Imię: Estelle-Marie
Nazwisko: Carthy
Wiek: W dowodzie ma wpisane 24 lata, ale sama nie jest pewna - zgubiła kiedyś dowód i ma obecnie podrabiany, a zapomniała swojego roku urodzenia
Pochodzenie: Francja, Nowy Orlean
Obecne miejsce zamieszkania: Venandi
Rodzina:
Paul Carthy – ojciec Estelle, Amerykanin od pierwszego amerykańskiego pokolenia. Znany wśród znajomych z niewybrednego humoru i szczęścia do pieniędzy. Nigdy nie były to fortuny, acz trzeba przyznać, że Paul ma niespodziewane szczęście do loterii, zakładów czy wieczorków pokerowych w gronie przyjaciół. Fan dobrego grilla i niekoniecznie tak dobrego piwa, co objawia się w jego brzuszku. Nieco rubaszny, ale w gruncie rzeczy dobry, skromny człowiek.

Marie-Julie Carthy – matka Estelle, pochodzenia kanadyjsko-francuskiego. Nad wyraz energiczna kobieta, interesująca się wszystkim, co dzieje się w jej mniej lub bardziej bezpośrednim otoczeniu. Zaangażowana we wszystko po trochu, lecz swe serce oddająca jedynie nowoorleańskim wieczorkom poetyckim oraz naturalnie, swojemu mężowi i córkom.

Nicole-Julie Carthy – młodsza siostra Estelle. Dziewczynka nieco introwertyczna, a jednocześnie nieustannie potrzebująca atencji, kiedy znajduje się w znajomym sobie towarzystwie. Wesolutka na co dzień, acz przy tym nad wyraz wrażliwa, więc nawet pozornie błaha rzecz potrafi męczyć ją tygodniami. Waha się pomiędzy byciem umysłem ścisłym, a humanistycznym, sama nie potrafiąc się określić, więc po prostu interesuje się tym, co akurat los jej podrzuci.

Rasa: Człowiek
Ranga: Dualistka
Zawód wykonywany: Graficzka komputerowa, projektantka wizualna nieruchomości



Historia:
Urodziła się we Francji, w okresie paryskim ich małej rodziny, jak to potem określała Marie. Była nieco niespodziewanym darem od Niebios, bowiem zarówno Paul jak i Marie chcieli zacząć starać się o dziecko, kiedy oboje wrócą do Stanów Zjednoczonych. Okres paryski z rocznego miodowego „miesiąca” przeistoczył się w ten sposób w parę lat. Estelle stawiała więc pierwsze kroki na paryskich kocich łbach, nim wiatry zagnały ją do Nowego Jorku. Później zaś, dwa lata po katastrofie Katriny, do Nowego Orleanu.

Miasteczko wybrała naturalnie Marie, ale była przy tym dzielnie wspierana przez Estelle. Obie kobiety zakochały się w Nowym Orleanie. Unikalna zabudowa miasteczka, jego niesamowita historia, architektura, zabytki, a i oczywiście zoo – wszystko to sprawiało, że Nowy Orlean zdawał się być matce i córce Nowym Paryżem. Luizjana zaś jako stan kusiła swą niesamowitą naturą. Paul nie zastanawiał się za wiele. Z nowojorską pensją łatwo było zakupić piękną nieruchomość, których ceny po Katrinie pozostawały szokująco niskie.

Estelle dorastała w dwójnasób. Z jednej strony, niewątpliwie szybko łapała wiele rzeczy, a jej talent artystyczny zapełniał półki i ściany dyplomami oraz nagrodami wszelakiej maści. Nie była kłótliwa, wprost przeciwnie, zazwyczaj była mediatorką konfliktów. Nauczyciele ją lubili, tak samo jak i sąsiedzi. Pozornie, Estelle była może nie dzieckiem idealnym, bo zdarzały się jej krnąbrne ucieczki oraz kradzież „rodzinnego” alkoholu, jednak z całą pewnością była powodem do dumy i radości.

Z drugiej strony, dziewczynka szybko zaczęła przejawiać niepokojące tendencje. Całkowicie nie rozumiała idei istnienia wielu norm społecznych i jedynie groźba ostracyzmu oraz kar powstrzymywała ją przed robieniem wielu rzeczy. Nigdy nie miała zamiaru nikogo krzywdzić, co to, to nie, lecz rzeczy takie jak zakaz chodzenia nago, przeklinania w przestrzeni publicznej, konieczność płacenia podatków, zakaz zabierania rzeczy, które przecież i tak się zmarnują, jeśli ona ich nie zabierze – od kiedy tylko Estelle nieco dojrzała i zaczęła być bardziej samodzielna, wszystko to zdawało się być dla niej coraz bardziej abstrakcyjne z dnia na dzień. A rzeczy takie jak monogamia w związku była już dla niej absolutnie nie do pojęcia.

