Spotkanie dla pierwszej wyznaczonej grupy kandydatów odbywa się w wielofunkcyjnej hali sportowej. Została ona zaadaptowana pod to konkretne wydarzenie. Na samym jej końcu została rozstawiona niewielka scena, na której boku znajdują się cztery krzesła, z czego każde z nich jest przeznaczone jednemu kandydatowi. W samym centrum podniesionego podestu stoją cztery mównice, każda z mikrofonem, aby zainteresowani mogli dobrze słyszeć wypowiedzi kandydatów.  
Na większości powierzchni sali zostały rozstawione krzesełka, na których każdy zainteresowany spotkaniem będzie mógł usiąść. Pierwszy rząd jest zarezerwowany dla dziennikarzy.


Kolejka w tejże rozgrywce będzie dotyczyła głównie kandydatów, ze względu na to, że być może znajdą się w widowni osoby, będące jedynie biernymi słuchaczami. Każdemu kandydatowi przysługuje jeden post na kolejkę. Będą wyznaczane dla nich terminy, aby spotkanie to nie trwało w wieczność. Po upłynięciu terminu można spodziewać się postu od MG.
Uczestnicy niebędący kandydatami mogą również zgłaszać się, by zadać pytanie i w tym wypadku muszą cierpliwie poczekać na rozwój dalszych wydarzeń. Wobec tego proszę o niezasypywanie mnóstwem pytań kandydatów nim minie dla nich jedna kolejka.

Deadline dla kandydatów na pojawienie się w temacie: 20.05.2021, godz. 23:59

Udanej zabawy!

Wyglądało na to, że zjawiła się pierwsza.
Nie było w tym nic dziwnego. Esna zdążyła dowiedzieć się nieco w internecie oraz miejskiej bibliotece na temat kandydatów, w związku z czym zdawała sobie sprawę, że przypuszczalnie nie będzie to typowo... polityczna, debata.
Kobieta przyjechała autem. Zarówno postawiła je z tyłu, jak i weszła tylnym wejściem, aby uniknąć zbędnych pytań przed samą debatą. Nie miała zamiaru strzępić języka na darmo, z drugiej jednak strony była przygotowana do mówienia - w ręku trzymała butelkę wody, jakby nie do końca ufała organizatorom debaty, że zdołają się wywiązać z choćby tak podstawowej uprzejmości jak szklanka jakiegoś napoju.
Nie miała wysokich wymagań ani wobec organizatorów, ani pozostałych uczestników debaty.
Stanęła sobie na zapleczu i czekała z zegarkiem, aż przyjdzie czas, kiedy będzie można wejść i rozpocząć debatę. Dopiero, gdy przyszedł ten moment, weszła do środka.

Oczom zgromadzonych ukazała się więc wysoka, śniada kobieta o surowym, bynajmniej nie kojarzącym sie z politykiem spojrzeniu. Nie uśmiechała się. Spojrzała na wszystkich bez cienia nerwowości, po czym lekko, niemalże mimochodem, machnęła ręką na powitanie.
Ubrana była skromnie, ale szykownie. Miała na sobie ciemne, granatowe spodnie, błękitną koszulę i kamizelkę pod kolor dołu. Mimo że obcasy jej półbutów stukały lekko o drewnianą scenę, były raczej niskie: kobieta preferowała zdecydowanie wygodę ponad kobiecy styl. Po tym, skąpym przywitaniu z widownią, zasiadła na swoim miejscu spokojnie.
Niech wygra najlepiej dofinansowany kandydat. Być może to będzie ciekawe.

