Jak ktoś kiedyś powiedział “To nie wiedza jest zakazana tylko niektóre praktyki”. Tutaj można w spokoju posiedzieć z księgą i poćwiczyć mniejsze zaklęcia lub po prostu studiować księgi zawierające historie o najróżniejszych gatunkach które chodzą po tym świecie z ludźmi. Są tutaj też spisy magicznych roślin, przedmiotów a nawet opisy klątw, należy jedynie pamiętać zdanie wymienione powyżej, usiąść wygodnie w fotelu lub rzeźbionym biurku i zacząć czytać.

Poprowadziłem wampirzycę poprzez korytarze aż otworzyłem przed nią drzwi naszej biblioteki. Akurat kiedy parę dziewczyn może trzynastoletnich ćwiczyło zaklęcia z starszą już czarodziejką. Dziewczyny chichocząc obserwowały jak niewielka błyskawica skaczę między ich palcami. Widząc jednak nowo przybyłych skinęły głowami i wyszły pośpiesznie.
- To nasze zbiory, podręczniki i różne źródła historyczne. Są tu też notatki dawnych łowców, jak reszta adeptów masz dostęp do biblioteki jednak pamiętaj żeby odstawiać książki na swoje miejsce gdy skończysz. Część możesz pożyczyć, nie zapomnij jednak ich zwrócić. Ah i z tej alejki niczego nie wolno wynosić dalej niż za drzwi tego pomieszczenia. To bardzo stare księgi i zwyczajnie mogły by się zniszczyć. Rzadko z nimi pracujemy, już jakiś czas temu udało się je przenieść na formę elektroniczną. - wyjaśniałem mijając poszczególne regały aż w końcu dotarliśmy do jednej z ostatnich alei.
- Książki są ustawione alfabetycznie, większość skupia się na konkretnych terytoriach. Proponuję ci zacząć od tych które najbardziej dotyczą Venandi i z czasem poszerzać wiedzę. Może na początek istoty leśne lub cmentarne?

Uśmiechnęła się lekko na słowa pochwały, jednak daleko jej było jeszcze do tego by myśleć jak łowca i działać jak oni. Na razie zaczynała, po prostu od podstaw. Może z nieco już inną wiedzą, ale jednak.
- Rozumiem.
Przyznała chociaż już się nieco zaniepokoiła gdy wspomniał o wampirzych dzieciach. Ona była jakby nie było ich odpowiedzią. Jednak nie odezwała się w tym temacie. Ostatnio za dużo jej głowa była objęta pytaniami, myślami.
- Widać to co wydaje się być niemożliwe, okazuje się być całkiem realne.
Przyznała z powagą na twarzy i cicho westchnęła.
- Wiem tyle, że każda wampirzyca może zajść w ciążę. Nie ważne czy to człowiek, czy wampir czy nie wiem czarownik...tak czy inaczej jest możliwość by zaszła w ciążę.
Przyznała z powagą na twarzy gdy kierowali się w stronę biblioteki. Gdy byli na miejscu musiała przyznać, że zaimponowali jej wielkością i stosem ksiąg. Niemal można było porównać do biblioteki Tenebrisów. Uśmiechnęła się pod nosem na wzmiankę o księgach, które może ruszyć, ale tylko tutaj na miejscu. Doskonale. Nie musiała brać ksiąg ale korzystać będzie na pewno nie raz i nie dwa.
- Doskonale. Poza tym, widzę że to też miejsce do nauki dla czarodziei. Nie będę im tutaj przeszkadzać? Nie chciałabym by czuli się jakoś...niekomfortowo w mojej obecności.
Przyznała chociaż to bardziej ona mogła się czuć niepewnie będąc tutaj, ale nie chciała o tym myśleć, miała cel. Cel, który miała zamiar spełnić o ile będzie w stanie. Na razie musiała zdzierżyć wszystko i przetrwać.
- Może cmentarne? A jeśli nie są jakoś specjalnie grube to obie.
Dodała z powagą na twarzy.

