Wysłuchała słów Virgo, a jej mina wyrażała głównie zdumienie. W końcu uśmiechnęła się i pewnie wzięła swoją lampkę do ręki. Spojrzała na czerwone wino, które odbijało się od szklanych brzegów.
- O kurde, nigdy nie piłam wina starszego ode mnie.- zaśmiała się, ale nadal była pełna wrażenia. Z początku było jej głupio korzystać z dobrodziejstw rodziny Tenebris, ale powoli się do tego przyzwyczajała. Zdała sobie sprawę, że nie kosztowało ich to wiele, a ona sama ma niemal wieczność, o ile jej dożyje, by odwdzięczać się za ich gościnność. Poza tym, może nadejdzie taki dzień, w którym Octavia postawi także własne fundamenty i będzie zapraszała tam swoją przyjaciółkę. W życiu wampira kwestie materialne zdawały się być błahostką. Łatwo było nabyć bogactwo, ale zdecydowanie trudniej było żyć godnie.
- Taak, za chwilę spokoju.- powtórzyła i uniosła lekko lampkę wina w geście tego wspaniałego toastu. Wypiła łyka słodkiego trunku, a na jej twarzy zawitała błogość. Octavia rozpłaszczyła się w malutkim baseniku tak, że wystawała tylko jej głowa i ręka, w której trzymała szkło.
- Dzisiaj zabraknie mi już tylko jednego...- westchnęła i zamknęła oczy. Dla tej myśli pozostawiła chwilę ciszy. Gdy uznała, że napięcie już wystarczająca wzbudziła, otworzyła jedno oko, by spojrzeć na Virgo.- Seksu.- dokończyła i zaśmiała się.

Zaśmiałam się na jej słowa i lekkim ruchem nadgarstka zamieszałam winem w swoim kieliszku.
- Więc trafiłam idealnie! Gdy to będziemy powtarzać za jakieś... Hmm 200 lat może być już trudniej znaleźć odpowiednie. - zażartowałam i upiłam łyk czerwonego wina.
Uwielbiałam ten alkohol, wbrew pozorom zdarzyło mi się pić zarówno wódkę, drinki czy piwo w barze ale wino zajmowało wciąż zaszczytne miejsce na mojej liście ulubionych trunków. To było naprawdę dobre, wręcz pożałowałam że owego Hiszpana nie ma już w tym domu. Przygryzłam lekko wargi i cicho westchnęłam z zadowolenia. Oparłam się ramionami o przegi basenu stawiając swój kieliszek na kafelkach. Słów przyjaciółki słuchałam z przymkniętymi oczami.
- Mhm? - zamruczałam pytająco gdy nie dokończyła od razu.
- Octavio! - zaśmiałam się wesoło.
- Kiedy ostatnio się tu spotkałyśmy byłaś cała różową, gdy zobaczyłam cię z moim bratem! Ktoś tu się ośmiela - powiedziałam pół żartem.
Faktycznie gdy nakryłam ją i Nathaniela w jakuzzi wyraźnie czuła się niekomfortowo, bynajmniej mi ta zmiana jednak nie przeszkadzała.
- Ale masz rację... Robiłaś już to jako wampirzyca?- spojrzałam na nią zaciekawiona.
Domyślałam się że była z Natem ale to wciąż pozostawało moim.. Z resztą nie tylko moim ale wciąż domysłem.

