Wokół groty cały rok kwitną jasno niebieskie drobne kwiaty. Sama grota była tutaj od zawsze, w jej wnętrzu można znaleźć niespotykane gatunki grzybów. Mówi się jednak że w grocie ktoś mieszka przez co nikt się tutaj nie zapuszcza.

Od dawna szukał okazji, żeby spotkać się z Leah sam na sam. Odkąd wrócił do wioski, wpadł w wir obowiązków. Przez pierwsze dwa tygodnie nie miał czasu na żadne pogawędki w barze 'Brown Wolf', czego szczerze żałował. Uważał, że w takich miejscach można się sporo dowiedzieć. Wyczuć nastroje stada, poznać najnowsze plotki. Patrick lubił być na bieżąco. Po powrocie z Afganistanu szybko zorientował się, że sprawy nie mają najlepiej. Fortis senior twierdził oczywiście coś zupełnie odwrotnego i w trakcie ich spotkań (które stały się codzienne) próbował przekonywać Patricka, że ten wyolbrzymia problemy jakie napotkał.
A było ich całkiem sporo. Co chwila dowiadywał się nowych rewelacji: chodziły słuchy, że w okolicy kręci się kilka omeg, ale nikt nie zadał sobie trudu, żeby z nimi porozmawiać i wybadać, czego tu chcą. Wampiry podchodziły coraz bliżej granicy ich terenów. Część śladów wskazywała na to, że krwiopijcy polowali na ziemiach spornych. Stado, z powodu braku silnego przywództwa, podzieliło na kilka grupek reprezentujących różne poglądy odnośnie tego, w jakim kierunku powinni dalej się rozwijać. Młody Fortis był niespokojny i sfrustrowany z powodu bierności ojca, szukał pretekstu do bójki, aby udowodnić każdemu, że on nie pójdzie w jego ślady. Lada moment, a syn wyzwie ojca na pojedynek o rangę alfy. Jakby tego było mało, powstał tajemny klub walk, gdzie wilkołaki walczyły na pieniądze między sobą, zamiast stawiać ramię w ramię przeciwko Tenebris. W oczach Patricka to był bulgoczący kocioł, a August chyba upadł na głowę, że to tak bagatelizował! Usprawiedliwiał syna, co zrozumiałe, ale jak mógł pozostać ślepy na inne wymienione problemy?! Czarny przesiadywał na ranczu Fortisa godzinami, zdając alfie raporty z sytuacji, ale ten nie reagował. Polecił Patrickowi sprawdzenie tego wszystkiego jeszcze raz, będąc przekonanym, że to tylko brednie a nawet jeśli jest w tym ziarno prawdy, to temat rozwiąże się sam. 'Wilkołaki tak mają,' mówił, 'obiją się po mordzie kilka razy i wybiją sobie z łbów głupie pomysły. Co do Flyna… sam się nim zajmę.' Patrickowi nie pozostało nic innego, jak kiwnąć głową, ale uważał, że trzeba działać, i to szybko. Zanim dojdzie do nieszczęścia.
Postanowił pójść za najbardziej obiecującym tropem, tych niesławnych walk ulicznych. Konflikt między synem Fortisa, młodym Flynem, a wilczycą z agroturystyki był sławny na całe stado. Jego początki Patrick przypominał sobie jeszcze kilka lat temu, ale wtedy obaj z Augustem doszli do wniosku, że to może 'końskie zaloty'. Cóż… zaloty przerodziły się w otwartą nienawiść, po tym jak Flyn oszpecił twarz dziewczyny, a ta upokorzyła go, wygrywając z nim walkę. Dalszej części tej historii Patrick nie znał, więc postanowił zapytać u źródła. Wielokrotnie widział Leah w Brown Wolfie, ale nie miał jej wtedy jak podejść. W końcu, pod pretekstem wspólnego polowania, umówili się właśnie tutaj. Pod górską grotą, gdzie mało kto zaglądał. Nie spodziewał się tutaj turystów.
Przyszedł pieszo, ciężko było wjechać pod tę górę jakimkolwiek pojazdem. Miał na sobie ciemne, poprzecierane jeansy, buty trekkingowe, luźny, czerwony t-shirt i skórzaną kurtkę. Opierał się o ścianę przy wejściu groty, na lewym ramieniu wisiał mu sportowy plecak z rzeczami podręcznymi. Ciemne okulary przysłaniały mu twarz. Przez plecy miał przewieszoną wiatrówkę. Polecił Leah, żeby przyniosła też swoją. Słyszał, że jest niezłym strzelcem.

W zasadzie... To w dniu kiedy obudziła się w swoim pokoju, chociaż nie na łóżku a na podłodze... No i z gojącym się rozciętym łukiem brwiowym, plus sińcami z boku klatki piersiowej i potężnym kacem, nawet nie zaskoczyło ją zaproszenie jakie dostała. W pierwszej chwili zupełnie je zignorowała dla zbawiennego wpływu zimnego prysznica jaki poszła wziąć. Do myślenia nad tym czego może chcieć Patric wróciła dopiero później... Po śniadaniu. Liczyła się z tym że pewnego dnia ktoś z góry wezwie ją na "pogadankę". Więc ani przez chwilę nie uważała że idzie na coś innego. Pytanie było tylko takie czy wykopiom ją już czy tylko pobiadolą jak to starsi. Zabrała ze sobą plecak z wiatrówką, związała włosy i poszła... Zwyczajnie, bo pieszo. Chociaż spory kawałek biegła, uwielbiała to... Nie ważne w jakiej postaci by nie była. Kilka kosmków włosów wyszło jej z warkocza podczas tej przebieżki, przeskoczyła kilka przewróconych drzew gdy wyczuła znajomy zapach i przyspieszyła zeskakujac z góry groty przed starszego bethe na lekko ugięte kolana. Przesunęła wierzchem dłoni po czole, zrobiła to mimo wolne, upewniając się czy rana nie otworzyła się z powrotem. Wilkołaki... Leczyły się tak szybko jak wampiry ale kły i zęby ich własnego gatunku zadawały równie dotkliwe obrażenia jak srebro. Przecięcie było co prawda jeszcze trochę zaognione, ale ewidentnie się poprawnie leczyło. Dobrze bo to znaczyło że może obejdzie się bez kolejnej blizny do kolekcji.
- Jestem... Możemy zacząć od tej mniej przyjemnej części w której mówisz czemu się spotykamy, ja udaje że słucham, obiecuje poprawę i i tak nie dotrzymuje obietnicy? Wolała bym mieć to już za sobą i iść coś upolować. - rzuciła jak by nigdy nic i wzruszyła lekko ramionami.