Uśmiechnęła się dumnie w reakcji na pochwałę ze strony ciemnowłosego. To były żarty, ale choć znali się nie najlepiej i tak przeczuwała, że właśnie tak by jej powiedział. Nie wiadomo czemu, ale szybko zdobył jej zaufanie. Może fakt, że to on uchronił ją przed cierpieniem sprawił, że łatwiej było jej się poczuć swobodnie w jego obecności.
Prychnęła pod nosem i pokręciła głową, gdy wspomniał o długu, którego według niego nie było. Być może jemu trudniej było to zrozumieć. Octavia jako człowiek nie wierzyła w żadne byty nadprzyrodzone. W najgorszym momencie jej życia to on się pojawił. Uśmierzył jej ból i sprawił, że będzie mogła jeszcze skosztować życia. Teraz w dodatku postanowił przyjąć ją pod swój dach i nauczyć wszystkiego. Po tym wszystkim nadal uważał, że ona nie ma żadnego długu wobec niego?
- Zabierzesz mnie kiedyś na przejażdżkę?- spytała i spoglądała na niego łobuzersko. Po kolejnej chwili lekkiego napięcia postanowiła pociągnąć temat związany z jego hobby. Był niezobowiązujący i bezpieczniejszy niż spekulacje na temat tego kto wobec kogo miał jakiś dług. Mieli wiele trudnych tematów przed sobą, ale warto było przeplatać je z czymś przyjemniejszym, by nie zatracić się w zupełnym żalu i goryczy.
- Może podzielisz się ze mną muzyką, którą tak lubisz, kiedy zagoszczę już w twojej posiadłości? Skromnie dodam, że grywam troszkę na gitarze, może chociaż w taki sposób poprawię twoje samopoczucie?- zapytała i zasugerowała. Wiedziała, że nie ma wybitnego talentu, jednak doskonale rozumiała, że inną sprawą jest kiedy ktoś robi coś dla innej osoby własnoręcznie i bezinteresownie. Niektóre rzeczy okazują się lepsze jeśli wyjdą spod ręki osoby obok, a nie z półki sklepowej.

Bawiły go jej reakcje, jednocześnie cieszył się, że tak szybko otworzyła się przed nim. Sam również, ostatnio nie miał okazji do tak luźnej i przyjemnej rozmowy. Po mimo całego dnia, czuł że to nie były zmarnowane godziny.
- Pierwszą darmowa przejażdżkę będziesz mieć zaraz do domu. - Zaśmiał się cicho. Jakby kontynuując myśl wstał i wyciągnął do niej rękę. W sumie tak się zagadał, że słońce już dawno było schowane za horyzontem.
- Jasne, mam stosy płyt w pokoju i warsztacie. Z chęcią się podzielę. - Uśmiechnął się do niej. - Ooo gitara, a to ciekawe. - Zastanowił się chwilkę. - Jakie jeszcze ukryte talenty chowasz moja droga? - Wypalił zaciekawiony.
Kiedy wstała udali się razem do samochodu. Oczywiście jego cacko to nic innego jak bordowy, pół-matowy Mustang GT. Szczerzył zęby oczekując jej reakcji.
- Gdzie dokładnie znajduje się to mieszkanie? - Spytał otwierając jej drzwi od strony pasażera. Kiedy wsiadła odjechali.

[c.d.]

Nastrój miała teraz wyjątkowo dobry. Przeszła dzisiaj sporą huśtawkę humorów. Zaczęło się od bojowego nastawienia, przeszło to w krótkie roztargnienie, a zakończyło się na poczuciu chwilowego spokoju i ulgi. Zaczęła obawiać się następnych dni, bo dzisiejszy był niczym zwiastun wielu zmian.
- Nie mogę się doczekać.- powiedziała, udając uwodzicielski ton i puściła mu oczka. Nie wytrzymała długo i zaraz zaśmiała się krótko, kręcąc głową. Sama nie wierzyła w to jak się teraz zachowuje. Skorzystała uprzejmie z jego pomocy, choć zazwyczaj jej się to nie zdarzało. Czuła się zobowiązana i nie chciała na razie mu podpaść. Chwyciła jego dłoń i wstała. Przerzuciła swoją torbę przez ramię i otrzepała odruchowo zakurzone od posadzki spodnie.
- Są chyba tak ukryte, że sama ich jeszcze nie odkryłam.- zażartowała i ruszyła wolnym krokiem w stronę wyjścia. Gdy znalazła się na zewnątrz i zauważyła pojazd, którym będą się przemieszczać, zamurowało ją lekko. Rzuciła Nathanielowi zdezorientowane spojrzenie jakby nie dowierzała. Z drugiej strony czego mogła się spodziewać po osobie pochodzenia szlacheckiego.
- Blokowisko w części mieszkalnej. Pokieruję Cię.- odpowiedziała. Właściwie mogła podać mu tylko ulicę, bo zna on miasto jak własną kieszeń. Haczyk tkwił w tym, że nigdy nie zwróciła uwagi jak ta ulica się nazywa. Wsiadła do samochodu starając się nie zaorać obcasem ani niczym choćby o uszczelki w drzwiach. Czuła się jakby po samym dotyku auto mogłoby się uszkodzić. Zamknęła ostrożnie drzwi i poczekała aż jej towarzysz także wsiądzie. Następnie udali się w kierunku jej mieszkania.

