Imię: Ivar
Nazwisko: Griffin
Pseudonim: Ivy

Wiek: 45 lat
Pochodzenie: kilka mil na północ od Winnipeg w Kanadzie
Miejsce zamieszkania: część mieszkalna Venandi
Rodzina: matka-wampirzyca przypuszczalnie żyje; ojciec zmarł
Orientacja: heteroseksualny

Rasa: wampir półkrwi
Specjalność: zazwyczaj calinem; przeszedł Chrzest Ognia
Ranga: Pragmatyk
Zawód wykonywany: inwestor giełdowy i deweloperski

Charakter i historia:
Ivar wychowywał się w dosyć specyficznych warunkach. Jego matka była czystokrwistą wampirzycą, która unikała społeczności wampirów i wolała przebywać w samotności. W skrócie, można uznać ją za introwertyka. Co ciekawe jednak, wpadł jej w oko ludzki mężczyzna, który później miał stać się ojcem Ivara. Ciekawe dlatego, że Richard był na pierwszy rzut oka niezbyt wyróżniającym się z tłumu człowiekiem. Ot, może trochę bardziej majętny z uwagi na swoją pracę i szczęście do lokowania kapitału, ciut wyższy i trochę mniej imprezowy, niż rówieśnicy. Rosalia jednak upodobała go sobie i tak po paru latach znajomości razem zbudowali domek z dala od zgiełków miasta, blisko jednak szeroko pojętej cywilizacji. Bo choć oboje byli wycofani z życia towarzyskiego, to lubili czerpać pełnymi garściami z dorobku kulturowego ludzkości.
Północ miała oczywiście ten jeden z plusów, że dzień trwa tam odrobinę krócej, niż na południu. Ivar długo nie zdawał sobie sprawy z faktu, że jest wampirem. Zdawał sobie sprawę ze swojej inności, ale nie przykładał do tego wielkiej uwagi. Dopiero z czasem zauważył, iż jego wrażliwość na promienie słoneczne nie wynika raczej z uczulenia na słońce. Ostatecznie zorientował się o swoim niecodziennym pochodzeniu przy jednej z rozlicznych lekcji sztuk walki na które uczęszczał jeszcze jako dzieciak, a potem także jako nastolatek. Gdy z czasem nawet instruktorzy okazali się być dla młodego Ivara ślamazarnie powolni, chłopak w swoim zwyczaju po prostu spytał rodziców "Co jest ze mną nie tak?" Dopiero wtedy dowiedział się o tym, kim naprawdę jest. I przyjął to z zaskakującym spokojem.
Trudno powiedzieć, co właściwie łączyło rodziców chłopaka ze sobą. Jego osobistym zdaniem nie była to miłość. Z pewnością darzyli się przyjaźnią i głębokim szacunkiem, ale czy była w tym namiętność? Zdaniem Ivara nie. Mimo to, chłopak dobrze wspomina swoje dzieciństwo. Rosalia, mimo swej introwertycznej i spokojnej natury, nigdy nie porzuciła polowań na ludzi. Czasami znikała na parę tygodni, by ot tak pojawić się w progu domu i zarzucić partnerowi ręce na szyje. Chociaż nigdy nie zdarzyło się jej zabić człowieka, nie odczuwała wyrzutów sumienia, gdy jakiegoś zraniła. I tego też nauczyła syna - ludzie są niżej w hierarchii, niż wampiry. Nie jest to coś złego, absolutnie. Po prostu tak jest skonstruowany świat. Podobny stosunek do świata ma obecnie także Ivar - nie zabija ludzi, gdy nie musi, jest spokojny i wyważony, a mimo to pozostaje calinem, bo po prostu preferuje smak świeżej, ciepłej krwi. Nie ma w tym nic złego jego zdaniem. Rosalia uczyła go też chętnie walki wręcz, zabierała na treningi siłowe których była pasjonatką, polowań tradycyjnych na "konwencjonalną" zwierzynę, zaszczepiła w nim pasję do książek.
Ojciec z kolei nauczył Ivara pragmatyzmu życiowego, tego, jak zadbać o siebie i swoją przyszłość. To dzięki niemu chłopak skończył ekonometrię i ekonomię, później także romanistykę i psychologię, rozpoczął swoją pierwszą działalność jeszcze jako nastolatek i zdobywał obycie biznesowe. Chętnie także razem chodzili pływać, gdy Rosalia tylko spoglądała z brzegu ze sceptyczną miną. Chociaż teoretycznie to ona powinna być z nich wszystkich najbardziej odporna na warunki atmosferyczne, prychała zazwyczaj z pogardą słysząc zapewnienia swoich mężczyzn, że "woda jest ciepła!"
Śmierć ojca Ivar przyjął ze spokojem, ale jednocześnie także wielkim smutkiem. Wtedy też Rosalia postanowiła udać się w podróż po obu Amerykach, zaś jej syn został. Przez rok doglądał grobu ojca, a gdy okres żałoby minął, sprzedał go i ruszył przed siebie.
Osiadł w Venandi z dosyć trywialnych powodów. Po prostu podobało mu się odrobinę odizolowane od reszty świata miasteczko. Sam także był ciekaw innych wampirów. Poprzysiągł wierność Lawrencowi Tenebris, zaś po jego zaginięciu z obojętnością przyjął przejęcie władzy przez rodzeństwo.
Podsumowując, Ivar, pomimo bycia calinem, jest spokojną osobą o dosyć szerokim wykształceniu. Interesują go finanse z uwagi na fakt, iż wierzy w ich stabilność - ludzie zawsze będą bowiem chcieli być bogatsi, zatem wiedza z tego zakresu zawsze będzie przydatna. Jest pragmatykiem i chociaż lubi czytać, to nie buja w obłokach. Pozostaje zdystansowany do sporów innych wampirów i walk o władzę, ale przy tym nie boi się ubrudzić sobie rąk. Nigdy nie zabił człowieka, nie dlatego jednak, że uważa to za moralnie karygodne, a dlatego, że uważa to za niepraktyczne i kłopotliwe. Nie przywiązuje się specjalnie do innych, jednocześnie zawsze odnosi się z szacunkiem do nowo poznanych osób.

