Loża była pusta. Nic dziwnego, bo menadżer klubu dostał wyraźnie takie polecenie. Wampir z konspiracyjnym uśmiechem wprowadził tutaj Imoth, po czym zamknął za sobą drzwi. Poprowadził ją do jednego ze stolików i z uśmiechem podał jej jeden kieliszek, a drugi wziął dla siebie.
- Scott, cała przyjemność po mojej stronie! - powiedział z entuzjazmem, przechylając kieliszek w stronę wampirzycy. Wiedział, że zaraz pojawi się pozostała dwójka wampirów i razem zajmą się dziewczyną, ale na razie chciał się jeszcze zabawić.

Chwyciła kieliszek z pewną ulgą. Dobrze znana sytuacja jaką bylo picie alkoholu połączone z planowanym uwodzeniem i pożywieniem się sprawiało że uspokoiła się lekko. Upiła kilka łyków, zerkając na mężczyznę srebrnymi oczami spod długich rzęs.
- Czyli masz tutaj znajomości, dobrze rozumiem? Czego możesz tu szukać taki przystojny, bogaty i znany w mieście? Jeśli dobrej zabawy, mogę pomó. - uśmiechnęła się.

Wampir mierzył z uwagą Imoth, gdy ta raczyła się zawartością kieliszka. Sam oczywiście nie oszczędził swojego, ale jak wampirzyca mogła zauważyć, zdecydowanie był czymś zdenerwowany, bowiem jego ręka widocznie drżała, gdy odrywał brzeg naczynia od swoich ust.
- Bogatego? Nie przesadzajmy. Powiedzmy po prostu, że miałem szczęście w paru decyzjach życiowych. Tak samo zadziałało to z moimi znajomymi, tak myślę.
Oczy wampira błysnęły znacząco. Miał za zadanie wyłapać wszsytkie wampiry nie służące Katherine w klubie, ale nikt nie powiedział, że nie może się przy tym zabawić, prawda? Podszedł bliżej do wampirzycy. Spojrzał na nią, z żądzą wypisaną w spojrzeniu.
- Wydajesz się niesamowicie pewna siebie, maleńka - powiedział cicho, ale przy tym samemu będąc widocznie pewnym siebie.

Ignorując trzymany w dłoni alkohol, poczuła że napięcie między nimi osiągnęło już wystarczający poziom i zrobiwszy krok do przodu, wpiła się ustami w jego. Jedyne czego chciała w tym momencie, to dotykać i być dotykaną, może z lekką nadzieją na późniejsze gryzienie, jeśli nieznajomy okaże się wampirem i będzie naprawdę miło.
Silne ramiona oplotły jej talię, co przyspieszyło jej błądzenie dłońmi po torsie mężczyzny. Był naprawdę miłym rozpoczęciem wieczoru. I jeszcze jakąś szychą, może udałoby się coś wydobyć z tej relacji.
Popchnęła go na sofę w loży, a gdy usiadł, usadowiła się na nim tak, by móc kontynuować gorące pocałunki.
- Zdradź mi, proszę, z kim mam przyjemność? - Zamruczała, odrzucając ciemne włosy na ramię.

Wampir ochoczo opadł na sofę, mrużąc przez chwilę oczy podziwiał z tej perspektywy Imoth. Jej zgrabną figurę, uroczą buzię, pełne usta, piękną sukienkę i ruchy której gracji nie powstydziłby się nawet sukkub. Być może tym w rzeczywistości była wampirzyca?
Jednak sługa Katherine nie miał czasu, by zastanawiać się nad takimi rzeczami. Ochoczo odwzajemniał pocałunki Imoth, a jego dłonie błądziły po jej plecach. W końcu zjechały także na jej tyłek, na którym wampir mocno je zacisnął. Jego oczy błysnęły z pożądania.
- Jesteś pewna, że chcesz wiedzieć? - spytał, błądząc ustami po jej zgrabnej szyi - To zniszczy element...tajemnicy.