To było niewiarygodne, że dziewczyny potrafiły tak szybko wprowadzić się z lepsze nastroje. Zupełnie jakby ktoś wcisnął guzik, przełączający ryb z przerażonego na wesoły. Nazywajcie to jak chcecie, ale to wygląda, jakby to jakuzzi miało jakąś magiczną moc.
- Oj, oby dożyła tego czasu.- westchnęła i przewróciła oczami. Zupełnie przez przypadek nawiązała do tego, że tak wiele się dzieje. Skarciła się w myślach, bo przecież miały się zrelaksować i nie myśleć o tych złych rzeczach. Dlatego zmiana tematu przez Octavię okazała się lepsza niż mogłoby się wydawać.
- No co? Jestem szczera.- zaśmiała się, gdy tylko usłyszała swoje imię. Od ostatniego posiedzenia w tej bulgoczącej wodzie, nie miały okazji pogadać o wszystkim i o niczym. Ta chwila przypomniała dziewczynie te swobodniejsze i beztroskie czasy. Nie wiedziała jak u wampirów, ale wśród studentów takie tematy przewijały się non stop.
- Oh, nie musisz mi przypominać. Myślałam, ze spalę się ze wstydu.- odparła, kiedy Virgo przywołała wspomnienie z ich ostatniego odpoczynku w jakuzzi, w którym brał przez chwilę udział również Nathaniel.- Teraz to co innego. Wtedy byłam przekonana, że skrycie mnie nienawidzisz.- przyznała i wzięła łyka pysznego wina. To było niesamowite, że teraz mogły tak na luzie o tym rozmawiać. Wtedy nie spodziewała się, że będą ją czekać tak trudne wybory i sytuacje rodem z filmu.
- Eeee..No, robiłam.- przyznała i od razu zapchała sobie usta kolejną dawką wina, by zaraz po tym odłożyć lampkę na kafelki.

To nie tak że mroczne myśli w ogóle się nie pojawiały, zdecydowanie próbowały się przebić przez barierę jaką sobie postawiłam i popsuć mi nastrój. Odpychałam je jednak skrupulatnie, tak też zrobiłam na słowa Octi o tym czy dożyje tyle lat. Nie mogliśmy mieć pewności czy obie tego doczekamy ale zwyczajnie zagłuszyłam t myśli i skupiłam się na drugim temacie. Przyjemna, bulgocząca woda i słodkie wino zdecydowanie pomagały mi w pozytywnym nastawieniu. Tak chyba po prostu jest że kiedy jest przyjemnie łatwiej nam myśleć o wszystkim w nieco jaśniejszych barwach. Zachichotałam gdy dziewczyna opowiedziała o swoich odczuciach z poprzedniego posiedzenia w jacuzzi, na chwilę bo zaraz po tym otworzyłam szerzej oczy ze zdziwienia.
- No coś ty?! - zaśmiałam się lekko przechylając głowę.
- Przyznaję że trochę się obawiałam co to z ciebie za ziółko... ale nie miałam powodu żeby cię nienawidzić. Przyznaj się! Co mój brat ci o mnie naopowiadał? - zapytałam cały czas się uśmiechając i sięgnęłam do swojego kieliszka.
- Nie mam porównania niestety... ale podobno z wampirami jest znacznie lepiej. W ogóle zazdroszczę ci ludzkich doświadczeń! Wiesz jak miałam szesnaście lat to wbiłam sobie do głowy że się upije? Niestety... to nie takie łatwe... - powiedziałam z lekką nostalgią.

Można było się spodziewać zaskoczenia ze strony Virgo. W końcu nie mogła czytać w myślach Octavii, chyba, że użyłaby na niej dominacji. Do tej pory nie było jednak nawet takiej konieczności, więc w swojej relacji były zdane na intuicję. Na szczęście intuicja dobrze je poprowadziła i chyba obie się nie spodziewały, że właśnie tak się ich losy potoczą.
- Hah, Nathaniel nic złego nie mówił. Po prostu..jakoś tak wyszło. Nie da się ukryć, że w pierwszym wrażeniu wzbudzasz respekt. Poza tym, wtargnęłam do twojego domu i życia, i nikt cię o zdanie nawet nie spytał. Miałaś prawo mnie nie lubić.- wytłumaczyła natychmiast, jednocześnie próbując sobie wyobrazić jak postąpiłaby na jej miejscu. W tym momencie przypomniała sobie dzień, w którym poznała Mirabelle. Już od pierwszej wymiany spojrzeń stwierdziła, że chyba jej nie lubi, a nie umiała znaleźć konkretnej przyczyny. Było to tylko nieuzasadnione przeczucie, więc prawdopodobnie czegoś podobnego spodziewa się także po innych względem niej. Na szczęście to Virgo jest tą mądrzejszą.
- Oh, to muszę przyznać. Jest inaczej. Powiem tak, i bycie człowiekiem, i bycie wampirem mają swoje wady i zalety, ale jeśli ciekawi cię coś konkretnego to pytaj śmiało. Może pomogę ci to jakoś sobie wyobrazić.- zaproponowała otwarcie. Na tym etapie ich przyjaźni i pewnej zażyłości Octavia nie miała nic do ukrycia przed Virgo. Tenebris odpowiedziała jej na wiele pytać, dlatego Przemieniona miała okazję się odwdzięczyć.

