Virgo
Dziedziczka
Liczba postów : 1363
Punkty aktywności : 4460
Data dołączenia : 11/03/2019
 |  Temat: Podstawy Biologi Wilkołaków Nie 12 Sty 2020, 15:41 | |
| Wstęp Postaram się tutaj opisać wszystkie zawiłości biologii wilkołaków. Jak pewnie wszyscy wiedzą różnią się one od ludzi czy nawet wampirów. Zacznijmy więc od tego, kto może być wilkołakiem. Pierwsza odpowiedź to oczywiście dziecko narodzone z związku dwóch wilkołaków. Gen wilkołactwa jest genem dominującym, oznacza to, że nawet gdy tylko jedno z rodziców jest wilkołakiem, to dziecko również nim będzie. Zwykły człowiek również może zmienić się w wilkołaka, jednak najpierw musi zostać ugryziony przez jakiegoś w czasie trwania pełni i oczywiście nie zginąć.
Przemiana Kto i jak może stać się wilkołakiem to już temat poruszony wcześniej jednak jeśli chodzi o samą przemianę: Następuję najczęściej w pierwszą pełnie po ukończeniu szesnastego roku życia. Zdarza się jednak że dziewczęta przechodzą ją rok później. W wypadku przemienionych ludzi zmiana następuje w pierwszą pełnię po ugryzieniu. Oczywiście pierwsza przemiana nie jest wyjątkowa tylko ze względów sentymentalnych. Ciało przygotowuje się do niej jeszcze przed pełnią. Około miesiąc przed zdarzają się objawy takie jak: bóle stawów i mięśni, nadmierne pobudzenie, swędzenie dziąseł, a w rzadkich przypadkach wrażliwość oczu na słońce. Dzięki temu rodzice wilkołaka łatwo są w stanie wychwycić moment zmiany ich dziecka. Jest to o tyle ważne, że przy pierwszej zmianie bardzo często młody wilkołak zupełnie nad sobą nie panuje. Po wejściu w skórę wilka zwierzęcy instynkt bierze górę, trudno kontrolować takiego przemienionego, a przez to dopilnować, aby nikomu nie zrobił krzywdy. Sama przemiana jest dosyć bolesna, a pierwsza trwa bardzo długo ( czas potrzebny na pierwszą zmianę to zazwyczaj od. 30min do nawet paru godzin) późniejsze oczywiście są szybsze, a po licznych ćwiczeniach człowiek płynnie podczas jednego skoku może wskoczyć w skórę wilka.
Ciało ulega wielu zmianom, gdy księżyc wreszcie zawita na niebie. Oczy zmieniają kolor na żółte, twarz zmienia się w pysk wyposażony w ostre zęby, ręce i nogi w łapy z pazurami. Ciało porasta sierścią a także wyrasta ogon. W tej postaci wilkołak może poruszać się na dwóch nogach jednak biegnąc na czterech jest znacznie szybszy. (Uwaga! Zdarzały się przypadki, że wilkołak nawet ginął nie wytrzymując bólu podczas pierwszej przemiany.)
Pierwsza przemiana pogryzionego Od momentu ugryzienia do pierwszej przemiany nowy wilkołak ma miesiąc. Już w tym czasie można zaobserwować wyraźne zmiany w jego zachowaniu. Staje się bardziej agresywny i drażliwy. Łatwo traci nad sobą panowanie, a im bliżej pełni tym jest gorzej, zdarzają się koszmary, potrzeba spożywania większej ilości mięsa oraz potrzeba zwiększonej aktywności fizycznej. Zdecydowanie na wahania nastroju pomaga intensywny wysiłek fizyczny, bieganie i podnoszenie ciężarów sprawdzi się idealnie. Nowy wilkołak zauważy również zwiększoną wytrzymałość im bliżej pełni, przebiegnięcie maratonu nie będzie większym problemem. Gdy wreszcie nadejdzie czas zmiany lepiej pozostać w samotności. Przed przemianą przyszły wilk jest agresywny, ale to pikuś w porównaniu z tym, co będzie się z nim działo podczas pełni. Dodatkowy ból będzie potęgował agresję. (To jak z rannym zwierzęciem, może ugryźć, a w tym wypadku dosłownie rozszarpać). Sama przemiana jest tak samo trudna dla rasowego wilkołaka, jak dla przemienionego, może z tą różnicą że młody wilkołak wie, co się z nim dzieje, a przemieniony wcale nie musi. Po pierwszej przemianie, tak samo jak rasowym wilkołakom, potrzebny jest czas, aby opanować drzemiącą w sobie bestię. Wilkołak a księżyc Wilkołaki są silnie powiązane z fazami w jakich znajduję się księżyc. Najsilniejsze i najbardziej pobudzone są w czasie pełni, wtedy następują pierwsze przemiany oraz w tym czasie ugryzienia wilkołaków mają moc zmiany człowieka. Poza pełnią, uspokajają się, a w noc nowiu stają się osowiałe, łatwo je wtedy zranić i rany goją się wolniej niż w jakikolwiek inny dzień.
Oczy
Niezależnie od tego z jakim kolorem oczu wilkołak przyszedł na świat, po przemianie jak i w sytuacji wyjątkowego stresu lub gniewu oczy przyjmują złocisto żółty kolor. Już u kilkumiesięcznych dzieci zaobserwowano takie zmiany kolorów jednak dopiero o pierwszej przemianie wilkołak może zmieniać je według uznania zyskując dzięki temu możliwość widzenia w ciemnościach.