Zachichotała cicho, ale nie odpowiedziała. Przesunęła się tak, by to ona błądziła ustami po szyi mężczyzny, przez co z sekundy na sekundę jej głód nabierał mocy. Cała rumiana z pożądania, mruknęła mu do ucha:
- Teraz może zaboleć, ale potem będzie fajnie, obiecuję. - Pod koniec zdania wgryzając się w szyję swojego dzisiejszego kochanka. Nie rejestrowała czy zaczął się opierać, bowiem fala ciepłej krwi napełniła jej usta. Metodą prób i błędów nauczyła się przez lata, która krew uspokaja pragnienie, a która działa jak przyjemny dopalacz i ta tutaj, zdecydowanie była tym drugim. No, nic, naje się później.
Przejechawszy językiem po jego szyi, wróciła do pocałunków, jednocześnie przenosząc dłonie mężczyzny ze swojego tyłka na piersi. Miała nadzieję na naprawdę przyjemny czas.
- Widzę, że mam do czynienia ze swoim, chętnie zakończyłabym ten wieczór u ciebie, ale muszę jeszcze się dziś pożywić. - Zaczęła zjeżdżać dłońmi po jego torsie do paska od spodni, patrząc mu głęboko w oczy. - Zatem moja propozycja jest taka, zabawimy się tu szybko, skoczę coś zjeść i możemy kontynuować u ciebie, co ty na to?

Wampir pozwolił Imoth napić się krwi. Z dwóch powodów. Po pierwsze, był podniecony. Wampirzyca była kusząca, zbyt kusząca, by myśleć trzeźwo. Po drugie zaś, liczył na to, że pijana wampirzą krwią Imoth będzie bardziej...otumaniona. To zaś będzie oznaczało, że z całą pewnością będzie stawiać mniejszy opór, niż jakby była trzeźwa.
- Ajć - zasyczał lekko wampir, gdy dziewczyna już się od niego oderwała, ale łatwo było zauważyć, że tylko udaje ból - Rzeczywiście jesteś pewna siebie maleńka. Od razu coś mnie do ciebie przyciągnęło, jak cię zobaczyłem...Zdradzisz mi w końcu swoje imię?
Mężczyzna powoli, ale sukcesywnie i zdecydowanie zaczął podwijać jej sukienkę. Gdy w końcu udało mu się ją zawinąć wyżej, mniej więcej na wysokość jej bioder, mruknął zadowolony i wrócił spojrzeniem do dziewczyny.
- Szybko? Wolałbym się trochę tobą pobawić... - oczy wampira błysnęły niebezpiecznie, a usta uniosły się w szarmanckim uśmiechu. Wiedział, że powinien się spieszyć z jednej strony, ale z drugiej, rzeczywiście miał ochotę na dziewczynę. I to wielką ochotę. Jakichś tajemniczy urok z jej strony sprawiał, że doprowadzała go do granicy samokontroli. Jedynie fakt, iż jego towarzysze zaraz mogą się tu pojawić sprawiał, że myślał jeszcze trzeźwo.

Ściągając przez głowę obcisłą sukienkę, była rozdarta. Z jednej strony naprawdę miała ochotę zostać z nieznajomym, a z drugiej trochę czasu już nie piła. Jednak jego chciwe palce błądzące po całym ciele dziewczyny i błyszczące z podniecenia oczy, jakimi wgapiał się w jej niemal nagi teraz biust, przeważył szalę na stronę seksu. W końcu, jutro też jest noc, jeden dzień głodna w tę czy w tamtą, średnia różnica, a naprawdę chciała zostać.
- Imoth - odpowiedziała na jego pytanie. - Ale zapewne niewiele ci to mówi.

Wampir ponownie z rozkoszą zatopił się w szyi Imoth, tym razem samemu skubiąc ją coraz mocniej, kosztując jej krwi. Była pyszna. Pieściła nie tylko jego kubki smakowe, ale rozchodziła się błogą rozkoszą po całym ciele. Jednak wampir nie miał zamiaru pozostawać bierny. Gdy ujrzał niemalże nagie ciało wampirzycy, podniósł się z nią nagle i rzucił ją prawie że na stół plecami. Oczywiście dopadł do niej jak najszybciej i złapał jedną ręką za stanik, który najzwyczajniej w świecie z niej zerwał. Przy jego sile nie było to problematyczne.
- Niewiele mówi, ale pięknie brzmi - mężczyzna zacisnął rękę na piersi dziewczyny z dzikim pożądaniem wypisanym we spojrzeniu - Scott, tak, żebyś miała co pojęczeć.
Gdy wampir mówił, jednocześnie rozpinał rozporek. Nie kłopotał się z rozbieraniem, był zbyt napalony. Odsunął jeszcze tylko pasek bielizny Imoth i wszedł w wampirzycę mocnym ruchem. Jego oczy błysnęły ponownie, gdy zaczął się w niej od razu poruszać.