Wraz z dojrzewaniem, dziewczyna coraz częściej odpływała myślami. Jej pomysły na siebie były nieraz abstrakcyjne, szczęśliwie jednak, nigdy nie były autodestrukcyjny. Kiedy tylko skończyła szkołę, oznajmiła rodzicom, że na żadne studia się nie wybiera, bo ma już zawód. Zdumieni jak i zmartwieni Paul i Marie zostali postawieni przed faktem, że ich córka, w sposób nie do końca legalny, od dłuższego czasu pracowała  jako graficzka. Szczęśliwie dla niej, rodzice uświadomili jej, że studia nie tyle co pomogą, co po prostu zalegalizują jej inną pasję, jaką była również architektura.

Estelle udała się na studia rok wcześniej, niż większość rówieśników i ukończyła je pół roku wcześniej niż przewidywał normalny tryb. Ukontentowana ze swych osiągnięć, postanowiła rozpocząć podróże po Stanach. Po pewnym czasie, osiadła w Venandi. Zdalny tryb pracy szczęśliwie umożliwia jej w większości zmianę zamieszkania w dowolnym wybranym momencie, aczkolwiek w spokojnym miasteczku zajęła się również dodatkowo zawodem architektki, co nieco ją usidliło w miejscu. Przynajmniej, na jakiś czas.

Faktem z historii, którego nikt nie zna, jest powód, dla którego Estelle wraz z wiekiem coraz bardziej zaczęła odstawać od norm społecznych, jest spotkanie bliskiego stopnia z wróżkami. Dziewczyna niewiele pamięta z tego wydarzenia. Wie jedynie, że podczas jednej z wycieczek po stanie Luizjany, przydarzyło się jej coś dziwnego. Spacerowała brzegiem rzeki, lecz rzeka ta nie była zbiornikiem wodnym, oj nie. Zmieniała się ona nieustannie na jej oczach, raz wybuchając lawą, raz przemieniając się w olbrzymiego węża, innym razem tchnąc bezdenną nicością, pustką. Im dłużej za nią podążała, tym lżej czuła się sama ze sobą. Wyjęła swój szkicownik i poczęła rysować fantazje, które miała przed oczami. W każdych kształtach, formach i kolorach.

Kiedy pokazała swoje dzieła, większość jej znajomych była zdziwiona. Zawsze twierdzili, że Estelle ma naprawdę świetną rękę do ołówków, kredek i pędzli, a teraz chwali się jakimiś losowymi bohomazami. Jedynie rodzice ją wsparli, ale i oni uznali jej poprzednie, a potem również i kolejne dzieła, za zdecydowanie lepsze. Nie miało to większego znaczenia dla Estelle.

Najważniejsze jest to, że ona sama wie, że są to jej najpiękniejsze dzieła.

Charakter:
Estelle zdaniem niektórych cierpi na osobowość dyssocjalną, jest to jednak nieco błędne założenie. Dziewczyna nie ignoruje norm społecznych dla samego ich ignorowania, nie jest agresywna, a także nie wykazuje skłonności do ciężkich patologii. Ona po prostu nie jest w stanie zrozumieć zasad, które ją pętają w tym świecie. Co więcej, nie jest tak, że uważa siebie za wyjątkową i że tylko ona nie powinna ich postrzegać. Jej zdaniem, wiele zasad społecznych po prostu jest pozbawione sensu.

Nie wykazano także, by cierpiała na autyzm i chociaż może znajdować się pewnym jego spektrum, tak badania poziomu serotoniny, dopaminy i innych neuroprzekaźników są u niej całkowicie w normie. Estelle doskonale rozumie też, czym są emocje, uczucia i jest na nie bardziej wrażliwa niż przeciętna osoba. Lubi o nich rozmawiać, dyskutować, a przede wszystkim – chce ludziom pomagać.

Co by jednak jej nie dolegało, faktem jest, że jej osobowość jest nieco niestabilna. Nie jest to choroba dwubiegunowa, lecz humory oraz stany emocjonalne Estelle potrafią się zmieniać w sposób nagły i dosyć nieprzewidywalny.