Powonienie Wilkołaki to niezrównani łowcy, ich węch jest nawet lepszy od wampirzego. Są w stanie wyczuć krew z daleka, a także sprecyzować czy jest ludzka czy zwierzęca. Niestety wampiry i ludzie pachną dla nich niemal identycznie, więc tego nie są w stanie rozgraniczyć chyba że wampir niedawno jadł.
Okres dziecięcy i nastoletni Dzieci wilkołaków prawie niczym nie wyróżniają się spośród ludzkich rówieśników, łatwiej się denerwują i mają olbrzymie pokłady energii. Większość nauczycieli jednak nigdy nie zauważa niczego niezwykłego, wiele dzieci jest w końcu bardzo żywiołowych. Kiedy dziecko staje się nastolatkiem i wchodzi w etap dojrzewania zaczynają się problemy rodziców. Nastoletni wilkołak jest bardzo żywiołowy, energiczny, staje się coraz szybszy i silniejszy. W tym etapie węch i słuch zaczynają się wyostrzać, a nastolatek do tego wchodzi w czas zwykłego ludzkiego buntu. W wieku 16-17 lat młode wilkołaki przechodzą swoją pierwszą przemianę, po której jeszcze trudniej im nad sobą panować. Wielu potrzebuje paru lat, aby w pełni opanować się po zmianie postaci na wilczą i nie polować na wszystko co ucieka, jak i żeby wypracować płynną przemianę.
Okres dorosłości Podobnie jak wampiry, wilkołaki w wieku 24 lat są już w pełni ukształtowane i proces starzenia się mocno zwalnia. Nie jest to co prawda tak drastyczne jak u wampirów. Wilkołaki średnio żyją po 100-150 lat. Jak zwykli ludzie mogą się zestarzeć i wielu umiera jako staruszkowie w własnym łóżku, otoczeni rodziną.
Pożywienie Wilkołaki są drapieżnikami a co za tym idzie potrzebują spożywać znacznie więcej mięsa niż wszystkożercy. Jedzą również warzywa, jednak po takich posiłkach szybko robią się na powrót głodni i szybko tracą energie. Przemiany spalają wiele kalorii. dlatego też pochłaniają olbrzymie ilości mięsa. Głodzony wilkołak jest w stanie zjeść cokolwiek, nawet surowe, upolowane mięso, nieważne czym ono było wcześniej.
Rozmnażanie Gen wilkołactwa jest dominujący co oznacza że ujawnia się niemal zawsze. Warte zapamiętania jest również to, że samice wilkołaka rzadziej zachodzą w ciążę niż ludzkie. Dzieje się tak z powodu cyklu któremu bliżej do zwierzęcego niż ludzkiego. Nie jest niezauważalny jak w przypadku wampirów jednak dni płodne najczęściej są raz/dwa razy do roku. Co również odróżnia ich od krwiopijców, kobieta może poronić, zdarza się to często u młodych matek, nie panujących nad sobą. Mogą to powodować rany, wady genetyczne, ale również pełna przemiana po 14 tygodniu trwania ciąży. W wypadku mieszania międzygatunkowego, innego niż wilkołak i człowiek o ile w ogóle dochodziło do porodu (najczęściej dochodzi do poronienia jeszcze w łonie matki), to hybryda nie przeżywała dłużej niż kilku miesięcy.
Genetyka: wilkołak + wilkołak= wilkołak wilkołak + mieszany wilkołak = wilkołak wilkołak + człowiek = wilkołak wilkołak + wampir = martwa hybryda wilkołak + łowca = wilkołak
Jeśli chodzi o zabezpieczanie się przed niechcianymi ciążami to wygląda ono dokładnie tak samo jak u ludzi.
Wpojenie: Zjawisko w dzisiejszych czasach spotykane dosyć rzadko, występowało jednak od czasów pierwszego wilkołaka. Niewiele wiadomo na temat tego skąd ono pochodzi, prawdopodobnie to pozostałość po jakimś pradawnym instynkcie. Spotyka jedyni dorosłe samce wilkołaka, znalezienie osoby w jaką się wpajają powoduje silne przywiązanie i potrzebę obrony, poza tym przypomina zwykłe ludzkie zakochanie. Prawdopodobnie instynktownie dobierają sobie partnerkę z którą potencjalnie będą posiadali silne potomstwo. Co ciekawe wpojenie zupełnie pomija kwestie gatunkowe, rzadko jednak wilkołak wpaja się w wampirzyce co zdaje się przemawiać za teorią związaną z potomstwem, sporadycznie jednak zdarzały się i takie przypadki. Kolejną ciekawostką jest fakt że wpojenie odczuwają jedynie mężczyźni, nie raz przez to byli przez wpojoną partnerkę odrzucani. Dziś zdarza się że wilkołak nie odnajduje przeznaczonej towarzyszki przez całe życie, innym zdarzyło się wpoić dwa razy po np. tragicznej śmierci ukochanej. Niestety większość na temat działania i przebiegu wpojenia jest po prostu nieznane. Uwaga! Brak wpojonej partnerki wcale nie znaczy że osobnik pozostanie samotny, wpojenie jest silniejszą wersją zakochania jednak wilkołak może się też zwyczajnie zakochać.  |
|