W zasadzie nigdy nie spojrzałam na to z drugiej strony, Octavia nic o nas nie wiedziała gdy Nathaniel ja przyprowadził. Nie miała pojęcia o tym jakimi uczuciami darzyliśmy to miejsce czy siebie nawzajem. Nat mógł jej jedynie powiedzieć że akurat wtedy był między nami poważny konflikt ale po za tym? Mogłam się domyślić jak mogła się czuć. Sama nie wiedziałam jak traktowała bym ją w domu gdzie spędziłam szczęśliwe dzieciństwo, który faktycznie traktuję jako swój dom a nie jak więzienie gdzie zawsze jestem sama.
- Rozumiem, cóż może akurat trafiłaś na odpowiedni moment. Zaczęłam się spotykać z Roderykiem, Natowi się to nie podobało... To że tutaj byłaś sprawiło że się ode mnie odczepił - zażartowałam, a po jej kolejnych słowach na chwilę się zamyśliłam.
Wypiłam resztę wina jaką miałam w kieliszku i wstałam żeby dolać nam obu.
- Hmmm... znam to wszystko tylko ze strony wampira... ale wiesz przecież że prowadzę dom publiczny. Seks połączony z piciem krwi to coś niesamowitego, miałam wrażenie że ludzie są w stanie wręcz się od tego uzależnić... zastanawiałam się czy to naprawdę aż taka różnica. Po za tym jeśli mam być szczera... - przerwałam na chwilę żeby podać jej kieliszek.
- Wybacz siostrzaną ciekawość, wiem wiem pójdę za to do piekła... ale ty i Nathaniel? - zapytałam w końcu wyrzucając to pytanie z siebie.

Octavia zaśmiała się krótko w reakcji na żart Virgo i dopiła wino do końca ze swojej lampki. Cóż, pozostawało jej się tylko cieszyć, że choć minimalnie ugasiła spór między rodzeństwem. W końcu Nathaniel nie mógł czepiać się Virgo, kiedy to sam kogoś przyprowadził na wzgórze. Octavii wtedy chyba sprzyjały okoliczności.
- Hm..tego akurat nie próbowałam.- przyznała z lekką zadumą. Nigdy w życiu by nie pomyślała, że picie krwi można połączyć z taką czynnością. Wzbudziło to jej ciekawość, bo nie umiała nawet wyobrazić sobie uczucia, które temu by towarzyszyło. Ostatni raz, kiedy ktoś wypijał jej krew nie należał do przyjemnych, ale to z pewnością dlatego, że o mało życia przy tym nie straciła. Po usłyszeniu pytania jęknęła przeraźliwie i zasłoniła twarz dłońmi.
- Boże, wiedziałam, że w końcu o to spytasz.- westchnęła, odsłoniła w końcu twarz i wzięła lampkę z winem do ręki.- No tak..- przyznała wreszcie.- No głupio mi, bo jesteś jego siostrą i w ogóle..- powiedziała, unosząc coraz wyżej brwi.

Zaczęłam się śmiać przez jej reakcje, na tyle że na razie odstawiłam na bok drugi temat.
- Wybacz... Nawet nie wiesz jak dlugo się powstrzymywałam żeby go nie zadać. - wyjaśniłam z przepraszającym wyrazem twarzy.
- Nie przejmuj się tym! Jesteście przecież dorośli! Martwiłam się o niego... W pewnym momencie podsyłałam mu dziewczyny i o to głównie się kłóciliśmy. Dzięki tobie był szczęśliwy... No i po prostu musiałam zapytać. - dodałam wracając na swoje miejsce i siadając wygodnie.
- Po za tym ja i Nat mamy... Luźne podejście do życia. Wiedział co robiłam u Roderyka bo raz przywoził mi ubrania. Pewnie zapytała bym jego ale potem nie mieliśmy szansy na spokojne rozmowy w jacuzzi. - uśmiechnęłam się.
- Dobrze mogę Ci to wynagrodzić, masz jakieś niekomfortowe pytania w ramach zemsty?

