Imię: Martin

Nazwisko: van Crav

Pseudonim: -

Wiek lub data urodzenia: 23, naprawdę około 150

Pochodzenie: zachodnia Europa, Holandia lub Belgia (nigdy nie mówi o tym wprost)

Miejsce zamieszkania: Venandi

Rodzina: Martin wychował się pod koniec XIX w. w wysoko postawionej rodzinie biznesmenów, z pochodzenia arystokratów. Nie musząc martwić się o pieniądze, chłopak szalał i trwonił majątek rodziców, niezbyt wiele myśląc o przyszłości. Rodzice postępowali jednak niezbyt wychowawczo; za swoje występki nigdy nie był karany, zachęcano go do odkrywania nowych „pasji” i spędzania czasu nad analizą samego siebie, by dobrze wybrać drogę na przyszłość. Skończyło się na tym, że kiedy jego siostra Ava, sufrażystka i nad wyraz inteligentna osoba, ciężko pracowała, by przejąć liczne firmy po rodzicach, Martin utonął w hedonistycznym życiu bogacza, ani myśląc o obowiązkach. Zupełnym przypadkiem, przy okazji któregoś przyjęcia został zauważony przez wielkiego artystę malarza i fotografa, który uznał go za swoją muzę ze względu na niespotykaną urodę. Od tamtej pory Martin jeszcze chętniej brylował w towarzystwie, chwaląc się obrazami i fotografiami, które wyszły spod pędzla znajomego malarza, którego w sekrecie został kochankiem. W wampira został zamieniony podczas nocnego balu w środku lata. Przez kogo? Nie wie, więcej go nie spotkał. Mimo trudnego początku bez pomocy ze strony stwórcy Martin szybko odnalazł się w nowej rzeczywistości, rozsmakował się w uwodzeniu swoich ofiar i zadawaniu im bólu. Okazało się również, że takich jak on jest więcej, jednak dobrze się ukrywają. To nie takie trudne w środowisku arystokratów, którzy dzień zaczynają o 17, a kończą o 4 rano - nie lubią się zbytnio przemęczać.
Kolejne lata Martin spędził na trwonieniu rodzinnej fortuny, podróżowaniu po świecie w ucieczce przed wojnami oraz na poznawaniu nowych ludzi. Gdy minęło zbyt wiele lat, by móc pokazywać twarz w rodzinnych stronach, zaczął żyć z majątków innych ludzi, których łatwo okręcał sobie wokół palca. Wystarczyło tylko spisać testament, a następnie pozbyć się problemu… W trakcie jednej z takich podróży spotkał Williama, wampira-ekscentryka, który zafascynował go swoją dziką stroną na tyle, że chłopak postanowił pozostać z nim na dłużej. Martin w dzisiejszych czasach pracuje jako model w elitarnej agencji modelingowej i zarabia bardzo dużo; ze względu na urodę jest jednym z bardziej rozchwytywanych i znanych modeli, co nie podoba się Williamowi.

Orientacja: homoseksualna

Rasa: wampir zmieniony około 150 lat temu

Specjalność: calinem

Zawód wykonywany: model

Charakter: Martin jest bardzo świadom swojej imponującej urody, dużo czasu poświęca na dbanie o swój wygląd tak, by móc używać go niemal jak broni: do uwodzenia, manipulowania, seksu, morderstw. Jest zatem dość próżny, skupiony na sobie, ma tendencje do zadzierania nosa. Często bywa złośliwy, zdarza mu się poniżać osoby mniej urodziwe.
Martin wydaje bardzo wiele pieniędzy z modelingu na narkotyki, które uczyniły go niecierpliwym, drażliwym i szybko poddającym się emocjom. Łatwo również zauważyć, że chłopak nie jest najbystrzejszy; wpłynięcie na niego w ten czy inny sposób jest dość proste.
Wychowany w bogatej, nowoczesnej rodzinie, Martin od zawsze gonił nowinki technologiczne i starał się być „na czasie”. Nie czuje się wcale przywiązany do epoki, w której dorastał; telefony na kabel, samochody na korbę i telegraf to dla niego taki sam przeżytek, jak dla współczesnej młodzieży. Zawsze dba o to, by mieć nowoczesny sprzęt, otacza się gadżetami i nie rozstaje się z najnowszym iPhonem.
Seks jest dla niego bardzo ważną częścią (nie)życia. Szukanie kolejnych partnerów i realizowanie fetyszy i fantazji stanowi jego główne zajęcie zarówno w pracy, jak i poza nią; zachowanie, sposób mówienia i poruszania się Martina są całkowicie podporządkowane pod osiągniecie tego celu.
Mentalnie chłopak tak naprawdę zatrzymał się w okolicach dwudziestolatka; mimo faktycznego wieku niewiele nauczył się przez te kilkanaście dekad. Wampiryzm wykorzystuje raczej do realizowania przyziemnych przyjemności niż do rozwijania samego siebie. Być może to tylko przykrywka, a on w głębi tak naprawdę zdaje sobie sprawę z tego, jak przytłaczająca potrafi być nieśmiertelność; jeśli tak jest, nie daje po sobie tego poznać nawet przed Williamem.


