Apartament:

Restauracja/Bar:

Basen:

Spa:

Czterogwiazdkowy hotel z wysokim standardem. Znajduje się w wieżowcu 10 piętrowym oraz z podziemnym parkingiem. Hotel prócz luksusowych pokoi i apartamentów ma w swojej ofercie spa, basen, siłownię, fitness oraz salę konferencyjną.

Ruszyli przed siebie a ona spokojnie mogła mu powiedzieć co i jak. Nie wspominając niczego więcej co mógłby wykorzystać dla siebie czy po prostu dla zabawy. To co miała w rękawie było cenniejsze.
- Nie znam tutaj nikogo. Ale sądzę, że może chociaż Ty spiszesz wszystko na papierze...możesz z tym zrobić co uznasz za stosowne.
Zaproponowała bo nie wiedziała ilu ludzi i gdzie ma jej ojciec. A niestety każdy ją znał z jego ludzi i nie ważne gdzie by była to jej rysopis znał każdy pracownik. W końcu hej...była córką Mafioza!
- Piękny...
Przyznała gdy znaleźli się przed hotelem. Weszła do środka z mężczyzną po czym podała lewy dokument tożsamości recepcjoniście.
- Na dwie noce poproszę.
Odezwała się do mężczyzny i przeniosła wzrok na swego towarzysza.
- Mam nadzieję, że wejdziesz na drinka albo coś...na co masz chęci...
Zaproponowała mężczyźnie z uśmiechem na ustach.
- O tym porozmawiamy w innym czasie co Ty na to?

Czy on miał wypisane na czole "pisarz" czy co? Przeklął w myślał swoją nieposkromioną ciekawość i gadulstwo. Przekręcił lekko głowę jakby zupełnie nie zrozumiał słów dziewczyny. Rozumiał je doskonale, ale trudno mu było uwierzyć, że od razu wyszła z propozycją, by akurat on upublicznił te informacje.
- Maz...nie jestem pewien czy to dobry pomysł.- westchnął i spojrzał w jej duże, przeszywające oczy.- Przemyślę to, ale nic nie obiecuję.- powiedział w końcu i pokręcił głową, karcąc się, że w ogóle to rozważa. Miał z tym skończyć, ale było to gorszym nałogiem niż palenie papierosów. Wszedł z nią do środka, jakby chciał mieć pewność, że chociaż pokój dostanie bez większych problemów. Zaskakujące było jak wielu bogaczy zamieszkiwało to miasto, więc obawiał się, że hotel może być pełny.
- Jeśli mam być szczery, to nie spodziewałem się, że będziesz chciała jeszcze coś robić. Zaprosiłbym do siebie.- zaśmiał się odrobinę zakłopotany sytuacją. Wyobrażał sobie, że grzecznie odprowadzi ją do hotelu i pójdzie w swoją stronę.
- Ale nie śmiem odmówić młodej damie.- zgodził się ostatecznie i puścił ją przodem w kierunku windy, która miała zaprowadzić ich na odpowiednie piętro.- Tylko jeden drink.- powiedział stanowczo, ale uśmiechał się jednocześnie. Winda otworzyła się przed nimi, więc znowu puścił ją przodem i wszedł zaraz za nią.

- Oczywiście, nie zmuszam do niczego...po prostu jesteś całkiem miłą osobą i w ogóle...jakoś tak mogłam się otworzyć przed Tobą...to naprawdę mało spotykane.
Przyznała z powagą na twarzy bo sama siebie nie poznawała, w ogóle by komuś opowiadać o sobie, o rodzinie. Owszem, może i nie znosiła tego co robił jej "papcio" ale mimo wszystko...
- Obiecuje być grzeczna.
Dodała zaraz puszczając mu oczko rozbawiona i biorąc kartę od recepcjonisty. Ruszyła do windy gdy w końcu winda zamknęła się za nimi i dojechali pod pokój Maz poczuła nieco ulgi i odetchnęła cicho.
- Uznajmy, że następnym razem zabierzesz mnie do siebie.
Dodała rozbawiona by po chwili otworzyć drzwi pokoju hotelowego.
- Więc zapraszam do środka.
Dodała wchodząc do pokoju i stawiając torbę nieopodal łóżka. Zaraz potem skierowała się prosto do barku i wyciągnęła whiskey i nalała obojgu.
- Z lodem?
Zapytała kierując się do małej lodóweczki po kilka kostek lodu.