Octavia w ostateczności roześmiała się, bo wcale aż tak nie przejmowała się tą rozmową. Wiadomo, było to dla niej dość krępujące, ale nie należało z tego robić żadnego dramatu. Nie mogła się łudzić, że do powrotu Nathaniela, o ile w ogóle wróci do zdrowia, to co działo się między nimi pozostanie tajemnicą. Poza tym i tak wampiry ze wzgórza szeptały na ten temat, a nawet sama Katherina już o tym wiedziała, kiedy Octavia z nią rozmawiała.
- Nie szkodzi.- odparła i zruszyła ramionami.- Tyle się od tamtego czasu wydarzyło, że mam wrażenie jakby tamte chwile i tak działy się tylko w mojej głowie.- dodała i powtórnie się zaśmiała. To był tylko krótki moment, w którym miała okazję w pewnym sensie zaszaleć i dać się ponieść. Potem zstąpił na nich szereg nieszczęść i nie było nawet czasu, by myśleć o romansach.
- A tak w ogóle...boję się co z nim będzie. Nie wygląda to ciekawie, poza tym, gdy go znalazłam, wydawał się taki inny, obcy.- przyznała i lekko zmarszczyła czoło. Po chwili westchnęła ciężko i przyłożyła dłoń do czoła, że znowu poniosło ją czarnowidzenie. Uniosła lampkę z wina do ust, napiła się odrobinę i spojrzała z powrotem na Virgo.
- Na razie chyba nie wiem o co spytać. Ale nie bój się, zemszczę się jak tylko znajdę okazję.- ostrzegła i uśmiechnęła się.

Uśmiechnęłam się smutno.
- Doskonale rozumiem co masz na myśli... - powiedziałam wpatryjąc się w bulgoczacą wodę.
Ile już minęło od kiedy z Roderykiem spacerowaliśmy po parku, albo gdy zarywaliśmy noc w jego sypialni. Miałam wrażenie że minęła wieczność a i tak mój ukochany był że mną znacznie dłużej niż Nathanie przy Octavi.
- Nie znam nikogo tak silnego jak on... Jestem pewna że będzie z nim dobrze. Napewno walczy teraz żeby do nas wrócić. - powiedziałam uśmiechając się lekko.
Po prawdzie to samej mi było ciężko i wcale nie byłam taka pewna. Nathanie znikał już, to prawda ale nigdy nie wrócił w takim stanie.
- Dobrze, to opowiedz mi o swoim ludzkim życiu! Jak to jest? Chodziłaś do szkoły, do liceum? Studiowałaś? I najważniejsze! - uśmiechałam się ale próbowałam stworzyć chwilę napięcia.
- Jak to jest się porządnie upić? ! Strasznie chciałam kiedyś spróbować!