[c.d.]

Dłuższą chwilę zajęło nam wcześniejsza wizyta w sklepie. Liczyłam jednak że brat ma już wszystko co chciał. Kiedy podeszliśmy pod ogrodzenie wyjęłam aparat. I ustawiłam ostrość robiąc zdjęcia głównej bramie.
- Zadowolony teraz? - Zapytałam z uśmiechem nie odwracając się do towarzyszącego mi wampira i zrobiłam kolejne zdjęcie.
- Czy jeszcze jakieś życzenia braciszku? - Zaśmiałam się i tym razem odwróciłam się z aparatem i zrobiłam mu zdjęcie kiedy szedł do mnie.

Oczywiście braciak kupił sobie co chciał. Niósł małą reklamówkę, ale był zadowolony z siebie. Części do komputera nigdy dosyć. Chociaż już w sumie to potwór. Słysząc jej pytania tylko pokręcił głową, ale widział, że próbuje mu zrobić zdjęcie, więc uśmiechnął się do niej zabójcza. A co, niech ma kim się pochwalić. Elijah wiedział, że jest przystojny.
- Nie siostro. A ty masz jakieś? - spytał ją spokojnie i rozejrzał się uważnie po fabryce.
- To tutaj? Jakoś niezbyt strzeżone to miejsce... Choć pewnie i tak nic wewnątrz nie ma. - mruknął spokojnie, ale sam nie stawiałby tak ważnej fabryki na widoku... Ewentualnie to zmyłka, albo jest pod tym budynkiem.
- Nie zwracaj na siebie zbędnej uwagi Kath.

Zaśmiałam się.
- Mam... ale na tę chwilę nie do spełnienia. - powiedziałam i dotknęłam ogrodzenia.
Było solidne a po siatce spokojnie można się było wspiąć. Zrobiłam kilka kroków w tył oceniając wysokość.
- według informatora stąd wyjeżdżają ciężarówki z towarem. Baron też wspominał o fabryce... jest albo tutaj albo w magazynach. - zdjęłam torbę i z ramienia i położyłam na ziemi.
- Nikt mnie nawet nie zauważy...

- Jakie? - zapytał ją ciekawy i zaraz rozejrzał się powolnym wzrokiem po okolicy. Było ciemno, na dodatek to sprzyjało wampirom. Widząc jednak jak jego ukochana siostra zamierza sobie chyba zrobić mały spacerek aż westchnął ciężko.
- I gdzie ty idziesz? Co jak tam są wampiry? - spytał ją spokojnie, ale no taktycznie było to bardzo, ale to bardzo ryzykowne. Jak ją ujrzą i złapią to co? Prawdopodobnie się wyda, że wampirzyca.
- Na pewno chcesz tam iść? Mam iść z tobą? Czy ja mam iść? - spytał zmartwionym głosem.

Wyjęłam gumkę do włosów z kieszeni i zaczęłam zbierać swoje włosy w warkocz żeby nie sypały się co chwilę na twarz. Korzystając z tej chwili zamyśliła się.
- Chyba jedno podstawowe... nie chce już uciekać... - westchnęłam smutno.
- Może to głupie... ale czasem... - przerwałam na chwilę kiedy skończyłam pleść warkocz.
- Chciała bym wrócić do Szkocji... - dokończyłam w końcu i podeszłam do brata.
- Nie ważne z resztą! Rozejrzyj się... wygląda na to że jest tylko jeden strażnik. Nie będzie problemu, jeśli w środku są jakieś wampiry to mogę je zahipnotyzować i po sprawię. - wzruszyłam wampirami.
- Po za tym chcę się tylko rozejrzeć. Nie mam nic przeciwko żebyś poszedł ze mną.