Wygląd: Wysoki, szczupły chłopak o posągowej urodzie, z porcelanową cerą i jasnoblond włosami. Duże oczy, prosty nos, pełne, zmysłowe usta. Zalotny, drobny pieprzyk między nosem a wargami, nieco na prawo. Bladoniebieskie oczy i ospałe powieki przywodzą na myśl znudzonego arystokratę. Włosy ma długie, proste, sięgające za ramiona, ułożone w zależności od okazji i humoru - niezbyt pasujące do epoki, w której się wychował, jednak rodzice zezwolili na to małe dziwactwo, być może ze względu na urodę. Ma smukłe dłonie o długich palcach, zadbane, wymanicurowane paznokcie, nierzadko pomalowane, choć przycięte tak, by nie przeszkadzały. Dość szczególną cechą wyglądu są długie, zgrabne nogi, przypominające bardziej kobietę. Martin nie stroni od tzw. genderplayu, czyli ubierania się zarówno na sposób męski, jak i damski. Jedno jest pewne: niezależnie od stylu, ubrania są zawsze nienaganne i najwyższej jakości. Skóra naturalna, aksamit, egipska bawełna, jedwab - w takich materiałach czuje się najlepiej. Lubi zwracać na siebie uwagę i nosić ubrania przykuwające wzrok; ekstrawaganckie, prowokujące, wyjęte prosto z pokazu haute couture. Martin uważa, że ukoronowaniem każdego stroju są dodatki i przepych. Jego stylizacje zawsze uzupełnione są o oryginalne, ciemne okulary, kapelusz lub ozdobę we włosach, biżuterię, od której można dostać zawrotu głowy. Kilka pierścionków i naszyjników naraz to standard. Najważniejszą dekoracją są jednak perfumy: ciężkie, piżmowe, przywodzące na myśl kadziło. Zapowiadają jego nadejście, zanim zjawi się w pokoju i nie dadzą o nim zapomnieć na długo po tym, jak wyjdzie. Często zdarza się mu również nosić delikatny makijaż, głownie oczu: smokey eye albo rozmazany eyeliner, czerni również brwi, by nadać twarzy drapieżności. Ogółem, jest to bardzo atrakcyjny i intrygujący młody człowiek, w niektórych sytuacjach ciężko określić jego płeć.

Wady: Skupiony na sobie, próżny i zepsuty. Nie myśli o innych, potrafi urazić bezwiednie lub celowo. Nie potrafi dysponować pieniędzmi, jest rozrzutny i łatwo ulega zachciankom. Wykorzystuje poniżanie innych do podbudowy własnego ego. Nigdy się do tego nie przyzna, ale w swoim mniemaniu jego największą wadą jest William.

Zalety: Bardzo czarujący, potrafi zabawić rozmową i żartować, łatwo idzie mu uwodzenie zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Robi świetne pierwsze wrażenie i łatwo zdobywa zaufanie. Roztacza wokół siebie towarzyską i pełną pewności siebie aurę, w której większość ludzi lubi przebywać – niestety, przez to część z nich jednak od razu wie, z kim ma do czynienia.

Zainteresowania/hobby: Martin w dzieciństwie był uczony muzyki i potrafi bardzo dobrze grać na pianinie. Ma w mieszkaniu fortepian i prawie codziennie na nim ćwiczy, odpręża go to (wykorzystuje również tę umiejętność do imponowania ludziom). Ma niestety też przykre hobby; bardzo lubi wchodzić na strony z seksrandkami i oszukiwać ludzi na pieniądze, robi to również na spotkaniach o tematyce fetyszy seksualnych, na które regularnie chodzi. Nie robi tego z potrzeby finansowej, raczej napawa się tym, jakie wrażenie potrafi zrobić i jak łatwo ludzie mu ufają.

Dodatkowe:
-Przez jakiś czas w latach 20. i 30. Martin pracował w znanym berlińskim kabarecie. Międzywojenny Berlin słynął z postępowości w kontekście płci i seksualności i chłopak doskonale wpisywał się w ten trend. Wcielał się w postacie na pograniczu kobiecości i męskości, co fascynowało berlińczyków.
-Martin posiada zdolność, określaną jako prezencja, która pozwala mu na śmiertelne przerażenie swojej ofiary lub wprowadzenie jej w stan hipnozy. Jest to szczególnie przydatne w wypadku, gdy człowiek zlekceważy delikatnie zbudowanego chłopaka i stanie się agresywny.
2 posty długość trwania / 1 post odpoczynku – ofiara zostaje zamroczona, jest otępiała i ma spowolnione ruchy.
2 posty długość trwania / 2 posty odpoczynku – ofiara jest w stanie półsnu, powieki stają się ociężałe, a postać Martina wydaje się bardzo przyjazna, jakby była czyimś najbliższym przyjacielem. Wszelkie wrogie zamiary wobec niego zanikają, w końcu po co ktoś miałby atakować swojego kumpla?
1 post długość trwania / 3 posty odpoczynku – ofiara zostaje sparaliżowana strachem i nie może ruszyć się z miejsca, co Martinowi daje okazję do ucieczki, bądź obezwładnienia przeciwnika.
Moc przestaje działać automatycznie, jeśli ofiara zostanie zaatakowana.