Szczerze powiedziawszy, nigdy nie myślałam o roli burmistrza. Do tej pory była to postać z którą współpracowałam, sama pewnie nigdy bym się nie zdecydowała. Miałam dość pracy już bez tego, nie dało się jednak ukryć że ta funkcja ciągnęła za sobą wiele korzyści które teraz były dla mnie na wagę złota. Po za tym... wiele robiłam w mieście i naprawdę dużo ludzi było mi za to wdzięcznych, może więc faktycznie miałam szansę. Na miejsce debaty wyjątkowo podwiózł mnie kierowca który gdy wysadził mnie przed budynkiem pojechał zaparkować. Nawet nie sądziłam że któryś kandydat już dotarł, nie widziałam nikogo z nich na sali gdy weszłam. Nie szukałam niczego specjalnie na ich temat, chciałam po prostu ogólnie wiedzieć z kim będę walczyć, ale szczerze powiedziawszy... dwa nazwiska szczególnie skupiły moją uwagę. Cóż, postarałam się na tą chwilę zupełnie ukryć złość jaka mnie ogarniała. Litości, Jacob na pewno robił to na złość! Czy ktokolwiek tutaj mógł widzieć w nim burmistrza?! A Nathaniel... uh, tutaj akurat czułam się zagrożona. Mało kto wiedział że przez długi czas go nie było, dla wielu liczyło się nazwisko, a w jego wypadku nosił je mężczyzna, a nie kobieta. Obcasy moich białych szpilek stukały głośno o parkiet, jak zwykle byłam ubrana w białą sukienkę, a czarne loki luźno spływały po moim prawym ramieniu. W przeciwieństwie do kobiety która była na miejscu, ja od razu ruszyłam w stronę ludzi. Pracowników ratusza znałam po imieniu, podobnie z częścią tutejszych przedsiębiorców. Uśmiechałam się, żartowałam, starałam się z każdym zamienić chociaż parę zdań. Oczywiście część dziennikarzy próbowali zadać mi kilka pytań przed rozpoczęciem debaty ja jednak grzecznie odmawiałam.
- Będziecie mieli jeszcze czas na pytania. - powiedziałam z przyjacielskim uśmiechem.
Zostałam wśród ludzi aż do ostatniej chwili, tutaj jakiś radny opowiadał o tym że jego kot ostatnio chorował, tutaj jakiś sklepikarz o tym jak bardzo rynek się zmieniał. Jedna kobieta podeszła do mnie żeby mnie uściskać, pamiętałam tą twarz... chyba pracowała w szkole. I faktycznie rzuciła w moim kierunku przemiłe "Boże, dziecko jak ty wyrosłaś!", miło było tak po prostu spotkać się z ludźmi i przy okazji posłuchać jakie mają problemy i zmartwienia. W końcu już niemal dosłownie wyrwana z tych pogaduszek ruszyłam do wolnego krzesła i zajęłam po prostu to które zostało, wcześniej witając się przyjaźnie z resztą kandydatów, przy okazji każdemu życząc standardowe "powodzenia".

Garnitur Giorgenti czekał już naszykowany kilka dni wcześniej. Nie miał pojęcia dlaczego się wpisał na listę, był to impuls. Słyszał od klientów co dzieje się w mieście i znał ich obawy. Może nie miał kontaktów, ale wiedział, czego potrzebują mieszkańcy. To było jego kartą przetargową. Kiedy przyszedł na miejsce zobaczył kilka znajomych twarzy i dużo mieszkańców których widział nie raz u siebie. Jego wzrok przykuła jednak panienka Virgo. Mimowolnie uśmiechnął się, postanowił to jednak ukryć.
Śmiało odpowiadał na pytania zadawane przez reporterów. Nie zamierzał ich unikać, prędzej czy później i tak by zaczęli szukać sposoby by dowiedzieć się tego czego chcą.
Kiedy był dość blisko znajomej Tenebris, podszedł do niej i przywitał się z uśmiechem. Życzył jej powodzenia i chwilę porozmawiał. Kiedy zauważył, że w miarę udało mu się przywitać z gośćmi, zasiadł na swoim miejscu i oczekiwał na rozpoczęcie.