Posłał jej uśmiech, a na twarzy jego widniała wdzięczność. Cieszył się, że Mazikeen nie naciskała w tej kwestii. Zabrnęło to dalej niż sam się spodziewał, a jej otwartość przekroczyła jego najśmielsze oczekiwania. Nie sprawiało to, że czuł się wyjątkowo, bo nawet nie wiedział jaką ona jest osobą w towarzystwie innych osób.
Wszedł do środka i rozejrzał się po wnętrzu pokoju. Wyglądał trochę inaczej niż ten, w którym jemu było dane nocować, ale wydawał się równie luksusowy. Był to hotel o dość wysokim standardzie, dlatego niczego w nim nie brakowało. Matthias podszedł do fotela, którego nogi powyginane były niczym w stylu rokoko. Usiadł na nim i spoglądał na Mazikeen, która polewała im whiskey.
- Jeśli jest, to bardzo chętnie.- powiedział i oparł się ręką o lewy podłokietnik. Poczekał, aż dziewczyna zajmie miejsce na drugim fotelu.
- Powiedz mi...Zakładając, że uda ci się całkiem odseparować od swojego ojca, pomijając te nieprzyjemne kwestie, co zamierzasz zrobić po tym wszystkim?- zapytał zaciekawiony. Nie chciał w tej chwili pytać o te lewe interesy, ani o jej relację z ojcem, ale był ciekawy tego, co dziewczyna chciałaby w życiu robić, gdyby nie musiała martwić się już tamtymi sprawami.

Gdy usłyszała, że z chęcią wziąłby lodu do trunku zaraz podała mu pojemnik z kostkami by po chwili schować kostki do zamrażalnika. Na jego pytanie przez moment nie odpowiadała dopiero po chwili gdy usiadła obok niego odezwała się z powagą wymalowaną na twarzy.
- Gdy to wszystko się skończy, chciałabym po prostu żyć. Pomagać osobom, które są w niebezpieczeństwie, stać się potrzebna. Pomagać..po prostu pomagać.
Przyznała z uśmiechem i popiła nieco krzywiąc się lekko.
- Ostre...ale dobre.
Przyznała z uśmiechem i odstawiła trunek na stolik.
- To może powiesz coś więcej o sobie...nie wiem, skąd pochodzisz, czym się zajmujesz etc...

Cel Mazikeen wydawał się bardzo ogólny, ale niewątpliwie był szczytny. Matt zbyt wiele wiedział o ludziach, dlatego powściągał swoje myśli, pamiętając o tym, że dziewczyna chce, by napisał dla niej tekst. W obliczu tak podejrzanej sprawy nie był pewien niczego. Może czas pokaże mu rzeczy, których nie widział tego wieczoru w dziewczynie. Nie chciał dać się nabrać ani wkręcić w jakieś bagno.
Gdy panna Rose zasiadła obok niego, dodał odrobiny lodu do swojej szklanki z złotym trunkiem. Zakołysał szklanką, a kawałki lodu zaczęły wirować i tańczyć wewnątrz niej. Wziął w końcu łyka i poczuł jak alkohol rozgrzewa jego gardło.
- Nie podają tu byle czego.- przyznał z uśmiechem i wziął kolejny łyk whiskey.
Wysłuchał jej pytania i oparł się swobodnie plecami o tył fotela. Nabrał powietrza do płuc zastanawiając się od czego właściwie zacząć.
- Przyjechałem z Nowego Jorku, ale o tym już wspominałem.- przypomniał, ale nie winił wcale dziewczyny za to, że mogło jej to umknąć. Była wtedy dość zmieszana i dopiero z czasem się uspokoiła.- Jestem pisarzem, a dokładniej dziennikarzem. Zdumiewające jak szybko doszłaś do tego, że mogę mieć lekkie pióro.- przyznał i pokręcił lekko głową jakby nadal odrobinę nie dowierzał. Uniósł szklankę z trunkiem jakby wznosząc toast i napił się znowu.

