ADHD, nadpobudliwość, zespół niespokojnych kończyn. Pierwszym, co rzuca się zapewne w oczy jest niesamowita i nieposkromiona energia chłopaka, która wypływa z niego z każdej strony. Zawsze musi się czymś zajmować, bo po kilku sekundach bezczynnego siedzenia zwyczajnie zaczyna się nudzić, a wtedy staje się niezwykle marudny i uszczypliwy. Te wielkie pokłady energii przekładają się natomiast na jego charakter również w inny sposób - jest dość porywczy. To właśnie porywczość jest cechą, z którą powinien walczyć za wszelką cenę, jednocześnie będąc cechą, z którą sromotnie przegrywa. Niestety często nie potrafi poskromić swojego temperamentu, co pakuje go w kłopoty, ale obecnie i tak wygląda to o wiele lepiej, niż chociażby dwanaście lat temu. Od momentu, w którym poczuł powołanie, jego charakter zaczął ulegać zmianie. Z dnia na dzień stawał się bardziej opiekuńczy, odpowiedzialniejszy, mądrzejszy i choć obecnie nie może się poszczycić osiągnięciem mistrzostwa, w którejkolwiek z tych cech, to na pewno jego postawa jest godna podziwu. Nie ma jednak róży bez kolców, więc takie podejście ma również swoje wady. Jedną z nich jest tendencja Beauregard do brania wszystkich problemów na swoje barki. Tylko on może je rozwiązać, tylko on powinien się nimi przejmować, tylko jego dotyczą. Uważa, że jego problemy są wyłącznie jego sprawą i nie powinien obarczać nich innymi. On jest tutaj od pomagania, a nie od otrzymywania pomocy. To właśnie upartość jest bowiem kolejną cechą, na którą należy zwrócić uwagę. Jeśli Gustave zakoduje sobie w głowie, że coś jest odpowiednie lub nawet najlepsze w danej sytuacji, to będzie uporczywie trzymał się tego aż do ostatniej chwili.
Jak to bywa z byłymi chuliganami i rozrabiakami, nie do końca wychodzi im poskromienie echa przeszłości, a jeśli dodać do tego fakt, ze Francuz nie posiadał nad sobą rodziców, którzy by go strofowali, to łatwo zrozumieć, że jego buzia bywa trochę niewyparzona. Blondyn nie stroni zatem od niewygodnych komentarzy czy żartów na czyjś temat. Uwielbia się także droczyć, przekomarzać, a nawet sprzeczać o najmniejsze sprawy. Wszystko to ma jednak podłoże przyjacielskie i nigdy nie posunie się o krok za daleko. No chyba, że będą nim targały skrajne emocje. Jeśli chodzi zaś o przyjaciół, to Gustave traktuje ich jak własną rodzinę, a za rodzinę i dla rodziny zrobiłby wszystko, co tylko leży w jego mocy. Do diabła z tym! Zrobiłby nawet więcej, niż jakikolwiek człowiek mógłby znieść, aby tylko nie stała im się żadna krzywda. W zamian za takie poświęcenie będzie trzeba jednak tolerować jego głośną obecność dookoła siebie.
Jedynym momentem, kiedy Gustave potrafi się względnie zamknąć jest praca. Wtedy jego wyraz twarzy zmienia się nie poznania, a sam mężczyzna skupia się na swoim zajęciu tak, jakby właśnie tworzył istne arcydzieło. I nie ma tutaj znaczenia to, czy naprawia dziecku zepsutą zabawkę, czy też wygłasza kazanie. Jego stoicki spokój i niesamowita precyzja objawiają się w każdym z tych przypadków. Może dlatego, że jest on perfekcjonistą i akurat dokładność oraz symetria zawsze są jego punktem odniesienia przy wykonywanej pracy.

Mimo, że parę lat ma już na karku, to nadal całkiem dobrze się trzyma. Wysoki na metr i dziewięćdziesiąt osiem centymetrów (waży za to osiemdziesiąt osiem kilogramów) mężczyzna zwraca na siebie uwagę nie tylko niecodziennym wzrostem, ale również swoją czupryną. Średniej długości włosy sięgają mu aż do oczu. Są tak proste, jak charakter chłopaka, a na dodatek mienią się kolorem ciemnego blondu. Często bił się z myślami i był bliski ich ścięcia, ale ostatecznie zostawia je zawsze w takiej samej wersji. Czasem sprawia to, że niesforne kosmyki wędrują do jego oczu i musi je stamtąd wyjmować godzinami, ale czego się nie robi dla odrobiny komfortu psychicznego. Idąc dalej należy wspomnieć o jego zielonych oczach, które podobne są do kocich patrzałek. Uważnie lustrują otoczenie, wyglądają na wiecznie szczęśliwe i roześmiane, a na dodatek są całkiem ładne. Sylwetkę ma za to całkiem zadbaną, choć nie do końca wiadomo czy jest to zasługa jego nadpobudliwości czy też drobnych ćwiczeń, jakie wykonuje każdego dnia. Zwyczajnie lubi być w ruchu i zawsze znajdzie na to małą chwilkę. No, ale to tyle jeśli chodzi o normalność. Ksiądz jest bowiem skromnym miłośnikiem tatuażów, co z kolei przekłada się na to, że jego skóra jest nimi oblepiona. Pierwszy i zarazem najstarszy umiejscowił pomiędzy swoimi łopatkami i w skrócie, przedstawia on krzyż. Kolejny znajduje się na jego lewej łopatce, gdzie wytatuował sobie słowa swojej ulubionej piosenki. Jeszcze jeden umiejscowiony jest również na lewym braku, jednakże tym razem jest to zwykły tribal, który mu się spodobał. Przedostatni znajduje się na jego krzyżu. Ostatni natomiast na lewym biodrze. Ah, tak! Najmniejszy za to umiejscowiony jest na małym palcu lewej ręki i ma formę gwiazdki. Oprócz tego, charakterystycznym elementem są dwa, puste nieśmiertelniki noszone na szyi oraz srebrny krzyż na łańcuszku