Powodów dla których Erneszt w ogóle znalazł się w tym miejscu i w tej pozycji było przynajmniej kilka. Po pierwsze - potrzebował władzy, raz czysto technicznie, a dwa bo stęsknił się trochę za starymi dobrymi arystokratycznymi czasami. Po drugie, jak inaczej miał zwrócić na siebie uwagę tutejszych elit? Dominacją nie zawładnie nad całym miastem, tym bardziej, że jest tu więcej czystokrwistych. Po trzecie najzwyczajniej w świecie chciał wziąć udział w tej śmiesznej zabawie w burmistrza-elekta, bowiem od upadków największych królestw zrobiło się na rynku politycznym trochę zbyt nudno.
Nie był jednak pewien jak ma dokonać tego spektakularnego zwycięstwa. Miał jakąś wizję tego, co może powiedzieć lub zrobić, by przekonać szarych obywateli do głosowania na niego, aczkolwiek jego średnie umiejętności rozumienia ludzkiego gatunku mogły wszystko zrujnować. Tak czy inaczej ubrany w idealnie skrojony garnitur i pasujące buty zjawił się na środku sali gimnastycznej, pociągając nosem. Zapach wieloletniego szkolnego potu, ciekawe.
Skierował się prosto do ludzi, co nie było oczywistym wyborem. Wykrzywił twarz w uśmiechu, by nieco ocieplić swój posągowy wizerunek i starał się zagadywać spokojnym niskim głosem choćby o pogodę. Większości osób musiał się przedstawiać, dlatego nie omieszkał dodać swojego zawodu. Był przecież doktorem.
Usłyszawszy życzenia powodzenia od pozostałych kandydatów, skinął im głową i odpowiedział tym samym. Virgo Tenebris nie rozpoznał od razu, dopiero po chwili podsłuchiwania jej rozmowy z grubym facetem. Wydała mu się... zwyklejsza niż się spodziewał. Postanowił jednak nie zapoznawać się od razu, tylko poczekać na bieg wydarzeń.

Gdy nadeszła odpowiednia pora, na scenę wyszedł młody mężczyzna. Podszedł do mównicy i zastukał dwa razy palcem w mikrofon, by upewnić się, że działa. Był dość wysoki, więc musiał poprawić sobie statyw małego mikrofonu, by ten znajdował się w odpowiedniej odległości od jego ust.
- Dzień dobry państwu. Za chwilę rozpoczynamy nasze spotkanie, dlatego proszę o zajmowanie miejsc. Przypominam, że pierwszy rząd krzeseł jest przeznaczony dla reporterów. Kandydatów również prosimy o zajęcie swoich miejsc.- powiedział, po czym zszedł ze sceny.
Po pięciu minutach na scenę wyszła zgrabna kobieta, mogąca mieć jakieś 50 lat. Miała krótko ścięte włosy, choć bardzo starannie ułożone. Ubrana była w białą koszulę, włożoną w ciemnozieloną ołówkową spódnice i buty o średniej wysokości obcasie.
- Dzień dobry, nazywam się Sophie Wilson.  Jestem członkinią rady miasta i dzisiaj poprowadzę nasze spotkanie z kandydatami na przyszłego burmistrza Venandi. Cieszę się, że spotkaliśmy się w tak dużym gronie. Ale przejdźmy do rzeczy..Nasi kandydaci będą otrzymywali te same pytania i każdy z nich będzie miał szansę po kolei na nie odpowiedzieć. Rozumiem, że niektórzy z was również mogą mieć jakieś pytania, na co przyjdzie pora na sam koniec spotkania. Każdy z was może zapisać na kartce swoje pytanie i przekazać je naszemu technicznemu, panu Brandonowi Scott'owi, który siedzi tam.- powiedziała aż nadto uprzejmym tonem głosu, wskazując w międzyczasie palcem na wąsatego starszego pana, ubranego w oldschoolowy sztruksowy garnitur, który siedział przy małym stoliku z boku sali.
- Drodzy kandydaci, posadziliśmy was w kolejności alfabetycznej i w takiej kolejności będziecie także odpowiadać. Aby nie przedłużać tego spotkania, każdy z was ma określony czas na udzielenie odpowiedzi. Gdy ten czas minie, usłyszycie odgłos dzwoneczka. Panie Scott..- zwróciła się do siedzących już na swoich miejscach kandydatów, a później do starszego pana. Ten wcisnął guziczek na małej konsoli, która stała na stoliku przed nim, a wtedy rozległ się zapowiedziany przez kobietę odgłos.
- Zaczynajmy.  Ostatnie miesiące nie było wcale łatwe dla naszego miasta, aż 40 niewyjaśnionych spraw zaginięcia, prawdopodobnie nieodnaleziony seryjny morderca którego ofiarą padło aż 15 obywateli naszego miasta, wydarzenia podczas jarmarku i śmierć naszego drogiego burmistrza to jedynie kropla w morzu. Jeśli zostanie pan lub pani burmistrzem, jakie kroki będzie chciał poczynić w celu zapewnienia nam bezpieczeństwa? Czy mieszkańcy Venandi, będą mogli czuć się wreszcie bezpiecznie?- zadała swoje pierwsze pytanie, wspomagając się małą fiszką, na której miała przygotowane wszystkie pytania.

