Rodzina:
Wychowywał się w domu dziecka. Nigdy jednak nie interesowała go jego genealogia. Nikt go nigdy nie przygarnął, pewnego dnia po prostu postanowił opuścić sierociniec i zaczął żyć na własną rękę. Całe życie był właściwie sam.


Charakter:
Psychologowie w trudnym charakterze Leonela najprawdopodobniej doszukiwaliby się traumatycznych wspomnień z dzieciństwa. Nie zdołali by jednak wiele ich znaleźć, gdyż Leonard po pierwsze nigdy nie zwierzyłby się dobrowolnie jakiemukolwiek psychologowi, a po drugie, w jego przeszłości nie wydarzyło się aż tak wiele złych rzeczy, by mogły mieć one większy wpływ na osobowość chłopaka. On po prostu jest taki, jaki jest. Nie lubi ludzi, wszelkiej rasy i wszelkiej płci. Nie lubi w ogóle się odzywać, ani słuchać jak inni się odzywają. Nawet w muzyce, której słucha, prawie nigdy nie występują ludzkie głosy.
Leonell dorastał roztaczając wokół siebie ponuro tajemniczą atmosferę, nigdy jednak nie pozwalając się nikomu do siebie bardziej zbliżyć. Utwierdzał się w przekonaniu, że nikogo nie potrzebuje i najchętniej też przyznałby, że nikt nie potrzebuje jego, lecz to nie do końca prawda. Jeśli o cokolwiek by poprosić Leonela, to chłopak to zrobi, choć wmawia sobie, że czyni tak tylko dla własnego spokoju, aczkolwiek tak naprawdę nie chce marnować swoich wrodzonych talentów. Do czegokolwiek Leonell się nie zabierze, to w końcu jakimś sposobem zawsze mu się to udaje. Choć jest uparty, bywa niemiły, to cokolwiek zaczyna robić, zawsze daje z siebie wszystko i przez to większość rzeczy, które chce osiągnąć, zdobywa z łatwością. Problem w tym, że samemu z siebie, to nie chce mu się prawie nic. Najważniejsze są dla niego własne przetrwanie, wygoda, cisza i spokój.
Praktykować na łowcę zaczął w wieku szesnastu lat, poniekąd na prośbę młodszego kolegi z domu dziecka, który nieustannie skarżył się na dręczące go koszmary. Leonell nie mogąc już dłużej słuchać jego nieustannych narzekań, zaczął zgłębiać wiedzę tajemną, odwiedził kilka antykwariatów, przeczytał kilka książek i miesiąc później asystował przy przeprowadzanych na chłopcu egzorcyzmach, podczas których jako jedyny zachował zimną krew, która to wzbudziła zdumienie w wypędzanym demonie. Od tamtej pory Leonelowi zdarzyło się jeszcze kilka razy mieć do czynienia z nadprzyrodzonymi siłami, lecz wszelkie takie kontakty traktował jako chwilowe odskocznie od nudnej, ponurej i irytującej rzeczywistości.

Wygląd:
Leonell jest wysoki na sto siedemdziesiąt jeden centymetrów, co czyni jego wzrost dość przeciętnym. Twarz ma gładką, niemalże nieskalaną, nie licząc jednej ukośnej blizny między ciemnymi, zmęczonymi oczami. Nie pamięta jak ją zdobył, podobno miał ją już od urodzenia. Nos ma prosty, niczym trójkąt o takim właśnie kącie. Włosy Leonella są ciemnobrązowe, nierówno obcięte przez niego samego i nigdy nie są czesane. Ciało ma twarde od niewielkich, aczkolwiek mocno ubitych mięśni, w których skrywa się atletyczna siła. Ubiór Leonela wyraża jego czarno-biały pogląd na świat. Inne odcienie są dla niego tylko imitacją tych dwóch barw i są zupełnie niepotrzebne. Ma siedem par takich samych glanów, na każdy inny dzień tygodnia. Wszystkie jego spodnie są czarne, a koszulki białe. Skarpetki też niczym się od siebie nie różnią, żeby nigdy mu się nie myliły pary. Czarne od spodu, białe od góry. Zazwyczaj pokazuje się światu w cienkiej, czarnej skórzanej kurtce, niezależnie od pory roku. Leonell czasem jeszcze do spodni przypnie jakiś łańcuch na którym wiszą klucze, bądź inne przedmioty, których zgubienie mogłoby być utrudnieniem w życiu, ale jakoś nie stanowiłoby dla Leonela szczególnej straty.