Trudno było uwierzyć, że bulgoczące bąbelki w wodze potrafią dawać ukojenie nie tylko ciału, ale i umysłowi. Virgo normalnie powinna otrzymać jakąś nagrodę za ten wspaniały pomysł. Wino do tego wszystkiego było niczym wisienka na torcie, mimo, że nie kopało jak kiedyś za bycia człowiekiem.
- Pozostaje nam trzymać za niego kciuki.- stwierdziła jedynie i posłała nikły uśmiech swojej przyjaciółce. Uniosła lampkę wina do ust i wzięła niewielki łyk. Zerknęła swoimi złotymi ślepiami, gdy Virgo zadawała jej pytanie i dała sobie moment na krótkie zastanowienie od czego zacząć.
- Tak, tak, chodziłam do każdej szkoły po kolei która była konieczna. Od podstawówki po liceum. Potem studiowałam grafikę, wyobrażam sobie, że może to dla ciebie brzmieć abstrakcyjnie.- zaśmiała się krótko. Nie miała na myśli tego, że Virgo może być zacofana, pod żadnym pozorem. Wiedziała jednak, że na wgląd na jej życie coś takiego jak grafika to była nikomu niepotrzebna błahostka.- A potem zostałam przemieniona. Nawet nie ukończyłam studiów, ale mogłam troszkę oszukać system.- dodała i wzruszyła lekko ramionami. Potrzebne umiejętności do swojej pracy posiadała, a dyplom to była formalność. Z użyciem dominacji dało się to załatwić.
- A jeśli chodzi o alkohol, to..Hah, teraz pewnie sobie pomyślisz jak ludzie mogą w ogóle doprowadzać się do tego stanu. Przede wszystkim emocje są jakieś intensywniejsze, ludzie mniej panują nad sobą i potrafią robić różne głupstwa. Poza tym plącze ci się język i masz problem, żeby czasami coś powiedzieć. Dochodzi to tego fakt, że potykasz się o własne nogi i tracisz równowagę, bo kręci ci się w głowie, a gdy masz już dość zbiera ci się na wymioty albo całkiem urywa ci się film.- powiedziała i jak paradoksalnie by to teraz nie wyglądało, zaczęła się śmiać na samo wspomnienie o swoich pijackich wybrykach.- Ale i tak najgorszy jest następny poranek. Twoje ciało nie chce współpracować, nie masz na nic sił, masz nudności i jesteś w stanie uwierzyć, że ból głowy może być morderczy.- zerknęła na przyjaciółkę i oczekiwała jakiejś reakcji z jej strony, ciekawa co o tym może myśleć.

Zgodziłam się z nią powolnym skinieniem głowy i upiłam łyk wina. Kiedy zaczęła się zastanawiać i przygotowywać do odpowiedzi na moje pytanie rozłożyłam się wygodniej, kładąc nogę na nogę na siedzenie naprzeciwko. Słuchałam z uśmiechem na twarzy i na jej stwierdzenie kategorycznie pokręciłam głową odstawiając kieliszek.
- Absolutnie! Nie wiem co sobie myślisz ale wcale nie jestem taka stara jak na wampira. Rodzony wampir ma znacznie łatwiej niż przemieniony bo nie odczuwa tak silnego pragnienia do krwi. Ale również musi się nauczyć samokontroli. Może nie rzucałam się na przechodniów ale gdyby ktoś został ranny przy mnie gdy miałam z 4 lata, pewnie ktoś nabawił by się fobii do dzieci. Ojciec nie pozwalał nam chodzić do szkoły, uczyliśmy się w domu. Przyjeżdżali nauczyciele z miasta żeby stwarzać pozory że jesteśmy po prostu obrzydliwie bogaci i nasza rodzina nie chce mieszać się z pospólstwem. I tak mój nauczyciel matematyki o mało nie przypłacił mojej edukacji życiem. Na studia nigdy nie poszłam... więc naprawdę podziwiam cię. - stwierdziłam z niekrytym podziwem.
- Po za tym grafika? To naprawdę ciekawy kierunek... pewnie gdy będziesz miała z 100 lat spróbujesz jeszcze kilku ale na razie nie myślałaś żeby otworzyć własną działalność albo po prostu pracować w zawodzie? - to absolutnie nie tak że chciałam się jej pozbywać ale dobrze czasem mieć coś swojego.
Gdyby podczas przejęcia miasta Katherina mnie zabiła, wampiry takie jak Octi zostały by same.
Oderwałam się od tych myśli wsłuchując się w kolejne opowiadanie i aż pociągnęłam kolejnego łyka wina. Niemal się nie zakrztusiłam ze śmiechu.
- Haha o ile pierwsza część tej historii naprawdę nie brzmi źle to reszta... - pokręciłam rozbawiona głową.
- Naprawdę warto?

