Imię: Knut
Nazwisko: Jorgensson
Pseudonim: Broda, Pięknowłosy, Jotunbane

Wiek lub data urodzenia: 31 (04.05.1980)
Pochodzenie: Szwecja - Handog
Miejsce zamieszkania: Apartament

Rodzina:
Rodzina Jorgenssonów osiedliła się w niedużej uroczej osadzie Handog, zaraz nad rzeką Indalsälven na terenie szwecji. Knut miał dość udane i w miarę spokojne życie. Ojciec zajmował połową ryb, matka pracowała w lokalnym sklepie. Nie mieli dużo ale żyli godnie. Knut ma jeszcze siostrę Olgę, choć od dziecka pojawiała się między nimi coraz większy konflikt. Chodził do szkoły w odległym parę kilometrów Lit które było dla młodego Knuta przez długi czas głównym dużym miastem.
Knut nie był najlepszym uczniem, choć z tego co słyszał było to spowodowane główne lenistwem. Miał ambitne plany zostania rybakiem jak ojciec choć rozwijająca się branża informatyczna kusiła coraz to bardziej sprawiając że młody Jorgensson był rozerwany pomiędzy dwoma pragnieniami. Głównym jednak gwoździem trzymającym go w miejscu był najlepszy przyjaciel Ulf i partnerka Emma. Choć ledwo zbliżał się do okresu pełnoletności wszystko wyglądało że Knut spędzi życie spokojnego mężczyzny żyjącego na uboczu razem z spokojną rodziną gdzieś z dale od problemów wielkiego świata.
Był to jeden z tych pięknych dni gdzie życie chciało rozkwitać najmocniej. Knut z przyjaciółmi i dziewczyną pojechali kilka miejscowości dalej korzystając z letniego okresu wolnego od wszelkich trosk. Jak zapewne można było się spodziewać nie wszystko poszło zgodne z planem. Samochód nawalił, nocleg w domku letniskowym przeciągnął się o kilka dni co wymusiło większe koszta. Jednak gawiedź czuła się świetnie.
Aż nastąpiła przedostatnia noc. Knuta z pijackiego snu wybudził dźwięk tłuczonego szkła. Idąc chwiejnym krokiem do kuchni opieprzyć współimprezowiczów za hałasowanie wdepnął w rozlany alkohol. Choć było ciemno nie miał problemu z rozpoznaniem że coś jest nie tak.
Ich domek stał się celem wygłodniałego czarnego wilkołaka prowadzącego niedużą watahę równie spragnionych bestii. Wilkołak przystanął sekundę w trakcie której Knut i bestia o żóltych ślepiach patrzyli  sobie głęboko w oczy... To był też moment kiedy Knut żałował że nie posiadał brązowych spodni. Sekundę później z głośnym krzykiem rzucił w niego najbliższą butelką i zaczął uciekać. Bestie zajęte były resztą mieszkańców pozwalając by Knut wbiegł na piętro tylko po to by zobaczyć jak jego ukochana zostaje pożarta we śnie przez wilkołaka o czarnym jak noc futrze. W tym momencie nasz niedoszły bohater rzucił się na niego z gołymi pięściami. Nie było trzeba długo czekać by zaraz odbił się od ściany z połamanymi żebrami i rozoranym bokiem twarzy. I gdy w łzach, wymiocinach i fekaliach szykował się na śmierć, rozległy się strzały. Lokalni łowcy w wilkołaczych futrach na plecach, tropiąc okoliczne grupy dopadli grasujące bestie. Wilkołak rozpoczęły walkę która szybko zmieniła się próbę ucieczki. Z pięciu wilkołaków trzy padły po szybkim działaniu łowców. Wilkołak o czarnym futrze i drugi o żółtych oczach uciekli w mrok nocy...
Knut był jedynym ocalałym z brutalnego ataku niedźwiedzia - jak mówiły lokalne gazety - po wyjściu ze szpitala i pogrzebie Emmy (i reszty przyjaciół) oznajmił rodzinie że wyjeżdża z Handog do dużo większego Östersund do pracy i na studia. Knut nie chciał przebywać dłużej w okolicy tak brutalnych zdarzeń...
Prawda jednak była dużo inna. Będąc w szpitalu pod srogim znieczuleniem i na lekach uspokajających odwiedziła go dwójka mężczyzn przedstawiających się jako Ulfhednars. Przekonywali go do dołączenia w ich szeregi i obiecywali możliwość zemsty na bestiach które zabiły jego przyjaciół. Knut nie potrzebował więcej argumentów.
Wyruszył do Östersund by dołączyć do tamtejszej grupy łowców. Okazało się że Szwecja od wieków miała problemy z lasami pełnymi przeróżnych stworów, w tym tych które zabiły Emmę. Knut zatracił się w treningach. Dnie spędzał na treningu, noce na czytaniu wszystkiego co znalazł o starych bogach chroniących ludzi przed jotunami i wszystkimi potworami które to zesłały na mieszkańców midgardu. Nastąpił najbardziej intensywny okres w życiu Knuta.
W końcu też przeszedł rytuał przejścia i stał się pełnoprawnym łowcą. I choć Ulfhednars nie mogą zdradzić nikomu na czym on polega, Knut śmieje się gorzko słysząc "dziecinne" zwyczaje łowców z okolicy Venandi...
Po trzech latach bycia łowcą i paśmie mniejszych i większych sukcesów w polowaniu dostał informacje której pragnął najbardziej. Łowcy wytropili wilkołaki które były odpowiedzialne za śmierć Emmy i przeżyły atak. Knut wezwał święte prawo Holmgangu.
Ulfhednars z Jorgenssonem w składzie ruszyli polować na powoli odbudowywaną watahę. Wilkołak o złotych oczach zginął w zasadce. Nowe bestii nie miały szans w starciu z przeważającą liczbą łowców. Nim jednak nastąpiła rzeź Knut naznaczony rytuałem Holmgangu wyzwał czarnego wilkołaka na pojedynek. Zasady były jasne dla wszystkich łowców. Jeśli Knut polegnie bestia może zebrać swoje stado  ma opuścić teren Łowców. Jeśli nie, ich los zależy od Knuta.
Nastąpiłą długa i brutalna walka w trakcie której Ulf stracił kilka zębów, miał złamany nos, rękę i żebra. W końcu jednak czarny wilkołak poległ. Knut czekał aż bestia zmieni się z powrotem w człowieka...
...Był nim Ulf, jego przyjaciel z dziecięcych lat. To on pomagał zebrać mu się po masakrze, odradzał dziwne ugrupowanie i starał się zadbać o jego zdrowie w czasie pobytu w szpitalu.
To on też znając Emmę od dziecka pozbawił ją życia kierowany zwierzęcym instynktem.
Ta świadomość sprawiła że wewnątrz Knuta coś pękło. Rzucił się na ciężko rannego przyjaciela wbijając jego twarz w ziemię gołymi rękami. Reszta stada została wyrżnięta chwilę po tym.
Knut od tej chwili nigdy nie był taki sam. Stał się gwałtowniejszy, bardziej skupiony na treningu. Był też pierwszy do rzucania się na potencjalnie samobójcze misje powoli budząc coraz większy respekt i strach wśród innych łowców.
Minęły długie lata. Knut nieco się uspokoił i zrozumiał różnice między rasami. Stał się łowcą od trudnych zadań, zawsze skupiony na powodzeniu misji i na dobrobycie łowców. W międzyczasie zaczął pracować zdalnie jako że dużo podróżował po Szwecji i świecie jako łowca.
I tak pomiędzy takimi wyprawami przebywał w siedzibie klanu gdy dostali wiadomość z Venandi. Stary znajomy i jego enklawa wymagała pomocy i umiejętności Ulfhednara zaprawionego w boju.
Knut nie potrzebował więcej argumentów...