Kolejność odpowiedzi jest dowolna - aby uniknąć dłuższych przerw i przeciągania wątku. Po prostu w swoim poście dopiszcie że teraz wy zostaliście poproszeni do odpowiedzi.

Jeśli chodzi o obserwatorów! Zgłaszajcie się i powiedzcie swoje pytanie, zostanie ono zadane gdy właściwa lista pytań się skończy. Przypominam że terminy są określane tylko dla kandydatów, postaci przysłuchujące się nie muszą pisać w kolejkach - chociaż oczywiście mogą. Nie odpisanie w terminie będzie traktowane jak brak odpowiedzi, aby tego uniknąć piszcie lub uprzedzajcie mnie wcześniej o waszej nieobecności.

Deadline: 27.05.2021, godz. 23:59

Erneszt przyglądał się wszystkiemu wokół. Podziwiał meble, stroje ludzi z tych czasów i zastanawiał się, jakich umiejętności, które nabył w swoim długim życiu może tutaj potrzebować. Z pewnością aura Dominacji się przyda, ale co jeszcze. Co mógł powiedzieć, żeby ci ludzie go posłuchali?
Zmarszczył lekko czoło słysząc o wszystkich zaginięciach i morderstwach, w tym śmierci poprzedniego burmistrza. To, że ludzie są nieudacznikami, to wiedział, ale żeby aż tak? Poza tym czy Tenebrisowie nie władali tak naprawdę tutaj? Tak beznadziejnego przywództwa dawno nie widział.
Wstał z miejsca, jak tylko mina prowadzącej wskazywała na to, że może. Stanął przed mównicą i skupił się na tym, by całą moc Dominacji przekuć w urok.
- Dzień dobry państwu - zaczął spokojnym niskim głosem, skacząc wzrokiem po każdym, kto na niego patrzył. - Nazywam się Erneszt Bathory i w moich żyłach płynie królewska krew. Z bólem serca myślę o tych tragediach, które miały tu miejsce i z pewnością kadencję rozpocząłbym od zwiększenia ilości służb mundurowych, dodaniu tzw. policji obywatelskiej działającej na zasadzie wolontariatu, sprawdził dokładnie czy nie ma korupcji w systemie policji oraz rozpoczął propagowanie bezpieczeństwa i samoobrony wśród mieszkańców. Ach, i dofinansowanie na nowe zamki do drzwi. - W ostatniej chwili przypomniało mu się, na co jeszcze ludzie lecą poza ładnymi słowami. Na pieniądze.
Zszedł ze sceny, starając się jeszcze raz zajrzeć ludziom w oczy i posłać najcieplejszy uśmiech, jaki posiadał. Był przystojnym mężczyzną, wiedział o tym. Liczył, że tubylcy też o tym wiedzą.

Szczerze powiedziawszy, nazwisko właściciela księgarni zupełnie nie rzuciło mi się w oczy na liście kandydatów. Drugi Tenebris i Parker, o wiele skuteczniej przykuli moją uwagę i wywołali złość. Teraz jednak jak dostrzegłam go wśród ludzi dopiero przypomniało mi się kim był i że przecież go znam. Oczywiście przywitałam się i korzystając z ostatnich minut zamieniłam z nim parę zdań. W przeciwieństwie zapewne większości kandydatów nie traktowałam tego jako taniej gry aktorskiej... ja chyba po prostu stęskniłam się za zwykłymi rozmowami z ludźmi. Kiedyś bywałam wśród nich zdecydowanie częściej. Zapytałam o zwykłe rzeczy, nie rywala, tylko znajomego... jak plany rozbudowy księgarni, czy jak tam ta najsłodsza na świecie czarna dama witająca gości sklepu. Później już skupiłam się na tym co mówiła Sophie, zaczynali z przytupem. Kiedy miała być moja kolej, podeszłam do mównicy lekko poprawiając mikrofon, żeby znajdował się na odpowiedniej wysokości.
- Moi kochani, nazywam się Virgo Tenebris i wielu z was mnie zna... tutaj się urodziłam i wychowałam. Problem bezpieczeństwa, to nie tylko ostatnie miesiące i podane tutaj liczby. W ciągu roku giną ludzie w czasie ataków zwierząt przez otaczające nas lasy, zdarzają się wojny gangów i włamania. Ewidentnie szwankuje w naszym mieście organizacja policji, to coś czym trzeba się zająć jednak przede wszystkim należy na razie działać doraźnie. Potrzebujemy zmożonych patroli, być może powołania w tym celu straży złożonej z cywilów. Niezależnie od tego czy zostanę burmistrzem czy nie, wiecie że dbam o to miasto, już dziś staram się użyć swoich kontaktów żeby inne miasta wsparły naszą komendę. Tymczasowo, przynajmniej do odnalezienia sprawców tego aktu terroryzmu jaki miał miejsce na jarmarku wprowadziła bym godzinę policyjną, statystycznie mimo wszystko to w nocy dochodzi do większości ataków. Dopiero gdy wstępnie życie mieszkańców zostanie zabezpieczone, zajmę się powiększeniem ilości naszych dzielnych obrońców prawa, dostarczeniem im większych środków aby skuteczniej mogli wykonywać swoje zadania. - Zakończyłam już chyba na sekundy przed dzwonkiem,odetchnęłam lekko i wróciłam na swoje miejsce.