Tego się nie spodziewała, ale nie że miała coś przeciwko. Objęła Scotta mocniej nogami i dopasowała się do jego rytmu, czując jak ta mieszanka jego magnetyzującej osoby, dopiero wypitej krwi i ogólnego napalenia przejmuje nad nią władzę. Chciała teraz po prostu więcej i mocniej, toteż nie oszczędzała się w jękach i krzykach. Tym, co się działo nie nazwałaby uprawianiem seksu, to było dzikie rżnięcie, na którego powtórkę nadzieja zaczęła już kiełkować w jej głowie.

Wampir zatracał się coraz bardziej w dzikiej rozkoszy, jaka ogarniała całe jego ciało. Gdzieś, z tyłu głowy, na granicy świadomości wręcz, sam się sobie dziwił, jak łatwo zapomniał o swoim zadaniu. Ale była to tak drobna i nieznacząca w obecnej sytuacji myśl. Zgasła równie szybko, jak się pojawiła.
Mężczyzna chwycił jedną nogę wampirzycy i położył sobie na ramieniu. Jej majtki już jakichś czas wcześniej poszły w strzępy, więc raczył swe oczy widokiem pięknego ciała Imoth. Zatopił ponownie kły w jej ciele, tym razem w łydce, którą zaczął znaczyć licznie śladami zębów.
- Kocham twoje nogi, Imoth. Całą ciebie ubóstwiam... - ostatnie zdanie niemalże zakończył warknięciem, gdy nagle pochylił się i zatopił ponownie swoje usta w ustach wampirzycy.

Fale rozkoszy rozchodziły się dreszczami po jej podnieconym ciele, bynajmniej nie przez to, co Scott powiedział, bowiem takie rzeczy to pierdoliło już wiele osób przed nim i będzie pierdolić wiele po nim, ale ona kochała być gryziona i zdominowana, a jeszcze w tak umiejętny sposób. Czuć było, że wampir miał dużo większe doświadczenie niż ludzie i gdyby nie musiała się na nich żywić, całkowicie zmieniłaby swoje upodobania.
Doszła gwałtownie, drżąc na całym ciele i nawet krzycząc jego imię, co się nie zdarzało często. On nadal poruszał się w niej, więc starała się pomóc mu osiągnąć orgazm, całując i pogryzając szyję.
A może to czas zakręcić się wokół innych wampirów i być tak samą w tym mieście? I przy okazji mieć dostęp do takich Scottów?

Uczucie spełnienia, które przyszło, było nie do opisania. Mężczyzna poruszył się jeszcze parę razy, kończąc w wampirzycy, aż opadł w końcu na nią. Stanowiło to ciekawy kontrast, nagie ciało dziewczyny z niemalże całkowicie ubranym wampirem. Przesunął jeszcze powoli po jej ciele dłonią, by zacisnąć ją mocno na jej tyłku.
Po chwili podniósł się i położył obie dłonie na jej piersiach. Z szerokim uśmiechem złapał je mocnym ruchem, patrząc Imoth prosto w oczy.
- To teraz, moja piękna, powiedz mi - ruchem ledwo co możliwym do uchwycenia dla ludzkiego oka wampir złapał Imoth za gardło obiema dłońmi, dociskając ją siłą do stolika - Kim jesteś dla Virgo lub Nathaniela Tenebris?!

Zabrakło jej tchu, kiedy palce Scotta mocniej zacisnęły się na jej szyi. Kontrast jaki właśnie zaistniał potrzebował chwili, by dotrzeć do jej mózgu. Wytrzeszczyła oczy na mężczyznę i zaczęła się bezskutecznie wyrywać.
- Z-zapewne n-nikim - charknęła, na tyle, na ile mogła. Uścisk lekko zelżał, więc kontynuowała. - Unikam ich, bo nie chcę być zwerbowana do burdelu, a trochę konkurencją jestem. Nic więcej nie wiem i złaź ze mnie! - zebrała się na warknięcie.

