metryka

Godność:
Nigdy nie przepadała za swoim imieniem. Ingrid oznacza "piękność", a ona nie uważała się za ani trochę piękną. Z kolei nazwisko, Bergström, wzbudzało w niej jedynie złość — otrzymała je po mężczyźnie, który nigdy nie chciał uczestniczyć w jej życiu.

Pseudonim:
Lycoris. W grece słowo to oznacza "zmierzch"; jest to również inna nazwa pajęczej lilii, kwiatu, który we wschodniej Azji kojarzony jest ze śmiercią. Jakkolwiek by nie interpretować przydomka Ingrid, wszystkie znaczenia skupiają się wokół przemijania.

Wiek:
Urodziła się 31 października 1988 roku, zatem jej wiek to równe 22 lata.


Pochodzenie:
Tromsø, miasto na północy Norwegii, za kołem podbiegunowym.

Miejsce zamieszkania:
Venandi

Orientacja:
Twierdzi, że jest aseksualna. W rzeczywistości jest demiseksualna — na jej drodze jednak nie stanął jeszcze nikt, kto byłby w stanie rozbudzić w młodej kobiecie ogień namiętności.

Rasa:
Człowiek

Ranga:
Ptaszyna

Zawód wykonywany:
Studentka kryminalistyki. Weekendowo chwyta się różnych zajęć — od prac w magazynach, przez parzenie kawy, po pomoc biurową.

aparycja

Pierwszą rzeczą, jaka przykuwa wzrok są oczy Ingrid; duże, otoczone długimi i gęstymi czarnymi rzęsami, o szmaragdowo-zielonych tęczówkach. Kolejne są włosy, gęste rude pukle, które rozpuszczone sięgają połowy jej pośladków. Twarz młodej kobiety w kształcie litery V sprawia wrażenie surowej; prosty nos, wyraźnie zaznaczone kości policzkowe oraz wąskie krwistoczerwone usta, a do tego gęste czarne brwi dodają jej powagi i dojrzałości, choć nie można dać jej więcej niż dwadzieścia sześć lat.
Pełny biust, szerokie biodra oraz mocne wcięcie w talii czynią jej figurę idealną klepsydrą o równych stu siedemdziesięciu centymetrach wzrostu przy wadze oscylującej około sześćdziesięciu dwóch kilogramów. Jej obojczyki, kości biodrowe oraz kostki dłoni są mocno widoczne pod bladą skórą.
Cera Ingrid jest blada, przyprószona jedynie drobnymi brązowymi piegami, których największe skupisko znajduje się na jej na twarzy, ramionach oraz dekolcie. Oprócz piegów, ciało dziewczyny „zdobią” również najróżniejszego rodzaju blizny; pojedyncza, mała i cienka znajduje się na jej lewej skroni i ginie w gęstwinie włosów oraz podłużna na jej lewej ręce biegnie po skosie na wysokości jej biustu.  Kolejne, mniejsze już znajdują się na jej nadgarstkach i udach.
Na codzienny strój Ingrid składają się zazwyczaj dopasowane spódnice połączone z eleganckimi koszulami oraz szpilkami, a jej włosy pozostają upięte w nienagannym koku.

charakter

Zazwyczaj (słusznie zresztą) brana jest za introwertyczkę. Cichą, poważną i zamkniętą w sobie dziewczynę, która przy bliższym poznaniu okazuje się być miłą, aczkolwiek nieco zdystansowaną osobą. A do tego skromną, bo przecież Ingrid nie mówi zbyt wiele o swoim życiu i nie chwali się swoimi sukcesami, a nawet większość rzeczy trzeba od niej wyciągać na siłę! Jeśli chodzi o swoje emocje, to też nie pozwala im przejąć nad sobą kontroli, uznając to za dziecinne i nieprofesjonalne. Przez to często mylnie uważana jest za oazę spokoju… albo cynika. A przecież Ingrid, jak każdy człowiek, ma swoje granice. Tylko ona, w przeciwieństwie do niektórych ludzi, woli przeżywać wszystko wewnętrznie.
Jest typem samotnika i dobrze jej z tym. Spotkania z innymi tylko wysysają z niej energię, dlatego najlepiej czuje się gdy jest sama. Jest nieufna i głębsze relacje zawiązuje dopiero po dłuższym czasie, a i tak rzadko kiedy do kogokolwiek udaje jej się przywiązać. Jeśli już jednak do tego dojdzie, to staje się oddaną przyjaciółką. Jest wrażliwa na cierpienie innych (nie tylko ludzi, ale też i zwierząt), ale gdy już przychodzi do udzielania pomocy to woli to robić po cichu. Bez poklasku.
Nie przepada za głośnymi miejscami, ani dyskusjami prowadzącymi donikąd. Wychodzi z założenia, że jeśli nie ma się nic sensownego do powiedzenia, to najlepiej milczeć. Gdy już znajdzie się w towarzystwie woli trzymać się z boku i obserwować pozostałych. Jest doskonałym słuchaczem, ale gorzej u niej z dawaniem dobrych rad. Do tego cechuje ją dyskrecja, więc jeśli potrzebujesz ramienia do wypłakania się w nie, to Ingrid będzie do tego najodpowiedniejsza.
Często zdaje się bujać w obłokach, ale gdy już wykonuje powierzoną jej pracę, to oddaje się w stu procentach, pilnując, by wszystko było dopięte na ostatni guzik. Nie potrafi się skupić jeśli ktoś lub coś zagłusza ciszę oraz gdy wokół panuje bałagan.