Orientacja: Straight as fuck

Rasa: Człowiek
Ranga: Łowca klanu Ulfhednar
Zawód wykonywany: Programista IBM, freelancer.

Charakter: Co należy pamiętać to to, że Jorgen zawsze myśli nad tym, co ma powiedzieć. Owszem robi to, często w wydawałoby się nieprzemyślany sposób, ale zazwyczaj dopasowuje swoje słowa pod rozmówcę. Czy to znaczy, że udaje i kłamie? Nie do końca.
Knut ma dobre oko do oceny innych i tym się właśnie kieruje. A przynajmniej tak uważa.
No i swoim interesem oczywiście. Czy to dobra zabawa, czy poważna rozmowa, wszystko ma dać jakąś rozrywkę. Uwielbia długie dyskusje na tematy podstaw świata, choć równie dobrze może rzucić jakimś abstrakcyjnym żartem i wręcz umierać ze śmiechu.
Jak sam mówi, ma tysiąc twarzy, ale każda taka sama. Cokolwiek to znaczy.
Jest lojalny. Choć regularnie sprawdza czy ktoś jest tak samo wierny jemu jak on...
Posiada też jednak drugą nieco bardziej dziką stronę. Lata bycia Ulfhednarem połączone z dość ciężkim trybem życia łowcy sprawiło że do życia podchodzi lekko, nie specjalnie powstrzymując jakiekolwiek emocje. Zarówno czy jest to radosny śmiech, miłość czy gniew. Jeśli zaś ma na twarzy swoje rytualne malunki…

Wygląd:
Mierząc koło 175 cm i wagowo utrzymując się w granicach 95 kg, śmiało można stwierdzić, że wygląda dobrze.