Ręka wampira ponownie wystrzeliła, tym razem po to, by uderzyć Imoth w twarz otwartą dłoń. Cios zadany bardziej po to, by rozbrzmieć plaskiem w pomieszczeniu, niż rzeczywiście zadać ból. Ale mężczyzna widocznie zdecydowanie uważał się za kogoś lepszego od niej.
- Jasne, a jutro świnie nauczą się latać - wampir poluzował uścisk na tyle, by dziewczyna mogła oddychać, ale cały czas dociskał ją do stołu - Masz mnie za debila? Myślisz, że w to uwierzę?!
Ostatnie pytanie Scott niemalże wykrzyczał. Choć nie mogła znać powodów, wampirzyca widziała, że jest zdesperowany, by wyciągnąć z niej informacje. Informacje, których ona najzwyczajniej w świecie nie posiadała.

- Puść mnie ty chory pojebie! - syknęła, wyrywając się coraz bardziej rozpaczliwie. W kącikach oczu zaczęły zbierać się jej łzy. Trochę paniki, troche strachu, trochę wściekłości. Dłońmi dużo mniejszymi od tych wampira próbowała zrzucić go z siebie, ale na próżno.
- Ja nic nie wiem, naprawdę! Naprawdę! - To ostatnie słowo uszło z niej niemal wrzaskiem. Nie umiała tego powstrzymać, ale zbliżała się do wybuchnięcia płaczem.

Oczy wampira zaszły cieniem. Przycisnął obie dłonie do gardła dziewczyny, ponownie się nad nią pochylając. Napierał całym ciałem na wampirzycę. Tym razem zamiast pożądania można było w nich wyczytać żądzę mordu. I strach. Imoth nie wiedziała przed kim, ale widać było aż nazbyt wyraźnie, że wampir czegoś lub kogoś się boi.
- Głupia suko. Myślisz, że mi się tak wywiniesz? - jego usta wykrzywiły się w krzywym, wcale niewesołym uśmiechu - Zabiorę cię do Katherine, co ty na to? Albo do tego pojeba Elijaha. Oni się już tobą zabawią...

Wieść, że nie musi się obawiać rodziny Tenebris nieco ją uspokoiła. Natomiast cała reszta zdania już niekoniecznie. Skarcila się w duchu za to, że wcześniej nie zainteresowała się tym, kogo powinna się trzymać, by przetrwać. Głupia i naiwna, tak się czuła. Już całkiem pomijając bycie nagą przed wściekłym i zdesperowanym wampirem, który właśnie jej groził. Jakie miała wyjścia? Intensywnie myślała, a łzy leciały jej z oczu i padały na stół, na którym leżała. Wtem wpadło jej coś do głowy i zważywszy na obecną sytuację nie było już chyba gorszych pomysłów. Jak będzie chciał to ją zabije, albo weźmie do tego pojeba, kimkolwiek był, więc mogła tylko spróbować go przekonać, że mówi prawdę.
Ignorując przytrzymujące ją silne dłonie, zaczęła mówić powoli.
- Możesz przecież zmusić mnie żebym powiedziała ci prawdę. Dominacją czy jak to tam się zwie...
Usłyszała o tym kiedyś od któregoś z wampirzych kochanków i właściwie nie wiedziała do konca jak ma to działać, ale w tej sytuacji...

Uścisk wampira nagle zelżał. Nie wynikało to raczej z nagłego poruszenia jego serca, ale zdziwienia. Oczy mężczyzny rozszerzyły się szeroko, a słowa zamarły na jego ustach.
- Ty tak serio? - wampir jeszcze chwilę patrzył na Imoth, po czym nagle ją upuścił i odszedł kawałek - Kurwa, to ty taka nieświadoma jesteś?
Scott myślał intensywnie. Wiedział, że Katherine chciała mieć pod sobą wszystkie wampiry, jakie tylko są w Venandi, ale z drugiej strony, jej rozkazy przecież dotyczyły tylko sług Tenebris...Więc...Gdyby tak zachować Imoth pod sobą? A może przynieść ją jako prezent dla Katherine?
Dziewczyna była urocza. I piękna. Z pewnością Katherine by ją przyjęła do siebie. Jako zabawkę, marionetkę, czy może coś więcej? To już Scotta nie obchodziło. Liczyło się tylko to, że Katherine będzie zadowolona.
- Ubieraj się. Trochę podarta ta twoja sukienka, ale na razie musi wystarczyć. Potem ci coś kupię ładnego.