Uśmiechnąłem się na jej słowa, były takie prawdziwe. Dziś już tylko jak by za mgłą przewijały mi się wspomnienia dzieciństwa, gdy jeszcze pozostawałem w błogiej niewiedzy. A jednak, zarówno dane koszmary jak i część bajek okazała się być prawdziwa. Kiedy dziewczyna wspomniała o możliwości posiadania potomstwa spojrzałem na nią szczerze zaskoczony. Spodziewałem się że Mirabelle będzie nieocenionym źródłem informacji, faktycznie mogliśmy dużo się od siebie nauczyć.
- Niesamowite... Wiesz, podejrzewaliśmy rodzinę Tenebris o bycie wampirami i to nie raz. Kiedy pani Tenebris zaszła w ciąże sądziliśmy przez pewien czas że to blef. Wiesz... że przestanie się pokazywać aż nagle poznamy jej wyjątkowo podobną do niej córkę. Kiedy rozeszła się wieść o jej śmierci byliśmy już niemal pewni... ale po jakimś czasie Tenebris pochwalił się swoimi pociechami... to trochę odsunęło od niego podejrzenia. Niesłychane jak bardzo można się mylić a jednocześnie mieć rację. - powiedziałem nie kryjąc entuzjazmu.
- Ale przyznam że i tak niemowlę łaknące ludzkiej krwi brzmi przerażająco. - dodałem i sięgnąłem po książkę, od razu podając ją dziewczynie.
- Skup się na małych krokach, część z tych stworzeń co jakiś czas grasuje po Venandi, jak widzisz nie tylko wampiry zaprzątają nam głowy. Kiedy przestudiujesz jedną grupę potworów możesz wziąć kolejną, co więcej od razu mnie o tym poinformuj, to postaramy się żebyś nauczyła się wykorzystywać wiedze w praktyce. Każdy z adeptów może tutaj przychodzić... nie spodziewaj się zbyt ciepłego przyjęcia ale z mojego rozkazu możesz tutaj przebywać tak samo jak każdy z tych czarodziei. Nie wszyscy są uprzedzeni, wierzę że wkrótce się przyzwyczają, a ty? Masz sporo braków z wiedzy teoretycznej... nadróbmy je na spokojnie to skupimy się na praktyce, zgoda?

To wszystko było do przewidzenia, że nie będą spoglądać na nią przychylnie, w końcu była wampirem, wrogiem w ich domu. Z westchnieniem wysłuchała mężczyzny i skinęła głową.
- Owszem, ciekawe i zarazem przerażające.
Zgodziła się i uśmiechnęła lekko.
- Bez obaw, nie zjem nikogo. Nawet najgorszy, który mnie wyprowadzi z równowagi nie jest w stanie sprowokować mnie o ile nie jestem głodna. Chociaż staram się być po posiłku przychodząc tutaj. Sam rozumiesz, nie chcę nikogo skrzywdzić więc lepiej być gotowym.
Przyznała z powagą na twarzy i na jego słowa skinęła głową.
- No ok, to najpierw jedne potwory, potem kolejne. To nie problem.
Zgodziła się z uśmiechem na ustach I przeniosła wzrok na mężczyznę ponownie.
- A i w razie czego...
Podała mu wizytówkę.
- Jak coś to pisz, dzwoń...wszystko jedno. Pamiętaj tylko że wszystkie wypady o których mówiłeś mogę być ale po zmroku.
Przynajmniej na razie...dodała sama sobie w myślach i spojrzała na zegarek.
- Czy będę mogła też przejrzeć dzienniki łowców? Pokoleniowe i w ogóle te wszystkie.