Przewrócił oczami widząc jak jest nieostrożna. Westchnął tylko cicho na to wszystko i zaraz wziął jej torbę i wsadził do swojej siatki. Ukrył to w krzakach i westchnął ciężko.
- Nie puszczę cię samej. - odparł stanowczo, ale nie zamierzał jej tak pozwolić na samowolkę. Już wolał sam dać się złapać, a jej dać uciec.
- Panie przodem... - mruknął z ironią, ale zamierzając już po chwili, po cichu i sprawnie, wtargnąć na teren fabryki.

Uśmiechnęłam się czule do brata, był na prawdę słodki kiedy się o mnie troszczył, czyli w zasadzie przez większość czasu. Zrobiłam krok w tył i zwinnie skoczyłam do połowy siatki zaczepiając się o nią nogami żeby zaraz odbić się i przeskoczyć całe ogrodzenie. Wylądowałam po drugiej stronie w lekkim przysiadzie. Rozejrzałam się, jednak nikt się nie zjawiał a strażnik przy bramie najwyraźniej zasnął. Spojrzałam wyczekująco na brata po czym zakradłam się pod samą ścianę fabryki. Była całkiem zaniedbana, wejrzałam do środka przez jedno z okien jednak wewnątrz było pusto.
- Chyba to jednak nie tutaj... mruknęłam pod nosem.

Elijah nic nie poradził, ze był akurat taki. W sumie to chyba i dobrze, bo dopóki żył wiedziała, że ją obroni, a w każdym bądź razie zrobi wszystko by tego dokonać. Zaraz więc oboje zakradli się do fabryki. Elijah rozglądał się, ale było tak jak przypuszczał... Nic tu nie ma.
- Albo coś tu zwożą, albo fabryka jest gdzie indziej, albo jest pod nami... - zasugerował jej, ale wolał nie zakradać się i sprawdzać systemów zabezpieczeń jeśli miał rację.
- Potrzebujemy szpiega w ich szeregach... - mruknął do Kath, a użycie dominacji na kimś nie było chyba trudne dla siostry.

Nie chciałam wchodzić głównym wejściem a niektóre okna były wybite więc ostrożnie wskoczyłam przez jedno do środka. Zastanowiłam się nad tym co mi powiedział, to był faktycznie dobry pomysł. Musiałam jednak znaleźć odpowiednią do tego osobę. Na prawdę liczyłam na potencjalnego wampira z antykwariatu i żałowałam że go nie spotkałam. W środku fabryki było pusto i jedyne co wskazywało że w ostatnim czasie ktoś się tu kręcił były ślady na podłodze. Ktoś przechodził tędy zbierając kurz z zabrudzonej ziemi, pod jednym z filarów ktoś zdaję się siedział. Jednak mógł to być każdy, nic więcej mi to nie mówiło. Przeszłam po całej fabryce gdy coś zwróciło moją uwagę.
- Winda... jest nowa... - uśmiechnęłam się do swojego towarzysza.
- Chyba masz rację że prawdziwa fabryka musi być pod ziemią.

Elijah wskoczył również do środka, ale pilnował siostry uważnie. Miał przy sobie telefon z dobrym trybem nocnym więc pstrykał zdjęcia bez flasha. Zadowolony więc rozglądał się po całkiem świeżych śladach choć mogli być to też inny pasjonaci opuszczonych budynków. W końcu było to interesujące miejsce.
- A widzisz... - odparł do niej z uśmiechem rozbawiony i porobił kilka innych zdjęć, by mieć jakiś obraz tej fabryki.
- Zadowolona? Nie mów mi, że chcesz tam się dostać? - szepnął spokojnie.

Uśmiechnęłam się szeroko do brata i podeszłam pod same drzwi windy. Przesunęłam dłonią po chłodnym metalu chwilę zastanawiając się co też może się kryć na dole. Z jednej strony brak strazników dawał do myślenia. Gdyby było tu coś ważnego to nie sądziłam żeby Tenebris byli aż tak głupi żeby ochrone pozostawić jednej osobie. Jednak z drugiej strony im więcej osób tym bardziej są widoczni. O tym wiedziałam aż za dobrze, nie bez powodu swoich porozdzielałam i kazałam ukryć się w mieście. Przyłożyłam ucho do drzwi i chwilę nasłuchiwałam.
- Nic nie słyszę... - westchnełam.
- Nie będę tam schodzić jeśli nie wiem ilu może tam być przeciwników...