Z uśmiechem na ustach słuchała jego słów. Niestety nie kojarzyła by mówił skąd pochodzi, ale faktycznie była tak zmieszana i przerażona, że mogło jej to umknąć nawet nie wiedzieć kiedy. Zresztą zostawiła za sobą trupa więc co się dziwić?
- Pisarz...dziennikarz...ciekawe.
Przyznała z uśmiechem i skinęła głową rozbawiona.
- Widzisz...światek, z którego pochodzę jest dość...pogmatwany. To kim jesteś, nie przyszło mi do głowy, w prawdzie domyślałam się, że jesteś kimś z pokroju pisarza, tylko tacy mają wymalowane stos pytań na twarzy a zadają mniej interesujące ich teksty.
Przyznała bo sama widziała nie raz i nie dwa jak zamyślał się na ułamki sekund, jak walczył z pokusą pytań.
- Może i posiadasz lekkie pióro, jednak jest to bardzo niebezpieczne. Mam prośbę do Ciebie...jeśli nie jesteś pewien, nie czujesz się na siłach nie zgadzaj się. Nie chcę mieć kolejnej osoby na sumieniu...i nie, to nie jest przenośnia ani podtekst do podbitego oka. To coś o wiele gorszego.
Przyznała z powagą na twarzy. W końcu tutaj chodziło teraz o życie. Prawdziwe życie, jego życie.

White zazwyczaj starał się zdobywać informacje w wyniku prostej, pozornie naturalnej rozmowy. Nie lubił siadać z notatnikiem i zadawać sztucznie skonstruowanych pytań. Nawet w wywiadach starał się, by odpowiedzi od rozmówców wychodziły płynnie i żeby nie musieli się nad nimi zbyt wiele zastanawiać. Tak samo było podczas rozmowy z Mazikeen. To nawet nie był wywiad, a prosta rozmowa. W tym wypadku wyszła jego chęć do poznawania ludzi, więc nie szczędził w pytaniach nawet kiedy nie planował zbierać informacji. Wszystko jakoś samo tak wychodziło.
- Mazikeen, jak już powiedziałem, muszę się nad tym poważnie zastanowić.- powiedział, przypominając swoje poprzednie słowa. Dość dziwne wydawało mu się, że najpierw wyszła do niego z taką prośbą, a teraz ostrzega go o tym jak poważna jest sytuacja.
- Porozmawiajmy o czymś innym, przyjemniejszym. W końcu sama chciałaś...- zasugerował, patrząc w jej duże niebieskie oczęta, jakby to miało sprawić, że stanie się bardziej przekonujący.
- Czym się interesujesz? Może znajdziemy ci jakieś ciekawe zajęcie nim opuścisz miasto? Chyba, że planujesz tu zostać.- zapytał, chcąc zmienić temat. Miał wrażenie, że obecnie dziewczyna nie umiała myśleć o niczym innym, to było bardzo niezdrowe i męczące. Musiała zająć myśli czymś innym nim popadnie w obsesję.

Oczywiście ona go tylko uprzedzała, by wiedział chociaż odrobinę w co się pakuje, zresztą...gdy już wie z kim ma do czynienia to i tak ma przerąbane, bo jeśli wpadnie w niepowołane dłonie jego buźka już nie będzie taka śliczna i bez siniaków. No ale...tego głośno nie powiedziała!
- Oczywiście jak najbardziej. Masz czasu tyle ile potrzebujesz. W razie czego...
Wyciągnęła swój numer telefonu i podała wizytówkę mężczyźnie.
- Jak coś to śmiało dzwoń.
Dodała by po chwili zamyślić się nad pytaniem.
- Em...szczerze...wszystkiego po trochu. Od medycyny podstawowej, po języki itp.
Przyznała z uśmiechem na ustach.
- W prawdzie najbardziej lubię spędzać czas na nauce języka Polskiego, to ciekawy język.
Przyznała przenosząc wzrok na złoty napój.
- Zobaczymy jak to będzie, może zostanę na stałe, może tylko na jakiś czas...wszystko się okaże.