- To powinni zrobić jakąś specjalną szkołę dla wampirów, gdzie nauczycielami też będą wampiry.- oznajmiła dość prostolinijnie i się zaśmiała. Podejrzewała, że to nie było takie proste jak może się wydawać, bo zapewne przez te wszystkie lata już ktoś by na to wpadł. Tak czy siak, Octavii było trochę żal Czystokrwistej, ponieważ takie chodzenie do szkoły z rówieśnikami miało swoje zalety. Wiadomo, że każde dziecko będzie narzekać, ale dzięki temu powstaje wiele różnych wspomnień. Kto wie czy wampiry, gdyby mogły chodzić do szkoły czy nie byłyby mniej socjopatyczne?
- W tym wszystkim nie zdążyłam ci się nawet pochwalić. Właściwie to od przemiany realizowałam różne zlecenia, bo mogłam je robić mobilnie, bez spotykania się z tymi ludźmi. Teraz nie ma na to czasu, ale chętnie do tego wrócę.- powiedziała i uśmiechnęła się. Virgo miała zawsze mnóstwo obowiązków i mogła nawet nie zauważyć, że dni, które Octavia spędzała w swoim pokoju poświęcała klikaniu w swoim laptopie. Kiedyś jej marzeniem była praca przy produkcjach filmowych, gdzie realizowałaby zdecydowanie większe projekty, jednak było to niemożliwe, póki całkowicie nie ujarzmi swojego łaknienia.
- Wiesz, czasami warto o ile nie wydarzy się nic złego. Ludzie, pod wpływem alkoholu, robią niekiedy rzeczy, których nie odważyliby się zrobić na trzeźwo.- odpowiedziała i wzruszyła lekko ramionami. Ilekroć przechodziła kaca, powtarzała sobie, że już nie będzie pić, ale wystarczyło poczekać do kolejnej okazji i popełniała ten sam błąd.

Uśmiechnęłam się na jej pomysł, gdyby tylko można było coś zorganizować. Sama myślałam nad tym kilka razy i spodziewam się że nie tylko ja.
- To by było na pewno świetne... - zaczęłam i wzięłam łyk wina.
- Jest tylko jedna ważna sprawa... ile wampirzych dzieci widziałaś? Tak... zarówno ja jak i ty możemy kiedyś zostać matkami... ale jest duże prawdopodobieństwo że to się nie stanie. Bardzo rzadko zachodzimy w ciąże, w ogóle wampiry rzadko się rodzą... dlatego znacznie więcej jest przemienionych. Żeby stworzyć choćby klasę samych wampirów trzeba by sprowadzić dzieci z kilku krajów... do tego dochodzi fakt że część z nich ląduje na ulicy... czasem ginie, nie sposób ich znaleźć. - powiedziałam smutno.
To był poważny problem naszego świata, tak rzadko mogliśmy mieć dzieci a część z nas i tak tego nie doceniała... bo dziecko np. było półkrwi. Jeśli kiedyś staniemy na równe nogi może udało by się zorganizować grupę która szukała by takich dzieci... miały by opiekę a my lojalne wampiry. Teraz jednak nie był czas na takie rozważania. Wysłuchałam jak opowiadała mi o swojej pracy i uśmiechnęłam się.
- Gratuluję! Mam teraz wyrzuty sumienia że zajmuję cię głupimi sprawami wzgórza, oczywiście powinnaś do tego wrócić! - powiedziałam pewnie i dopiłam kieliszek.
- Mam wrażenie że minęły już wieki... ale kiedyś rozmawiałam o tym z Roderykiem że ludzie są pod tym kątem dziwni. Mają znacznie mniej czasu a boją się sięgać po to czego chcą. My może mamy żelazne zasady ale jeśli mam być szczera chyba jeszcze nie słyszałam o związku czystokrwistych w którym przynajmniej jeden z nich nie miał kochanka. Ba... dowiedziałam się że moja matka i Filip... - przerwałam i pokręciłam głową bo zwyczajnie nie mieściło mi się to w głowię.
Oczywiście byłam ostatnią osobą która mogła by ją oceniać ale patrząc na zaborczość ojca... Wow mamo, wielki szacun.