Zaśmiałem się.
- Dobrze... większość adeptów przeszła już nasz rytuał a to oznacza że są dla ciebie bardzo ciężko strawni. - odpowiedziałem dalej z szerokim uśmiechem.
Było niewiele osób w posiadłości którzy pozostawali ludźmi, a reszta... cóż, łowcy nie byli gatunkiem który obawiał by się wampirzych kłów. Przyjąłem od niej wizytówkę i rozejrzałem się, na jednym z biurek leżało kilka kartek papieru i długopisy. Oderwałem kawałek kartki i zapisałem na nim numer swojego telefonu podając wampirzycy.
- I vice versa, możesz pisać czy dzwonić kiedy poczujesz taką potrzebę. No i spokojnie, większość polowań i tak odbywa się nocą bo zdecydowana większość potworów wychodzi wtedy na żer. - wyjaśniłem po czym rozłożyłem ramiona.
- Jesteś córką łowcy, naszą adeptką... wszystko co jest nasze jest również twoje. Możesz czytać co zechcesz tylko nie zaniedbuj nauki. - dodałem udając że grożę jej palcem.
Wtedy do pomieszczenia wszedł łowca który przyprowadził do mnie Mirabele i wampira który jej towarzyszył. Trzymał jednak dystans i dopiero po chwili zdecydował się podejść na tyle blisko żebyśmy mogli go usłyszeć.
- Panie Noizoru, tamten... wampir... Powiedział że dostał wiadomość dla pana od swojej czystokrwistej. - wydusił wreszcie z siebie a ja na chwilę się zamyśliłem.
- Dobrze... weź co chcesz i jeśli nie masz innych pytań to odprowadze cię do bramy.

Co jak co, ale gdyby była na głodzie nie byłoby ważne co ma przed sobą, wpadłaby w szał i tyle. Dopiero pewnie w trakcie zrozumiałaby, że to coś nie smakuje tylko jest dość...fuj. No ale nie miałoby to nigdy miejsca tego jest pewna. Nie ważne jak bardzo była głodna nigdy by nie zaatakowała człowieka. Już przecież miała podobną sytuację, tyle że nie z człowiekiem a workiem krwi brutalnie uszkodzonym przez jej ukochanego. No ale. Jeszcze mu się odpłaci za to!
- Ale zawsze są te rodzynki.
Wyszczerzyła się niewinnie. Od ucha do ucha i po chwili spojrzała na Łowcę, którego już nieco poznała uniosła brew słysząc jego słowa.
- Dobrze, to tak jak mówiłam na razie wezmę o tych stworach lasu.
Uśmiechnęła się lekko i wsunęła kartkę z numerem do książki, którą postanowiła sobie poszukać i bez żadnych ceregieli przygarnąć na kilka dni. W końcu miała też inne zajęcia niż tylko te tutaj. Przed nią jeszcze szkolenia przygotowawcze do rytuału jaki miała przejść z ręki Virgo. No chyba jej zresztą było jej wszystko jedno byle móc w końcu zacząć czuć się inaczej i nie bać się słońca.
- Pamiętaj, jak tylko dowiesz się o mojej rodzinie powiadom mnie proszę. Chcę być gotowa by się z nimi spotkać twarzą w twarz nie ważne czy będę wiedzieli kim jestem czy nie. Nawet lepiej będzie jeśli nie będą wiedzieli że jestem wampirem nikt nie musi prawda?
Zapytała zerkając na Rycerza i rzuciła jeszcze okiem na pomieszczenie zapamiętując położenie regałów.

Przewróciłem lekko oczami, spodziewałem się oczywiście że żartuję... cóż przynajmniej w pewnej części. Obawiałem się że gdyby faktycznie spróbowała pożywić się na którymś z adeptów to nikt nawet gdyby mój ojciec wstał z martwych, nie był by w stanie jej obronić. Cóż każdy miał pewne ograniczenia, na szczęście nie przewidywałem żeby do czegoś podobnego miało dojść. Przede wszystkim o zmroku zdecydowana większość łowców była aktywnych a adepci siedzieli już w łóżkach. Przytaknąłem tylko głowom kiedy zabierała książkę, wiedziałem że reszcie nie specjalnie się to spodoba ale póki ja rządziłem tym miejscem, nikt nie odważył by się oficjalnie czegokolwiek powiedzieć.
- Świetnie, daj mi znać kiedy będziesz gotowa. To czeka cię zaliczenie - uśmiechnąłem się złowieszczo i wskazałem jej kierunek do drzwi.
Znów poprowadziłem ją korytarzami.
- Pamiętaj że możesz tu przychodzić kiedy tylko chcesz czy potrzebujesz. Nie potrzebujesz na to mojej zgody bo już ją masz. - dodałem wychodząc na zewnątrz.

c.d