Knut od zawsze dbał o sprawność fizyczną, a to tyczy się zarówno siły, jak i zwinności, co też po nim widać.
Daleko mu co prawda do bodybuilderów czy choćby dwumetrowych żołnierzy, ale sam uważa jego zaprawione w boju ciało, ma się całkiem nieźle.
Posiada też sporo tatuaży i duża ilość blizn.
Z twarzy zaś jest całkiem przystojny — jak na łowcę. A przynajmniej sam tak uważa. Zawsze stara się zadbać o biel swoich zębów i czystość gęstej szczeciny na głowie i brodzie.

W ubiorze stara się zachować balans pomiędzy praktycznością z swoistym poczuciem stylu. Niezależnie jednak od stylu, na szyi nosi dumnie srebrny Mjolnir i dwa kły jakiegoś zwierzęcia. Choć zmienokształtni mogą zauważyć dziwną analogię do ich uzębienia.

Wady:
-Dość przesądny
-Podejrzewa u siebie lekką socjopatię
-Słaby z niego kierowca
-Brakuje mu nieco bardziej "książkowego" przeszkolenia łowców. Ulfhednars stawiali na praktykę.
-Źle znosi mocne alkohole.
-Absurdalnie odważny, nie cofa się nawet gdy powinien.
-Słaby z niego snajper na duże odległości
-Uwielbia śpiewać w rodzimym języku... choć niekoniecznie powienien
-Jako Ulfhednar przeszedł bardziej ubogie szkolenie przeciwko wampirom niż tutejsi łowcy.

Zalety:
- Ciągłe ćwiczenia i morderczy trening Ulfhednars sprawia że zazwyczaj utrzymuje się w górnej granicy swojej klasy.
- Świetnie posługuje się toporami, od małych do rzucania, przez wierny jednoręczny po dwuręczne narzędzie mordu.
-Dobrze radzi sobie z bronią maszynową, przekładając ją nad łuki i kusze tak uwielbiane przez tutejszych łowców.
-Pierwszy poziom mistrzowski w Krav Madze
- Sprawny mid developer z zacięciem do grzebania w sieci gdzie nie trzeba.
-Ulfhednars są świetnie przeszkoleni do walki z wilkołakami. Znają ich zachowania, instynkty paterny ataków i zwyczajów. Knut świetnie radzi sobie z tropieniem i walką z zmiennokształtnymi.
-Robi wyborne chlebki naan.

Zainteresowania/hobby:
-Zna mitologię skandynawską na pamięć. Całą. Jest w stanie wyrecytować Hamaval wybudzony w środku nocy.
-Historia broni białej
-Historia północy
-Mitologia i mistycyzm wszystkich kultur
-Fizyka kwantowa
-Miody pitne

Ciekawostki:
-Szukając swojej drogi miał przygodę z branżą porno. Najbardziej znanym tytułem zostało "Space Viking - Exploring black hole".
-Po stracie paru zębów ma wstawione nowe z srebrnymi wstawkami.
-Ma swojego ulubione pluszowego misia z którym praktycznie się nie rozstaje.
-Kocha kuchnie indyjską.
-Długie lata udzielał się w grupach rekonstrukcyjnych z całego świata.
-Posiada własny ołtarz poświęcony Asom i Vanom.
-Przez pracę nie może specjalnie narzekać na brak gotówki.
-Uważa że wszelkie fobie związane z płcią, rasą i orientacją są skrajnie nielogiczne i nie korygowane (bądź usuwane) doprowadzają do wojen i wszelkiego zła na świecie…
-...co nie przeszkadza mu w byciu łowcą wyspecjalizowanym przeciwko wilkołakom.
-Posiada własny zestaw futharku którym chętnie posługuje się na co dzień.
-Ponoć wyrwał kiedyś komuś głowę razem z kręgosłupem.
-Kocha małe puchate zwierzątka.

Dodatkowe:
Większość run/rytuałów którymi posługuje się Jorgensson pochodzą z klanu Ulfhednars i Knut niechętnie będzie dzielił się wiedzą na ich temat o ile kogoś lepiej nie pozna. Większość bazuje na niezachwianej wierze w skandynawski panteon i symbole malowane specjalną mieszkanką o niebieskim zabarwieniu.

Wejrzenie Heimdala - Gorące modły do pilnującego boga i odpowiedni symbol malowany na ciele. Do póki runa zostaje na ciele łowca jest w stanie widzieć nawet w pełnym mroku. Przy odpowiednim skupieniu można przejrzeć ukrycie klas na podobnym poziomie.