Nie do końca docierało do niej to, co się właśnie wydarzyło. Ubrała się błyskawicznie w resztki swojej sukienki, za bielizną w sumie nie miała się co oglądać, po czym zerknęła zdezorientowana na wampira. Myślał nad czymś i było to widać, ale nic nie mogło jej podpowiedzieć, co się za chwilę stanie. Skarciła się w duchu za to, ale cieszyła się, że dostanie coś nowego. I może ta cała sytuacja nie skończy się tak tragicznie? Może trzeba ją potraktować jak nową okazję? Ewidentnie otwierał się w życiu Imoth nowy rozdział, pytanie tylko czy będzie przyjemny w przeżywaniu.
- Dokąd idziemy? - spytała, kiedy przechodzili przez drzwi. Przetarła policzki parę razy, ale wiedziała, że rozmytego makijażu już nic nie uratuje.
Szła pierwsza, ale nie zamierzała zerwać się do ucieczki, bo czuła na karku oddech wampira i nie oszukiwała się, że wygra z nim.
-Halo? Dokąd idziemy? - powtórzyła, nie doczekawszy się odpowiedzi za pierwszym razem.

Loża była pusta, podejrzewał, że nie będzie akurat nikogo kto mógłby zaprzątać im głowę, znał w końcu cały grafik klubu i kto, kiedy i co wynajmował. Otworzył nonszalancko przed nią drzwi i zaprosił do środka.
- Rozgość się.
Uśmiechnął się łagodnie do niej i podszedł do lady z alkoholami. Sięgnął po dwa kieliszki i butelkę wina. Otworzył ją przy niej i napełnił lampki trunkiem.
- Cabernet Sauvignon jedno z najlepszych czerwonych win.- Uśmiechnął się łagodnie i podał jej szklane naczynie.
- Skoro tak się postarałaś abym tutaj się pojawił, to masz moją pełną uwagę.
Powiedział spokojnym, dość łagodnym głosem. Upił trochę wina i zwrócił się w jej stronę.
- Mogę poznać powód?
Uśmiechnął się lekko do niej obserwując ją. Ostrożnie podszedł, aby jej nie wystraszyć. Wyciągnął lekko dłoń w jej stronę, stale obserwował jej reakcje. Przesunął lekko palcem po jej policzku.
- A może od razu powiesz mi, kto Cię przysłał i kim na prawdę jesteś?
Jego oczy lekko zapłonęły. Złapał ją jedną ręką za szyję, nie dusząc jej i przyciągnął do siebie. Użył na niej pełnej dominacji.
-Po co chciałaś mnie tu zwabić?
Warknął surowo na nią.
- I dlaczego jesteś aż tak podobna do niej?
Przeszywał ją wręcz wzrokiem próbując dowiedzieć się czegokolwiek. Nie zamierzał jej ufać, nie po tym co przeżył w czasie porwania.
Przez chwilę przeszła mu myśl, że może przesadził, ale stwierdził, że nie interesuje go to. Lepiej aby był ostrożny, niż aby miało coś się znowu odjebać. Nikomu nie można było teraz ufać.