Esna westchnęła. Głośno. Do tej pory raczej siedziała niewzruszona, następnie zaś podeszła do podestu i zmierzyła zgromadzonych reporterów chłodnym wzrokiem.
Kobieta nie należała do osób owijających w bawełnę.
- Moim zdaniem to, że nasz burmistrz zginął podczas jarmarku bożonarodzeniowego najwięcej mówi o tym mieście - rzekła w odpowiedzi. Jej głos był chłodny i władczy, ale dykcja doskonała. Lekarka lekko intonowała, tak, aby nadać mu nieco więcej mocy, bez większego konfliktu z nagłośnieniem.
- Taka przestępczość to patologia. Sama o tej patologii wiem.
Odchyliła kołnierz, nieznacznie się krzywiąc. Któryś flesz całkiem wprawnie uchwycił paskudną bliznę, którą miała na szyi.
- Mój przypadek był taki jak każdy inny w tym mieście. Policja zaczęła śledztwo, zapytała może dwie osoby czy coś widziały i uznała, że nie warto dalej zajmować się sprawą. Rzecz wydarzyła się w najbardziej nowoczesnym klubie w Venandi.
Uśmiechnęła się kpiąco w kierunku Virgo. W końcu wiedziała, z kim ma do czynienia.
- Problemem nie jest to, że jest za mało policji czy, że obywatelom nikt nie dał gnata. Obywatele wiedzą jak się chronić. Ale kiedy powierzają swoje bezpieczeństwo instytucjom państwowym, które siedzą w kieszeniach najbogatszych tego miasta, to te instytucje nie działają dla nich, tylko chronią interes decydentów. Ofiary tego systemu najczęściej omijają mój gabinet lekarski i lądują z miejsca w podziemiach szpitala.
Odchrząknęła.
- Trzeba wyrwać to gówno z jego zasranymi korzeniami - podniosła nieco głos, żeby słyszeli ją z tyłu sali. - Jako burmistrz w koordynacji z władzami stanowymi i rządem federalnym zlecę zewnętrzne śledztwo w sprawie korupcji w organach rządzących. Od policji, po sam ratusz - nie będę brała udziału w śledztwie, to będzie ktoś z zewnątrz. Nasze organy rządowe przeżarte są do cna korupcją. Naszymi służbami porządkowymi do czasu zakończenia śledztwa rozporządzać będzie zewnętrzny komisarz, aby uniknąć groźby konfliktu interesów. W ratuszy przeprowadzę audyt aby wyplenić wszelkie, skorumpowane chwasty.
Westchnęła ciężko.
- Dopiero wtedy będzie można myśleć o innych środkach. Wsparcie dla służb mundurowych - oczywiście, kiedy już na nie zasłużą. Jarmark doskonale pokazał, jak bardzo zasługują w tym momencie.