Matthias nie po to odszedł ze swojej redakcji z Nowego Jorku, by nadal ktoś dyrygował mu o czym ma pisać. Dlatego nie chciał od razu podejmować decyzji, ani dać się ponieść presji. Cieszył się, że dziewczyna nie upierała się i zaakceptowała fakt, że musiał się poważnie zastanowić nad jej propozycją. Jego artykuł miałby wywołać skandal, a jego jako autorowi mogłoby się nieźle oberwać.
Wyciągnął dłoń w stronę podawanej wizytówki. Wziął ją do ręki i przyjrzał się treści. Następnie schylił się do swojej torby i wyjął z niej portfel, by schować do niego wizytówkę.
- Świat stoi przed tobą otworem.- odparł z uśmiechem i wziął kolejnego łyka whiskey.- Jesteś młoda i bystra, z pewnością sobie poradzisz.- dodał i uniósł jedną brew, by wypaść bardziej przekonująco.- Niestety nie umiem ci niczego zaoferować w tym mieście, bo sam dopiero je poznaję.- stwierdził z pewnego rodzaju bezradnością. Jego decyzja o przeprowadzce wypadła zupełnie spontanicznie, a trafił konkretnie do tego miasta niemal przypadkowo. Szukał mniejszego miast, w którym zagrzeje na jakiś czas, być może na stałe i trafiło akurat na Venandi. Być może oferta ciekawej nieruchomości była dużym czynnikiem, który go zainteresował.- Choć miasto wydaje się ciekawe. Kojarzy mi się z tymi mieścinami, w której wszyscy o wszystkim wiedzą, ale prawie nic nie wychodzi poza jego granice. Taki cień tajemniczości jest jak przynęta na takich jak ja.- przyznał z uśmiechem, nie ukrywając tym razem swojego zaciekawienia tym miejscem.

- Nie oczekuję niczego od Ciebie, od nikogo. Chcę tylko spokoju i własnej karty na życie. Miejmy nadzieję, że wszystko się ułoży...
Przyznała, chociaż wiedziała że jej losy przyszłości nie należą do niej a do jej rodziny. Przybrany brat i ojciec na pewno już szykowali odpowiednie kary dla niej. Ale miała to gdzieś. Nie będzie siedziała na tyłku i posłusznie potakiwać na ich postępowania.
- Wystarczy mi, że mam wsparcie w Tobie. Mam nadzieję, że jeszcze się kiedyś spotkamy, że będę mogła liczyć na Ciebie w razie nie wiem...przestawiania mebli czy coś.
Wyszczerzyła się rozbawiona spoglądając na niego bo szczerze...już widziała to umięśnione ciało jak ustawia jej meble a jego mięśnie jak się napinają. Ech...no ale wracając do rzeczywistości.
- To miasto jest dziwne to prawda. Dzieje się tutaj dużo tajemniczych rzeczy. Nie wiem..ale to miasto przyciąga do siebie bardziej niż to normalne.

Dziewczyna wydawała się zbyt zmęczona życiem jak na tak młodą osobę. Matthias był raczej osobą o luźnym podejściu do życia i nie przejmował się nadmiernie kiedy nie uważał tego za konieczne.
- I prawidłowo.- westchnął na jej słowa, zupełnie podzielając takie podejście. Sam zazwyczaj radził sobie ze wszystkim sam, dlatego jego oczekiwania względem innym były naprawdę nieduże.-" Sami kreujemy własny los i to, czy będziemy żyć ciekawie, zależy przede wszystkim od nas. ", Rafał Kosik- polski pisarz.- wyrecytował, jakby chciał nawiązać do tej krótkiej pogadanki, zwracając przy okazji uwagę na to, że to słowa pisane językiem, jakim interesowała się Maz.
- Póki co nigdzie się stąd nie wybieram, więc w razie czego służę pomocą.- odpowiedział na jej kolejne słowa. Może i nie był takim osiłkiem jak Mazikeen sobie wyobrażała, ale zazwyczaj nie brakowało mu chęci do pracy. Sam potrzebował towarzystwa, dlatego cieszył się z tej nowej znajomości.
- Kto wie, czy nie będzie dane nam odkryć te tajemnice?- rzekł nieco zamyślonym tonem głosu.

Czy była zmęczona życiem? Możliwe, w końcu ile można znieść tego co ona znosiła? Była wampirem, mającym zaledwie 16 lat a gdzie tutaj dalsze lata? Przed nią wiele stuleci a czuła się totalnie samotna.
- Polska to piękny kraj, miałam okazję zwiedzać go osobiście. Język chyba również najpiękniejszy jaki znam.
Przyznała z uśmiechem na ustach dopijając swojego drinka. Przyniosła butelkę i kostki lodu w wiaderku.
- Dolewkę?
Zaproponowała dokładając sobie kostki lodu i zalewając je złotym trunkiem.
- Chciałabym odkryć nie tylko te tajemnice.
Zagadnęła z powagą na twarzy i marzeniami w oczach.