Do głowy przyszło jej, że nie każde miasto a nawet nie każdy kraj musiałby mieć taką szkołę. Wystarczyłby nawet takie dwa "Hogwarty", gdzie będą zbierać się takie dzieci. Tak czy siak, nie miała już po co dyskutować na ten temat, bo spodziewała się, że znajdzie się jakieś utrudnienie w tej kwestii. Przytaknęła przyjaciółce i westchnęła, odrzucając już myśl o wampirzej szkoły gdzieś do swojej podświadomości.
- To byłoby coś..- mruknęła, wyobrażając sobie jak to mogłoby w ogóle wyglądać. To było jedynie fantazjowanie, a może raczej gdybanie, więc nie upierała się przy takim pomyśle.
- Przeestań! Jakby się tak uprzeć, grafikiem może zostać prawie każdy. Za to nie każdy ma okazję pobijać całe wzgórze w wojnie między jednymi wampirami, a drugimi i to jeszcze z udziałem łowców.- zaśmiała się, bo w tej chwili jak to mówiła brzmiało to całkiem zabawnie. Szkoda tylko, że w rzeczywistym świecie wcale to takie nie było. Szkoda było jednak się już użalać nad sobą i warto było się z tego choć przez chwilę pośmiać.
- Co?!- wybałuszyła oczy na Virgo, kiedy tylko wspomniała o Filipie. Trudno było w to uwierzyć, a Czystokrwista nie musiała kończyć nawet zdania, by zrozumieć jego przekaz.- A teraz udaje takiego niby porządnego.- powiedziała, a na jej ustach pojawił się śmieszny grymas, jakby chciała go sparodiować, w momencie, kiedy bronił Mirabelle przed nią.
- Tak czy siak..Ludzie chcą osiągnąć jak najwięcej w jak najkrótszym czasie, więc próbują sobie wszystko jakoś poukładać. Poza tym nie mają takich możliwości jak wampiry, bo nie potrafią korzystać z żadnych mocy i magii. Jeśli nie mają pieniędzy, a głodują, nie wystarczy napaść na przypadkowego człowieka i napić się jego krwi. Potrzebują wielu składników odżywczych i innych pierdół, żeby utrzymać zdrowie. W pewnych momentach bycie człowiekiem jest trudne.- wytłumaczyła po chwili, bo w gruncie rzeczy rozumiała problemy ludzkiej natury. Wiele z nich zażegnała po przemianie i nabawiła się nowych, ale innej wagi.

-Może kiedyś. - dodałam kończąc temat szkoły.
Uśmiechnęłam się na jej słowa o szansach na udział w ostatnich wydarzeniach. Przeszło mi przemyśl coś w stylu "jeszcze mniej ma szansę na wyjście z tego cało" ale zachowałam to dla siebie. Odezwałam się dopiero na wspomnienie więzi Filipa i Iris, zupełnie zgadzałam się z Octavia.
- Ta taki porządny... Tak bardzo że kiedy on interesował się czystokrwistym wampirem to było ok... Ale jak pojawiłaś się ty i Roderyk to nagle "tak nie może być" - powiedziałam udając jego poważny ton.
Może Filip wyglądał młodo ale dla mnie, czasem traktowałam go jak starego dziadka.
- Dlatego nie chce go na spotkaniu z łowcami, nie zdziwiło by mnie gdyby prawił mi morały przy nich, a na to sobie nie pozwolę... On sobie czasem pozwala na zbyt wiele. - stwierdziłam i skupiłam się na wyjaśnieniach Octi.
- Fakt... Nigdy nie patrzyłam na to z tej strony... Faktycznie wampiry pod tym względem mają znacznie łatwiej. Ale czasem to nie chodzi tylko o pieniądze czy rzeczy materialne. Ludzią ciężko jest powiedzieć co czują, boją się osadu innych... Gdybym nie musiała uważać na to co robię że względu na osoby które mi podlegają... To było by cudowne... Miała bym gdzieś co będą o mnie mówić, mogła bym iść do klubu i tańczyć do rana. Po prostu pić i bawić się życiem... Ale chyba po prostu nie. Można być wszystkiego. - Uśmiechnęłam się.
- Jakiś czas temu spotkałam chłopaka który twierdził że powinnam chociaż przez jakiś czas patrzeć na siebie... - stwierdziłam nagle przypominając sobie swoją rozmowę z Jacob'em. Nasze pierwsze spotkanie było... Miłe... Pozwoliło mi się na chwilę oderwać od tego i odetchnąć... Szkoda tylko że to był fałsz... Nagle zdałam sobie sprawę że na jakąś chwilę zamilkłam wpatrując się w bulgoczącą wodę i pokręciłam głową.
- Może gdybym była człowiekiem to skorzystała bym z tej rady.