Przemowa przed nim była dość dosadna, co na trochę zachwiało jego pewność. Nie zamierzał jednak pokazywać tego. Wyszedł pewnie przed mównicę i zaczął.
- Drodzy mieszkańcy. Sytuacja jest ciężka i niepokojąca. Uważam jednak, że powinniśmy tym wszystkim zająć się z pewną dozą spokoju. Walka z korupcją i zabezpieczenie mieszkańców jest priorytetem, jednak nie powinniśmy siać paniki. Ściąganie do małego miasteczka wszystkich służb rządowych, bardzo szybko może zakończyć niezależność Venandi, ponieważ mogą nas przydzielić do większego miasta i połączyć, tak aby to osoby z zewnątrz zajęły się "problemem", a tym samym większa korupcja. Początkowo proponuję tak jak poprzednicy, aby wzmocnić służby, zorganizować ochronę złożoną z cywili i zająć się dochodzeniem w sprawie morderstw. To jest priorytetem, dopiero później możemy dochodzić do tego, kto, komu, ile i za co płacił.
Starał się mówić konkretnie i uspokoić w miarę słuchaczy. Wiedział, że na pewno większość będzie podburzona, nie chciał dolewać wody do ognia, jednocześnie chciał odpowiedzieć jak najlepiej na pytanie.

Wszyscy kandydaci mogli zauważyć, że uwaga ludności obecnej na spotkaniu była o wiele lepiej skoncentrowana, gdy przemawiał Erneszt. Oczy ludzi były skupione na nim, a po sali nie błądził choćby cichy szept. Dopiero gdy Bathory usiadł z powrotem na swoje miejsce, słuchacze się nieco rozproszyli, choć nie na tyle, by nie słuchać pozostałych kandydatów. Różnica polegała tylko na tym, że spoglądali czasami w inną stronę lub wymienili się dwoma słowami z kimś siedzącym obok.
- Dziękuję za odpowiedzi, ale przejdźmy do kolejnego pytania.- powiedziała prowadząca, odkładając jedną fiszkę na koniec papierów, które trzymała w rękach.- Pozostając w temacie bezpieczeństwa..Wydarzenia z jarmarku wstrząsnęły tym miastem i zdecydowanie zwiększyły czujność nie tylko służb ale i samych mieszkańców. Jak dotąd nie złapano sprawcy morderstwa poprzedniego burmistrza. Czy nie obawiacie się o swoje bezpieczeństwo po objęciu jego posady?- spytała, kierując swoje spojrzenie na kandydatów, a potem na publikę, która również z zainteresowaniem wyczekiwała odpowiedzi.

Zasady zostają te same
Deadline: 28.05.2021, godz 23:59

Esna westchnęła. Nadal się nie uśmiechała, po prostu przyjęła spokojnie pytanie i kiwnęła głową. Poczekała na swoją kolej. Spojrzała na widownię.
- Boję się - odparła zupełnie szczerze. - Myślę, że strach jest rzeczą ludzką i nie jestem w tym uczuciu samotna.
Zrobiła chwilę pauzy. Następnie kontynuowała mocnym, krzepkim głosem:
- Ale strach nie może nas sparaliżować i powstrzymać od działania. Ktokolwiek czerpie korzyści z szalejącej przestępczości w mieście, chce, żebyśmy się bali.
Gestykulowała podczas tej krótkiej przemowy bardzo nieznacznie. Wreszcie dokończyła:
- Odwaga nie jest sprzeczna z obawą, ale wymaga jej przełamania. Mam nadzieję, nie - wierzę, że jest więcej odważnych osób w tym mieście. Osób, które chcą zmienić Venandi i które pomogą nowemu burmistrzowi w zmianie, ale i będą patrzeć mu na ręce.
Przerwała na moment. Dokończyła krótkim równoważnikiem zdania:
- I nie tylko jemu.
Ukłoniła się lekko i wróciła na swoje miejsce, nie zaszczycając po drodze pozostałych kandydatów spojrzeniem.

Siedząc założyłam nogę na nogę i podczas wypowiedzi Esny lekko zastukałam paznokciami w swoje kolano. To był jedyny gest który komuś kto mnie znał mógł dać sygnał że czuje się już zirytowana. Cały czas się lekko uśmiechałam i z uwagą słuchałam innych kandydatów, a później prowadzącej. Czy się bałam? Gdyby wiedzieli ile kosztował mnie ostatni rok, co działo się naprawdę i ile poświęciłam dla tego pieprzonego miasta. Przełknęłam jednak tą gule goryczy i nawet zignorowałam słowa Esny, jak by wcale nie dotyczyły mojej osoby. Podeszłam do mównicy i zanim się obejrzałam cicho westchnęłam przyglądając się osobą siedzącym przede mną.
- Ledwo trzy miesiące temu, w moim domu doszło do włamania. Został podłożony ogień... to cud że nikomu nie stało się nic poważniejszego. W czasie kiedy przestępczość w mieście byłą na rekordowo wysokim poziomie wśród zaginionych i tych którzy zmarli były bliskie mi osoby. Burmistrza znałam osobiście i był to wspaniały człowiek, to naprawdę przykre co go spotkało. Czy boje się tego że historia się powtórzy? Trochę tak... jednak kandydatka przede mną pięknie zawarła w słowach to co ja również myślę. Wierzę że obejmując funkcję burmistrza zadbam o bezpieczeństwo miasta, a to znaczy że wszyscy będziemy mogli czuć się bezpieczniej. - odpowiedziałam i zajęłam z powrotem swoje miejsce posyłając Esnie serdeczny uśmiech.