Vivienne gdzieś po drodze odłożyła niedopitego drinka i podążała śmiało za Nathanielem. Gdy znalazła się w loży, zaczęła rozglądać się i analizować otoczenie. Prawdopodobnie była w loży vip-premium pierwszy raz. Obeszła pomieszczenie dookoła, podziwiając jego wystrój. Właśnie spoglądała na jakiś obraz, kiedy Nathaniel podał jej lampkę z winem.
- Mm.. francuskie.- mruknęła zadowolona i zakołysała lekko naczyniem, podziwiając szkarłatny odcień wina. Potem uniosła lampkę do ust i skosztowała.- Znakomite.- przyznała i spojrzała z powrotem na Nathaniela, który się do niej zbliżał.
Miała już mu odpowiedzieć, ale nim to zrobiła Tenebris nagle zmienił taktykę, czego zdawała się nie spodziewać. Otworzyła szerzej oczy i zmarszczyła czoło, wpatrując się prosto w jego błękitno-szare ślepia. Nathaniel prawdopodobnie był teraz gotowy na uzyskanie szczerej odpowiedzi, ale zamiast tego otrzymał nieco inną reakcję.
- Ah, wszyscy jesteście tacy sami.- fuknęła z pewnym zawodem i złością w głosie, po czym siłą zabrała rękę Nathaniela ze swojej szyi. Jak się okazało, Vivienne nie ulegała Dominacji. Odsunęła się od Nathaniela kawałek i upiła kolejny łyk wina, by stłamsić swoje rozgoryczenie.
- Nazywam się Charlotte Whitfield.- powiedziała nieco od niechcenia.- A jaki jest mój powód, dla którego chciałam cię poznać?- rzuciła retorycznie, bo właśnie brała wdech, by odpowiedzieć na to pytanie.- Zawsze inspirowali mnie ludzie niezależni i tacy, którzy sami potrafią zadbać o własne dobra. Też zawsze chciałam być kowalem własnego losu.- powiedziała zdecydowanym tonem.- A to?- rzuciła, po czym złapała swoje włosy u nasady i najzwyczajniej zdjęła je ze swojej głowy. Peruka wylądowała na podłodze, a zaraz po nim mały czepek, spod którego uwolniły się prawdziwe jasnobrązowe fale, sięgające za jej łopatki.- Sądziłam, że właśnie tym przykuję twoją uwagę.- wytłumaczyła.- Starania poszły na marne.- warknęła pod nosem, wyraźnie rozczarowana.

Warknął czując jak jego moc na nią nie działa. Podejrzewał czystą, albo ewentualnie inną postać. Zastanawiał się czy to nie ta wampirka o której mówiła Mirabelle. Wywrócił oczami słysząc jej tekst o "wszystkich", zdaje się, że panienka po skradała wszelkie rozumy.
- Czyli przyszłaś tu po poradę? Wybacz, ale nie jestem wróżką ani terapeutą.
Wzruszył ramionami okazując swój brak zainteresowania. Usiadł wygodnie na fotelu i pił wino.
- Domyśliłem się, nie rozumiem jednak po co udawać moją siostrę.
Udał, że go to totalnie nie obchodzi.
- Już jedna ona sama wystarczy temu miejscu.
Spojrzał na nią i chwilę się zamyślił.
- Może przestaniesz owijać w bawełnę? Nie mam ochoty na takie zabawy.
Przesunął kciukiem po kieliszku i wziął spory łyk dopijając wino.
- Rzadko mamy gości, zwłaszcza niezapowiedzianych. A ja nie lubię kiedy ktoś marnuje mój czas.
Pochylił się do przodu, opierając łokciami o kolana. Postawił pusty już kieliszek na stoliku.
- Osobiście twoja obecność jest mi obojętna, do póki będziesz przestrzegać zasad panujących w Venandi. Jeśli Ci one nie pasują, radzę spakować się jeszcze dziś. Jeśli jednak będziesz grzeczną dziewczynką, to możesz liczyć na stosowny szacunek.
Nalał sobie jeszcze pół lampki i zaczął sączyć.

Westchnęła ciężko z lekką urazą. Ewidentnie nie spodobało się jej to w jakim kierunku ruszyła ta rozmowa. Choć wszystko wskazywało na jej niecodzienne pochodzenie, zdawała się zachowywać dość "typowo". Miała ładną i elegancką postawę ciała, ale jednocześnie miała w sobie wiele naturalności. Brakowało jej przerysowanego zmanierowania, które było częste u wampirów czystej krwi. Albo była tak dobrą aktorką, tego nie wie nikt.
Pokręciła lekko głową, ale nie odpowiedziała na pytanie Nathaniela dotyczące jego siostry. Spojrzała na Tenebrisa nieco wymownie, ale odpuściła sobie tłumaczenie tej kwestii.
- Jaką bawełnę?- odparła, unosząc lekko ramiona.- Czy wszystko musi mieć zawsze jakieś drugie dno?- spytała. Podeszła do baru i oparła się o niego plecami, by móc mieć cały czas Nathaniela w polu widzenia.
- A ty co robisz, żeby zasłużyć na szacunek?- spytała po jego kolejnej wypowiedzi. Uniosła lekko brwi, oczekując rzetelnej odpowiedzi.