To jak teraz Virgo opowiadała o Filipie wprawiało Octavię w niemałe rozbawienie. Obecnie nie lubiła go, ale nie było w tym nic osobistego. Po ich przedostatniej wymianie zdań przecież nie będzie udawała, że są nagle przyjaciółmi tylko dlatego, że walczą po tej samej stronie. W gruncie rzeczy, nie zdążyła go nawet dobrze poznać i miała to cały czas na uwadze, więc nie był tak doszczętnie skreślony. To była kwestia niesprzyjających okoliczności i innego podejścia do pewnych spraw, nic więcej.
- Wiesz, najłatwiej się mówi co by się robiło, gdyby było się kimś innym. Potem mamy zderzenie z rzeczywistością i na tym kończy się dumanie.- stwierdziła jedynie i dopiła lampkę wina do końca. Mogły na ten temat mówić w nieskończoność. Octavia mogła zagłębiać się w tematy ludzkiego podejścia do życia, a Virgo przedstawiać przy tym własne poglądy. Niestety nie dało się przemawiać w imieniu całej swojej rasy czy gatunku. Na ziemi żyje mnóstwo ludzi, którzy żyją tak jak Virgo sobie to wyobrażała, ale to tylko jakiś mały procent w populacji.

Przeciągnęłam się, to była naprawdę przyjemna odskocznia. Ta ciepła woda musiała jakoś ogrzewać nawet nasze poranione serca.
- Prawda... Mądrze to ujęłaś. - uśmiechnęłam się do niej.
- Powinnyśmy skorzystać jeszcze z czasu jaki mamy, wyśpijmy się najedzmy i odpocznijmy. No i oczywiście zróbmy na bóstwo! - zaśmiałam się.
- Jak to się mówi... Jak cię widzą tak cie piszą. Muszą zobaczyć że możemy być zagrożeniem jeśli zerwą sojusz ale też silnymi sojusznikami jeśli się dogadamy. - mówiłam w sumie też do siebie wpatrując się w sufit.
- Jeśli będziesz miała ochotę na jakieś zakupy przed spotkaniem to śmiało, w każdej chwili możesz też wpaść do mojego pokoju i coś pożyczyć. Jeśli coś zostało w twoim domu to możemy to dowieźć. Mogę nie mieć czasu po ciebie przyjechać... Możemy spotkać się w restauracji jak zajdzie słońce?

Uśmiechnęła się łagodnie do Virgo. Możliwość zrobienia się na bóstwo była chyba najjaśniejszą stroną tego całego spotkania. Trochę ją to stresowało, ponieważ bała się, że łowcy uznają ją za zagrożenie. Modliła się, by wszystko poszło po ich myśli, bo inaczej Virgo będzie zmuszona do podejmowania radykalnych decyzji.
- Znajdę coś odpowiedniego w swoich rzeczach, ale dzięki.- odpowiedziała i wstała, a woda zaczęła ściekać po jej skórze. Oczywiście nie widziała niczego złego w ubraniach Virgo, ale nie wyobrażała sobie w nich siebie. Virgo świetnie prezentowała się w bieli, a Octavia nosiła rzeczy bliższe czerni lub czerwieni, choć w jej garderobie były też inne kolory, ale na ogół lekko zgaszone albo ciemne.
- W mieszkaniu zostało niewiele, więc jeszcze przyjdzie czas, żeby je zabrać.- dodała i zaczęła wychodzić już całkiem z baseniku.- Więc, widzimy się na miejscu.- te słowa miały oznaczać pożegnanie w pewnym sensie, więc uśmiechnęła się jeszcze i poszła do siebie, by odpocząć, najeść się do syta i przygotować do spotkania.

zt