W życiu codziennym jest swego rodzaju wolnym duchem, ulotną marzycielką, która tworzy swoje mniej lub bardziej szalone projekty graficzne i architektoniczne. Gdyby nie fakt, że po rozpoczęciu studiów opiekę trzymała nad nią przyjaciółka oraz rodzice, zapewne zarabiałaby psi grosz, szczęśliwie zadbali oni o jej edukację finansową. Inna sprawa, że pieniądze Estelle specjalnie się nie trzymają. Nie raz i nie dwa zdarzało się jej zgubić portfel, zegarek za parę ładnych tysięcy, pobrudzić nowo co zakupione buty w jedynej kałuży na całym chodniku czy zerwać zamek od sukienki. W końcu to tylko rzeczy, a to społeczeństwo sobie wymyśliło, że powinniśmy być do nich przywiązani.

Estelle lubi pomagać innym, ale wtedy, kiedy nie wymaga to od niej wielkiego wysiłku fizycznego. Irytuje ją konieczność spocenia się i zmęczenia i nie ma zamiaru przed nikim udawać, że ją to interesuje. Ironicznie, dziewczyna ma przy tym całkiem niezłą kondycję, bo uwielbia biegać, spacerować, jeździć na rowerze czy pływać, zarówno wpław jak i na windsurfingu.

Wygląd:
To, co rzuca się najbardziej w oczy, to jej szmaragdowe, zwykle podkreślone makijażem, głębokie oczęta. Bardzo często rozmarzone, bardzo często skupione, bardzo często spokojne, bardzo często rozgniewane, wyrażają zazwyczaj wszystkie emocje Estelle, nim mimika twarzy bądź mowa ciała, nie mówiąc już o wypowiadanych słowach, zdążą to uczynić. Dziewczyna jest sama w nich zakochana i właściwie zawsze dobiera kolor biżuterii właśnie pod nie, w postaci kolczyków w uszach, naszyjników czy septumów bądź nawet pierścionków i bransoletek.

Mierzy sobie około 165 centymetrów wzrostu. Ma ładną, kobiecą figurę, aczkolwiek nie zawraca sobie specjalnie głowy tym, by ją podkreślać. Uważa, że najważniejszym jej wizerunkiem są oczywiście jej oczy oraz długie, zadbane, gęste, ciemne niczym nocne niebo włosy. Jeśli tylko ma czas, zazwyczaj wplata również w nie jakieś ozdoby. Nawet zaś kiedy musi się spieszyć, to chociaż wsunie jakąś ciekawą wpinkę i dobierze je w artystyczny nieład przy pomocy kolorowych, skrzących się zielenią gumek do włosów.

Ubiera się przeróżnie. Raz elegancko, raz alternatywnie, raz nijak. Ot, po prostu żeby móc wyjść do sklepu i nikt nie zwrócił jej uwagi na demoralizację publiczną i sianie zgorszenia wśród młodzieży. Niezależnie jednak od ubioru, musi mieć na sobie jakąś formę makijażu, czy to w postaci szminki, czy tuszu do rzęs. Makijaż, naturalnie, nie może być zbyt mocny. Wtedy przecież mógłby odciągać uwagę od jej oczu, nieprawdaż?

Przykładowy ubiór:

Wady:
- Estelle nie pojmuje, nie rozumie i nie pragnie zrozumieć ani pojąć wielu norm społecznych
- Umie zarabiać, ale też lubi wydawać
- Nie rozumie ludzi, którzy nie lubią sztuki – co oni robią w wolnym czasie?
- Jest osobą, która w wielu sytuacjach potencjalnie niebezpiecznych nie ma pojęcia, jak się zachować

Zalety:
- Lubi wydawać, ale też umie zarabiać
- Jest osobą empatyczną i łatwo potrafi odczytać czyjeś uczucia i stany emocjonalne
- Mimo faktu, że wielu ludzkich zachowań nie rozumie, potrafi świetnie udawać, że jest wprost przeciwnie – w kontaktach osobistych jest świetną kłamczuchą i manipulatorką, jeśli zechce
- Wytrzymała fizycznie, stosunkowo atletyczna
- Posiada solidne wykształcenie i wiele pokończonych kursów

Dodatkowe:
- Uwielbia francuską i hiszpańską kuchnię
- Płynnie posługuje się angielskim i francuskim, komunikuje się w stopniu biegłym po hiszpańsku i niemiecku, zna podstawy łaciny
- Mimo faktu, że nie daje tego po sobie znać, wewnętrznie jest niesamowicie dumną osobą. Jeśli ktoś znajdzie jej słaby, drażliwy punkt oraz skutecznie zniszczy pewność siebie, ciężko to odchorowuje
- Jest wyczulona na punkcie wróżek