Wady:
- Całkowity brak empatii. Za nic ma uczucia innych, nic go nie obchodzą cudze problemy.
- Prawie wcale się nie odzywa i w ponury, bezwzględny sposób stara się ucinać każdą konwersację.
- Introwertyk w 200%. Do tego stopnia męczą go interakcje z ludźmi, że Leonell jest w stanie usnąć podczas spotkania z innymi osobami, o ile nie skupi wystarczająco mocno na czymś swoich myśli.
- Samotnik, nie akceptujący czegoś takiego jak praca zespołowa. Nie chce brać za nikogo odpowiedzialności, a tym bardziej nie chce, by ktokolwiek brał odpowiedzialność za niego.
- Większość światowych spraw jest mu obojętna. Nie posiada prawie żadnych poglądów. Wszystkie uważa za pozbawione sensu i głupie.
- Jest zbyt leniwy, aby samemu z siebie się czymkolwiek zajmować, co nie polegałoby na zdobywaniu pieniędzy na własne utrzymanie.
- Roztacza wokół siebie ponurą aurę zniechęcenia, pesymizmu i braku sympatii. Samą swoją obecnością mógłby zepsuć dobrą imprezę.
- Do niczego nie przywiązuje żadnej wartości, z nikim i z niczym się nie liczy.
- Często gubi różne rzeczy.
- Jest prawie całkowicie pozbawiony emocji. Prawie nic go nie wzrusza, nic go nie zadowala, a uśmiechu na jego twarzy nic jeszcze nigdy nie wywołało.
- Ma bardzo słaby żołądek, który nie pozwala mu na jedzenie fast foodów, czy picie alkoholu, który niemalże natychmiast zwraca.
- Sknerus i skąpa gnida. Oszczędza na czym tylko może.

Zalety:
- Choć nie potrafi działać w zespole, to świetnie radzi sobie samemu.
- Ma ogromny potencjał w uczeniu się nowych rzeczy. W miarę potrzeby jest w stanie bardzo szybko rozwijać swoje umiejętności.
- Kiedy musi, lub zostanie w odpowiedni sposób zachęcony, staje się całkiem pomocny.
- Jest uparty i wytrwale dąży do wyznaczonych sobie celów.
- Większość rzeczy jest mu obojętna i dotyczy to również rzeczy uchodzących za niezwykłe i przerażające. Nic nie jest w stanie go ani wzruszyć, ani przestraszyć.
- Ma bystry, szybko działający i zdolny do natychmiastowej analizy umysł, który pozwala mu się odnaleźć niemalże w każdej sytuacji.

Zainteresowania/hobby:
- Uwielbia słuchać muzyki, ale nie znosi utworów śpiewanych.
- Przeczytał w swoim życiu całkiem sporo książek.
- Lubi samochody oraz szybką, ryzykowną jazdę.

Dodatkowe:
- Zasypia kiedy wschodzi słońce, budzi się kiedy zachodzi. W nocy funkcjonuje o wiele lepiej niż w dzień.
- Kiedy słucha muzyki prawie wszystkie czynności wykonuje dwa razy lepiej i sprawniej.
- Ma skłonność do odwiedzania niebezpiecznych i nawiedzonych miejsc, dla poczucia w życiu odrobiny emocji.
- Wystarczającą bronią jest dla niego zwykły scyzoryk. Zawartym w nim krótkim nożykiem potrafi się posługiwać lepiej, niż niektórzy wprawni szermierze mieczem. Umie też nim niezwykle celnie rzucać.
- Ma uczulenie na kocią sierść.