Imię: Hiazynt
Pseudonim: Kruk, Blackie
Data urodzenia: Początek XIX wieku
Pochodzenie: Bawaria
Miejsce zamieszkania: Ogółem apartament Roderyka;
Rodzina: zrodzony jako sługa Olszy, nie posiada rodziny jako takiej - uważał wszystkie wampiry jego rangi na usługach księżniczki jako swoją rodzinę
Orientacja: ???
Rasa: wampir półkrwi
Charakter:
- Jesteś niemożebnie wręcz nudny, zdajesz sobie z tego sprawę, Hiazyncie?
- Tak, moja pani.
- Och, no pokłóćże się ze mną! Śmiało, już! Czekam na jakąś światłą ripostę z twojej strony!
- Żyję, by ci służyć, moja pani i by chronić twoje życie. Nie obchodzi mnie nic więcej.
Dziewczyna jęknęła głośno, zrezygnowana. Jej maleńkie stópki zaklaskały o marmurową posadzkę, gdy zeskoczyła z łóżka. Obeszła klęczącego wampira i zarzuciła mu znienacka ręce na szyję. Z lubością oblizała jego szyję i przygryzła mu ucho. Co prawda nie żywiła się strachem jak jej młodsza siostra, ale wciąż lubiła go czuć.
- Kiedyś mnie zdradzisz, Hiazyncie. Wtedy będziesz musiał zdecydować, kim naprawdę jesteś.
Po śmierci Roderyka Hiazynt odzyskał dawny blask. Ponownie płonie w nim dawny ogień, z jego spojrzenia bije siła, a ambicja wzrosła w nim wielokrotnie. Jest pewny siebie i stanowczy, jednak nie jest przy tym zarozumiały. Ot po prostu posiada silne poczucie własnej wartości i misji przed nim stojącej, by przejmować się czyimiś niesłusznymi uwagami bądź kalumniami.
Jednocześnie jest niesamowicie wręcz wyprany z emocji. Szczerze żałuje śmierci swego przyjaciela, Roderyka, jednak niespecjalnie daje po sobie tego poznać. Woli przeżywać swoją żałobę wewnątrz. Sprawiać może przez to wrażenie, że go zupełnie to nie obeszło. Jest to błędem. Jego nie obchodzi to, że ktoś oczekuje od niego widocznych reakcji emocjonalnych czy uczuciowych.
Z lat spędzonych jako kruk zostało mu upodobanie do aspołeczności. Interesują go właściwie tylko i wyłącznie jego badania. Nic poza tym nie liczy się dla Hiazynta. Po cóż się ma przejmować całą resztą?

Wygląd:
Blackie jest rosłym, potężnym wampirem, mierzy sobie bowiem blisko sześć i pół stopy wzrostu. Potężne muskuły ponownie zdobią jego ramiona, tak samo jak i właściwie każdą część ciała. Czarne jak smoła włosy nosi zaczesane w krótki, acz gruby warkocz. Obrazu pierwotnego wojownika dopełniają rozliczne blizny, nie tylko na korpusie ale i na twarzy oraz dłoniach oraz krótki, acz gęsty zarost. A do tego dzikie, żółte jak u kota oczy, które wydają się momentami wręcz płonąć. Zwłaszcza, gdy sięga po moc swoich cieni i swojej krwi.
Co jednak ciekawe, wciąż niespecjalnie zwraca uwagę na swój ubiór. Ot, nosi co popadnie. Nadaje mu to dosyć specyficznego wyglądu. Wampirza krew sprawia, że jego anatomia jest nienaganna, a potęga magii wynikająca z ofiary Roderyka przywróciła mu wygląd wojownika. Jednocześnie jego ubiór jest co najmniej mizerny. Swego rodzaju miszmasz, ale samego Hiazynta zgoła to nie interesuje.

Wady:
- zupełnie nie jest zainteresowany zewnętrznym światem
- mało dyplomatyczny na co dzień, po prostu mówi, co myśli
- jest silnie uwiązany w tradycji, nawet nie myśli o tym, że świat ruszył naprzód

Zalety:
- bardzo silny i szybki, lata praktyki również robią swoje
- posiada sporą wiedzę na temat umiejętności wampirycznych i potrafi z nich korzystać
- spokojny i rozważny, wszystko kalkuluje pod względem utylitarystycznym

Zainteresowania/hobby:
- literatura klasyczna
- teatr
- historia Europy
- sztuki magiczne

Dodatkowe:
- żyje obecnie dzięki ostatniemu podarunkowi od Roderyka. Dzięki niemu odzyskał swój dawny blask i nawet jeśli nie jest tak silny jak pod skrzydłami Olszy, nie można go lekceważyć
- tęskni za swoją księżniczką, ale nigdy do niej nie wróci, nawet, jeśli ta dałaby mu taką szansę

Zdolności:
Kruki Króla Olch - Hiazynt przemienia się w stado kruków, z czego tylko jeden jest prawdziwy (czas trwania: max. 3 posty)

Broń cienia - Hiazynt jest w stanie przywołać z cieni swoją broń w niemalże dowolnym momencie (nie może, jeśli jest silnie spętany srebrem, bardzo mocno zraniony itp). Są to stalowy miecz i dwa noże, z czego oba mają srebrne ostrza.

Dematerializacja - Blackie potrafi częściowo rozpływać się w cienie, pozostając resztą ciała w stanie fizycznym. Nie jest jednak w stanie czynić tego w sposób ciągły - może to zrobić jedynie 3 razy w ciągu starcia, potem musi odpocząć. Dematerializowana część ciała pozostaje wrażliwa na srebro.

Krew Olszy - Hiazynt po rozlaniu swojej krwi i krwi wroga potrafi manipulować nimi złączonymi. Może ją wykorzystywać jak broń. Potrafi też wykorzystywać krew Roderyka i innych osób z Krwią Olszy za ich zgodą. Bądź bez niej, jeśli nie żyją - im już raczej nie zaszkodzi.

Spętanie - Hiazynt może rozlać Krew Olszy na rośliny, by móc je kontrolować przez krótki czas (2 posty za każdym razem). Pnącza są wyjątkowo silne, odporne na ogień i są w stanie utrzymać nawet wampiry i Łowców. Pozostają jednak wrażliwe na srebro.

Mignięcie - Hiazynt potrafi przenieść się nagle w dowolny cień, jaki jest w zasięgu jego wzroku. Umiejętność bardzo szybka, ale przenosi tylko jego samego. Max. 3 użycia w ciągu starcia.

Iluzje - Hiazynt potrafi w pewnym stopniu używać iluzji. Nie są one potężne, w porównaniu do tych Roderyka, są jednak zdecydowanie mniej męczące oraz łatwiejsze w użyciu. Nie potrzebuje specjalnych inkantacji do ich użytkowania.