Wędrował za siostrą spokojnie i rozglądał za ewentualnymi wrogami. Może byli ukryci? Wampiry miały różne umiejętności. Obserwował się uważnie otoczenie i ręce miał schowane w kieszeniach kurtki, gdzie miał już swój składany nóż w gotowości.
- Rozsądnie. Szczególnie, że sami armii nie mamy. Musimy zdobyć jakieś pachołki i wysłać je na zwiady choć szpieg byłby lepszy. - odparł z uśmiechem do niej.
- Zmywajmy się już Kath. W końcu ktoś zauważy, że tu jesteśmy. Porobiłem zdjęcia. Zrobię ci plan obiektu.

- Wiem... może tamten wampir się odezwie - westchnęłam i ostatni raz rozejrzałam się po pomieszczeniu.
- Dzięki Elijah! No to spadamy! - szybkim krokiem ruszyłam do okna przez które weszliśmy.
Wychyliłam się lekko przez nie ale wyglądało na to że wokół dalej jest pusto. Przeskoczyłam przez framugę na zewnątrz i sprawnie podkradłam się z powrotem pod siatkę. Przeklęłam cicho pod nosem widząc zakurzoną koszulkę. To był błąd ubrać białą na takie ekspedycję.

Dziewczyna z lekkim trudem przecisnęła się przez dość niewygodne przejście jakim było wybite okno. Kiedy tylko jej stopy zetknęły się z podłożem odetchnęła głęboko. Spojrzała za siebie sprawdzając czy mężczyzna podąża za nią. Po chwili rozejrzała się po całym wnętrzu sprawdzając czy przypadkiem niema tu kogoś poza nimi.
- Co sądzisz? - zapytała nie odwracając wzroku w kierunku towarzysza - Wyczuwasz kogoś?
Ona sama nie potrafiła wyczuwać wampirzej obecności, ale słyszała że niektórzy łowcy posiadali tą przydatną umiejętność. Miała cichą nadzieję, że Hareton takową miał.

Hareton ni to mruknął, ni to westchnął, gdy dostał się do środka. Nie miał pojęcia, czy kogoś tu spotka, ale liczył na coś bardziej...spektakularnego w środku. Po co rodzina Tenebris, rzekomo miejscowi możnowładcy, mieliby płacić podatki od nieruchomości, zapewne dosyć pokaźne i utrzymywać strażnika tylko po to, by trzymać pieczę nad jakimiś niezbyt imponującymi liniami produkcyjnymi? Do tego, wyłączonymi.

- Niestety, nie - rzucił do Kurumi, na wszelki wypadek szeptem - Potrafię wyczuwać tylko świeżo Przemienionych i takich, którzy w mojej obecności używają magii, bądź nad sobą nie panują. Przydatne, ale teraz nic nie czuję. - Earnshaw rozejrzał się po całej hali. Nic nie przyciągało specjalnie jego wzroku.

Brązowooka nieco spochmurniała, prawdę mówiąc miała nadzieję że spotkają tu jakiegoś nieumarłego. Bardzo chciała przetestować się w walce z takim przeciwnikiem. Niestety słowa mężczyzny tylko pogłębiły stan jej niezadowolenia i zawodu jaki odczuwała.
Fabryka nie miała w sobie nic niezwykłego, nic co można było by uznać za godnego uwagi. Niestety.
- Rozumiem - powiedziała cicho
- Cóż spodziewałam się lepszego znaleziska - przyznała na głos. Dziewczyna poczuła się trochę winna, że przyprowadziła łowcę w miejsce, w którym nic się nie działo.
- Może następnym razem - mruknęła pod nosem na pocieszenie, które w sumie i tak nie nadeszło.

Mężczyźnie wciąż coś nie pasowało. Po jaką cholerę trzymać taki teren nieutrzymany? Dodatkowo utrzymanie strażnika, zapewne niejednego... Gdyby wszyscy tak zarządzali swoim majątkiem, to szybko by popadli w długi.
- Kapitalizm jest jednak wspaniały - stwierdził wesoło Hareton i spojrzał na swoją towarzyszkę z iskierkami w oczach.
- Wiesz, nawet jeśli nie ma tu wampirów, to musi tu być coś ciekawego, Kurumi. Może rozejrzymy się na dole? - spytał podekscytowany. Właściwie to może znajdą tutaj coś spektakularnego?