Matt choć odbył wiele podróży, w Polsce nigdy nie był. Być może będzie mu dane zobaczyć kiedyś ten kraj, ale póki co nie mieściło się to w jego planach.
Spoglądał jak dziewczyna wstaje i idzie po butelkę trunku. Zaśmiał się krótko pod nosem i przetarł zmęczone już oczy.
- Nie, dziękuję.- odmówił grzecznie, odruchowo zasłaniając szklankę na potwierdzenie swoich słów. - Myślę, że będę zaraz uciekać. Jest już późno...- oznajmił spokojnym tonem. Nie planował się nigdzie zatrzymywać w drodze do domu, ale nie chciał odmawiać tego jednego drinka. Przysunął bliżej siebie szklankę i dopił resztkę, która w niej była.
- A ty nie jesteś przypadkiem za młoda?- zapytał i zaśmiał się. Wskazał palcem butelkę whiskey, z której nalewała sobie trunku do szklanki. Kim on był, by wypominać jej takie rzeczy? Jego pytanie miało być żartobliwe. Sam doskonale pamiętał, jak za młodu potajemnie podpijał rodzicom alkohol.
- Świat stoi przed tobą otworem.- oznajmił na jej ostatnie słowa.

Uśmiechnęła się lekko na jego słowa i skinęła głową owszem, świat stał przed nią otworem i mogła wiele zdziałać jednak czy to wszystko co planowała będzie miało w ogóle szansę przebicia...tego nie mogła być pewna.
- Uznajmy, że nie było pytania.
Roześmiała się rumieniąc po uszy. Gdyby przyznała się do tego ile ma lat, pewnie wezwałby zaraz opiekę czy coś a jej nie o to chodziło. W końcu na swój wiek była wystarczająco dojrzała, nie potrzebowała tutaj jeszcze kłopotów z prawem. W ogóle jeśli by jeszcze pojawił się z policji ten typ...nie, zdecydowanie miałaby przejebane. Poza tym, gdyby chciała mogłaby nieco namieszać mężczyźnie powodując, że nie pamiętałby ich spotkania. Ale nie chciała tego, nie chciała wykorzystywać ludzi. Nie chciała być podobna do ojca.
- Oby tylko jego drzwi pozostały otwarte...
Przyznała z powagą na twarzy.

Niezaprzeczalnie dziewczyna wyglądała bardzo młodo. Matthias dość szybko zaczął podejrzewać, że może być nawet nieletnia, dlatego miał pewne wyrzuty sumienia w związku z tym, że w ogóle dał się zaciągnąć na tego jednego drinka. Było to co najmniej nieodpowiednie. Jego pierwotną motywacją była chęć pomocy i bezpieczne doprowadzenie do miejsca noclegu, nie spodziewał się, że ich rozmowa zabrnie tak daleko, co jest dziwne, bo doskonale znał swoje predyspozycje towarzyskie.
- Trochę więcej optymizmu.- zawołał wesoło i posłał jej szczery uśmiech. Martwiło go, że dziewczyna niemal w każdym temacie potrafiła się doszukać czegoś ponurego, jakby nie potrafiła się cieszyć tym co teraz. Zastanawiało go więc, co dokładnie sprawiło, że była tak zmartwiona. Fakt, mógł się dowiedzieć, ale bał się, że otworzy w ten sposób puszkę pandory. To nie była odpowiednia noc na taką rozmowę.
Spojrzał na swój zegarek i uniósł wysoko brwi, zdając sobie sprawę z tego, która jest godzina. Szybko w myślach policzył od ilu godzin już nie spał, co jeszcze bardziej zmobilizowało go do opuszczenia tego miejsca.
- Wybacz, naprawdę na mnie już pora. Też powinnaś odpocząć.- powiedział, obawiając sie reakcji, bo widział, że chciała jeszcze posiedzieć i porozmawiać. Wstał z fotela i podszedł bliżej niej, wahając się przez chwilę jak ją pożegnać. Ostatecznie ujął jej delikatną dłoń i musną ją ustami.
- Dziękuję za mile spędzony czas.- powiedział i podniósł swoją torbę, w której nosił laptopa. Wygrzebał z kieszeni swojego płaszcza wizytówkę i położył ją na stoliku.- To na wypadek, gdybyś mnie potrzebowała nim zdążę się odezwać. Pisz śmiało.- powiedział i puścił jej oczko. Wyprostował się i udał się w stronę drzwi.-Śpij dobrze.- powiedział na pożegnanie, po czym złapał za klamkę drzwi i wyszedł z jej pokoju. Od razu wszedł do windy, która na szczęście była jeszcze na tym piętrze. Zjechał nią na dół i opuścił hotel.

zt