Mocne strony

→ Odporność na niskie temperatury
Urodzona za kołem podbiegunowym dziewczyna co prawda nie chodzi w bikini przy ekstremalnych mrozach, ale gdy większość ludzi wyciąga z szaf zimowe kurtki, Ingrid spokojnie chodzi jeszcze w jesiennym płaszczu. Często rozpiętym.

→ Języki — norweski oraz rosyjski
W końcu tym pierwszym przez pierwsze piętnaście lat swojego życia posługiwała się codziennie w rodzinnej Norwegii. Rosyjskiego  natomiast uczyła się równolegle z angielskim, już od szóstego roku życia w ramach fakultetu.  

→ Nauki humanistyczne
Szczególnie social sciences. Nie pamiętasz daty ważnej bitwy? A może chcesz wiedzieć jak nazywa się premier Bahrajnu? Odezwij się do Ingrid! Co prawda nie gwarantuje, że będzie znać wszystkie szczegóły, ale przynajmniej spróbować warto.

→ Talent muzyczny
Do 2006 roku śpiewała, grała na gitarze, a nawet uczyła się gry na pianinie. Niestety, w wyniku wypadku i utraty sprawności lewej dłoni przestała zajmować się muzyką, śpiewem (do którego sprawne ręce nie są przecież wymagane) również. Pomimo tego, że jest posiadaczką przyjemnego dla ucha głosu, woli się z nim nie afiszować.

ułomności

→ Lekki niedowład lewej ręki
Po skomplikowanym złamaniu siła jej mięśni spadła, a palce Ingrid stały się bardziej odrętwiałe,  przez to zakres ich ruchów został ograniczony. Dzięki rehabilitacji ułomność ta nie przeszkadza zbytnio dziewczynie w życiu codziennym, ale może zapomnieć o tym, że kiedykolwiek będzie mogła jeszcze grać na instrumentach. No, chyba że znajdzie się lekarz, który podejmie się próby zwrócenia jej  dawnej sprawności.

→ Depresja
Teoretycznie Ingrid w zeszłym roku z nią wygrała, ale ryzyko nawrotu choroby jest wciąż wysokie. Z tego też powodu, zgodnie z zaleceniem psychiatry, kontynuuje zażywanie leków antydepresyjnych, z kolei one nieco zaburzają jej percepcję, przez co dziewczyna nie może między innymi prowadzić samochodu.

→ Wada wzroku
Ingrid jest krótkowidzem, jednakże jej wada nie przekracza 1,5 dioptrii na lewym oku, i 1,25 na prawym. Z tego powodu zdarza się, że nie korzysta nawet z okularów.

→ Lęk wysokości

dodatkowe

→ Nigdy nie poznała swojego ojca, który odszedł do kochanki zanim Ingrid jeszcze się urodziła. Mieszkała wraz z matką i starszym o 3 lata bratem, Svenem, ale kiedy ta umarła na raka rodzeństwo zostało wysłane do dalszej rodziny w Venandi, która stała się ich rodziną zastępczą.
→ Sven zginął w 2006 roku w wypadku samochodowym, w którym ucierpiała również Ingrid. Oprócz chłopaka zginęła jeszcze para nastolatków, dlatego jej ocalenie bez większego szwanku (bo przecież niedowład ręki to nic w porównaniu z wizją utraty życia) prasa okrzyknęła cudem.
→ Po stracie drugiej bliskiej osoby załamała się i popadła w depresję, z której wyjście zajęło jej trzy lata.
→ Dwukrotnie próbowała popełnić samobójstwo.
→ Przebywała w szpitalu psychiatrycznym cztery razy, przez łączny okres 8 miesięcy.
→ Przed wypadkiem i późniejszą chorobą śpiewała w szkolnym chórze. Pewien rozwijający się zespół chciał ją nawet wcielić w swoje szeregi jako gitarzystkę.
→ Uwielbia czytać książki, zwłaszcza kryminały. Patrząc ja kierunek jej studiów, to raczej nie jest wielkim zaskoczeniem.
→ Mieszka sama w kawalerce wynajmowanej przez wujostwo (prezent na start w dorosłość), ale co chwila stara się łapać jakiejś dodatkowej pracy, by nie być dla nich obciążeniem.
→ Brak męskiego wzorca w postaci ojca zaowocował rozwinięciem się w Ingrid czegoś w rodzaju daddy issues; podświadomie szuka sporo starszego przyjaciela płci przeciwnej, który mógłby zastąpić jej rodzica.
→ Lubuje się w rzeczach uważanych za nieestetyczne.
→ Ma czarnego kocura, którego nazwała Loki.
→ Nie wierzy w istnienie wampirów, magii i innych podobnych. W życiu kieruje się przede wszystkim logiką.
→ Jej ulubiony kolor to czarny.

pasje

→ Kryminalistyka. Podczas pobytu w szpitalu psychiatrycznym miała do dyspozycji półki pełne kryminałów; wkrótce opowieści o detektywach pozwoliły znaleźć jej powołanie — walkę ze zbrodnią.
→ Jest na bieżąco z obecną sytuacją polityczną na świecie.
→ Muzyka. Nawet jeśli nie jest w stanie grać na żadnym instrumencie, to nadal kształci się wokalnie — sama, w zaciszu własnego mieszkania.
→ Jest stałą bywalczynią teatrów.