Mimowolnie zaśmiała się na jego stwierdzenie o kapitalizmie. Kolejne słowa nieco poprawiły jej skopany humor. Faktycznie całkowicie zapomniała o podziemiach jakie rozciągały się pod całym kompleksem fabryki. Być może łowca miał rację, przecież coś musiało być ukryte w tym budynku skoro był tak strzeżony. To miało by sens, który dopiero teraz do niej doszedł.
- Masz rację - pokiwała głową, a kolejny zastrzyk energii ponownie zasilił jej ciało. Dobrze, że Hareton był razem z nią przynajmniej on nie był w gorącej wodzie kompany.
- W takim razie musimy poszukać zejścia - zauważyła.
Dziewczyna miała nadzieję, że historie jakie słyszała w mieście będą miały pokrycie w rzeczywistości. I faktycznie uda im się znaleźć zejście na niższe kondygnacje.
- Hej, chyba znalazłam! - zawołała swojego towarzysza po kilkunastu minutach przeszukiwania fabryki. Kuro znalazła windę, która prawdopodobnie mogła zawieść ich do podziemi.

Hareton uważnie rozglądał się po parterze fabryki, nic ciekawego jednak nie znalazł. Ot jakieś parę linii produkcyjnych, pokrytych kurzem. Zainteresowały go na chwilę ślady stóp, widocznie dosyć niedawne, jednak nie było w nich nic charakterystycznego i równie dobrze mogłyby należeć do strażnika, jako że posadzka fabryki nie umożliwiała precyzyjnego śledzenia tropu. Ot tu i tam parę odcisków buta. Inaczej by się sprawa miała na leśnym poszyciu, tutaj jednak, informacje te były raczej bezużyteczne.
Gdy jednak Kuro go zawołała, zaraz do niej podszedł. Rzeczywiście, winda zdecydowanie nie pasowała do reszty fabryki. Zwłaszcza, że po co niby pod fabryką cokolwiek umieszczać? Groziło to zawaleniem całego budynku. Z tego co Earnshaw się orientował, było to wbrew zasadom BHP. Chyba, że linie produkcyjne na górze nigdy obciążane nie były. Wtedy miałoby to sens. Skinął dziewczynie z uznaniem głową i przyjrzał się windzie.

- Hmmm, nie wiem czy to dobry pomysł tam zjeżdżać, moja droga koleżanko po fachu - mruknął niezdecydowany. Jeśli rzeczywiście coś, lub tym bardziej ktoś, było na dole, łatwo mogliby zostać w windzie osaczeni.

Elijah podążył za siostrą nie oponując co do tematu wyjścia z tej dziury. Przez chwile wydawało mu się, że kogoś słyszał, ale zignorował to, by nie robić sobie niepotrzebnie problemu. Wyskoczył więc za siostrą i sprawnie zakradł się na drugą stronę płotu. Potem już tylko zgarnął ich rzeczy ukryte w krzaku.
- Dobrze, że wyszliśmy. Wydawało mi się, że kogoś słyszałem. - mruknął cicho do siostry.

Kuro nieco spoważniała na słowa towarzysza. Ciężko się było przyznać lecz o takiej ewentualności nie pomyślała. Pacnęła się w czoło za brak opanowania, które po raz kolejny wybiło się ponad wszystko.
- Wybacz jestem zbyt podekscytowana, mój błąd - przyznała niechętnie. Mimo, że wielka ochota zwiedzenia podziemi była tak nęcąca dla młodej kobiety, nie warzyła się namawiać Haretona na zjazd znalezioną windą.
- W takim razie co robimy? - zapytała. Nie chciała już się wychylać do chwili gdy w końcu opanuje swoje emocji. - W sumie nie mamy jak sprawdzić czy na dole jest bezpiecznie - stwierdziła przestępując z nogi na nogę i zerkając w stronę, z której przyszli. Być może robiła to by odciągnąć swoją uwagę od windy.

Mężczyzna zamyślił się, rozważając możliwe scenariusze. Fakt, że nie wyczuwał żadnych wampirów nie znaczył przecież, że ich tam nie ma. Ale jednak, życie Łowcy nie polegało przecież na leżeniu z książeczką w ciepłym, bezpiecznym łóżku. Przyjrzał się krytycznie windzie i stwierdził w końcu:
- Wejdziemy szybem z boku. Musi być, skoro to jedyne wejście i wyjście na dół. Tylko... - zakłopotany uśmiech ozdobił oblicze Haretona - Mogę cię prosić, byś poszła przodem? Jesteś jednak bardziej gibka niż ja.