Wygląd:
Ivar jest wysokim mężczyzną, mierzy sobie ponad 190cm wzrostu. Dosyć rosły w barach i solidnie zbudowany, co zawdzięcza treningom już od najmłodszych lat. Nie można go nazwać szczupłym - masa mięśniowa robi swoje. Jednakże nie jest przy tym kulturystą, takie bowiem ciało uważa za nieestetyczne.
Dba o siebie czasami wręcz przesadnie - nienagannie ostrzyżony, zawsze dba o regularne wizyty u fryzjera, ubiera się zaś jedynie w sklepach najwyższej klasy. Zazwyczaj zresztą z pomocą doświadczonego personelu, który swoją uważa za naprawdę ważnych ludzi w swoim życiu. Ubiera się jednocześnie alternatywnie jak i elegancko - może przyciągać wzrok na ulicy, jednak nie na tyle, by zapadać na długo w pamięć. Nawet jego ubiór sportowy jest wyszukany. Koszulki termoaktywne najwyższej klasy wszak zapewniają wyższy komfort treningu, co przekłada się na lepsze osiągi sportowe.
Zazwyczaj uśmiecha się łagodnie i grzecznie. Jego malachitowe oczy z uwagą śledzą rozmówcę, nierzadko rozbłyskując płomieniem, gdy Ivar uzna daną kwestię za ciekawą. Ma zdrową, jasną cerę, odbiegającą od stereotypowego wyobrażenia bladego, białego wręcz wampira. Twarz mężczyzny nie zdobią żadne zmarszczki, ani naturalne, ani te spowodowane stresem - tych bowiem w jego życiu było niewiele. Jedyną wskazówką, iż Ivar nie jest wymuskanym księciem cały czas są jego dłonie. Czasami, by przypomnieć sobie, że jest wrażliwy, specjalnie łapie w nie srebro. Na chwilę oczywiście, by nie powiedzieć, że na ułamek sekundy, ale jednak. Wszystkim niewtajemniczonym mówi, że to oczywiście wina treningów, jednak bardziej wnikliwy wampir od razu zauważy charakterystyczne rany.

Wady:
- pomimo studiowania psychologii, ma problemy z pojmowaniem emocji innych osób - studiował ją tylko po to, by poszerzyć swoją wiedzę z zakresu ekonomii behawioralnej
- nie ma pojęcia, czym jest ubóstwo, nie potrafi także zrozumieć, jak ktoś z jego rasy może nie radzić sobie w życiu
- często odbierany jako arogancki - co gorsza, Ivar szczerze nie rozumie, jak można go za takiego odbierać
- nie lubi i nie używa broni wszelakiej maści, uważa ją za wymysł potrzebny ludziom, nie zaś tak szlachetnym istotom, jak wampiry
- chociaż wgłębi przywiązuje się do kogoś, jeśli rzeczywiście go lub ją polubi, to rzadko to mówi czy okazuje wprost, co może sprawiać wrażenia, iż odtrąca wszystkich dookoła

Zalety:
- świetny inwestor, dobrze radzi sobie z pieniędzmi i lubi to robić
- zna wiele języków, szeroko wykształcony
- jest mistrzem walki wręcz bez broni - ćwiczył krav mage, karate, systemę. Ćwiczył jeszcze razem z matką, tworząc specyficzny system walki dostosowany pod jego umiejętności, które odziedziczył po Rosalii
- ponoć dobry w łóżku

Zainteresowania:
- traktuje ekonomię jako sposób na życie, ale i pasję - lubi po prostu tę naukę
- chętnie uczęszcza do teatru, do kina, do opery
- uwielbia treningi siłowe, nawet jeśli "tradycyjna" siłownia to dla niego za mało
- co ciekawe, mimo swego wychowania, lubi kluby i bary. Co prawda nie jest typem osoby, która wywijałaby na parkiecie, ale udaje się w takie miejsca, by poznać kogoś - czasami na jeden wieczór, czasami na dłużej. Lubi wynajdować kogoś, kto wyróżnia się z tłumu, a następnie przeprowadzać z nim długie rozmowy przy rozmaitych trunkach.

Umiejętności:
Poza byciem niezwykle efektywnym w wszelakich sztukach walki, Ivar wraz ze swoją matką stworzył system walki wykorzystujący moce, które po niej odziedziczył. Jest on także ogółem przeznaczony dla wampirów, bowiem wykorzystuje ich nadnaturalną zdolności.
Umiejętności, o których istnieniu jak na razie wie Ivar:
1. Pchnięcie - moc telekinetyczną, którą wampir może rozszerzać do fali wielkości bramy garażowej lub zwężać do średnicy swojej dłoni. Im większa, tym słabsza jej moc. Przy największej wielkości, Ivar może co najwyżej przewrócić krzesło i to przy założeniu, że nie jest ono zbyt ciężkie. Przy najmniejszej wielkości, jest w stanie połamać kości i odrzucić oponenta, jeśli użyje jej przykładając rękę do czyjegoś ciała.
Użycie: 4 razy w przeciągu starcia, przynajmniej post przerwy po użyciu JAKIEJKOLWIEK mocy
2. Przyciągnięcie - moc telekinetyczna, będąca przeciwieństwem mocy powyższej. Jej zakres jednak jest mocno ograniczony w porównaniu do pchnięcia. Przyciągana musi być konkretna osoba lub konkretny przedmiot. Nie może być to nic większego, niż sam Ivar.
Użycie: 2 razy w przeciągu starcia, przynajmniej post przerwy po użyciu JAKIEJKOLWIEK mocy
3. Tarcza - prosta tarcza energii, zasłaniająca mniej-więcej całego wampira. Może być także użyta, by kogoś uderzyć, wtedy jednak jej rozmiar musi być zdecydowanie mniejszy - mniej więcej taki, jak standardowej drewnianej tarczy. Nie chroni przed atakami takimi jak dźwięk, światło itd.
Użycie: 2 razy w przeciągu starcia, przynajmniej post przerwy po użyciu JAKIEJKOLWIEK mocy