Na salę weszła odrobinę spóźniona, ale starała się przemieszczać najdyskretniej jak tylko potrafiła. Raczej wychodziło jej to całkiem nieźle, bo była w końcu trenowana na łowcę. Polityką interesowała się średnio, ale przyszła tu, by posłuchać czegokolwiek przed głosowaniem. Większości kandydatów nawet nie kojarzyła, więc warto było się zorientować w tym ich politycznym bełkocie. Zajęła miejsce w jednym z ostatnich rzędów i przysłuchiwała się mowom kandydatów.
Innym powodem, dla którego postanowiła się tu zjawić było też to, że jeden z członków ich bractwa będzie startował. Sama nie była pewna czy zagłosuje na Jacoba. Wydawał się trochę dziwny, ale z drugiej strony- Valkyon mu bardzo ufał. Być może na dobre im wyjdzie posiadanie swojej wtyki pod postacią tego Czarodzieja. Wybrała jednak spotkanie grupy, w której Parkera nie było, żeby lepiej przyjrzeć się konkurencji. W razie czego spyta o relację ze spotkania kogoś innego, kto słuchał wypowiedzi w centrum kultury.

Dłoń zaczynała go świerzbić, chyba kwestia nudów. Albo nabrał ochoty na przekąskę. Erneszt wiedział, że musi się pohamować, ale nie przepadał za tym aspektem życia w społeczeństwie. Następne osoby coś mówiły, kobiety. Nie żeby uważał, że są gorsze, wszak jego matka się nie obijała w swoich obowiązkach. W ogóle była godną władczynią. Erneszt też chciał taki być.
Zamyślił się na chwilę. Dopiero po odpowiedzi Virgo zrozumiał sens pytania. Wstał i zajął jej miejsce. Obrzucił salę uważnym spojrzeniem, ponownie próbując zajrzeć w samo dno duszy.
- Strach był, jest i będzie - zaczął swoją drobną karuzelę kłamstwa. - Nie oznacza to jednak, że powinno nas powstrzymywać przed wielkimi rzeczami oraz ochroną innych. - Zakończył krótko. Wolał się nad tym nie rozwodzić, bo nie do końca wiedział, co ma powiedzieć. Usiadł, mając nadzieję na ciekawsze pytania w niedługim czasie.

Każdy z kandydatów miał przeznaczoną minutę na to, by udzielić odpowiedzi na pytanie. Widzowie słuchali tego co mieli do powiedzenia ich potencjalni burmistrzowie, jedni koncentrując się na nich bardziej, a inni mniej. W pewnym momencie jeden z obecnych na sali członków rady miasta, który stał przy wejściu do hali, przeszedł przez całe pomieszczenie i podszedł od boku do Christophera. Mężczyzna nachylił się nad jego uchem i próbując zachować choć minimalną dyskrecję przekazał mu jakąś informację. Sprawa musiała być pilna, ponieważ Przemieniony musiał wstać i na chwilę zejść ze sceny. Tym samym przegapił swój moment na udzielenie odpowiedzi.
Po wypowiedzi Erneszta, do mównicy z powrotem podeszła Pani Wilson. Jak zwykle, zanim się odezwała, zmierzyła wszystkich słuchaczy wzrokiem rozsyłając nieco sztuczny, acz serdeczny uśmiech.
- Przejdźmy zatem do trzeciego pytania. Część tutejszych lasów pozostaje zamknięta dla mieszkańców miasta. Pytań na ten temat pojawia się coraz więcej, a odpowiedzi nie ma na żadne z nich. Co jako burmistrz postanowicie zrobić w związku z zamkniętymi lasami?- jak zwykle wspomogła się następną fiszką. Skinęła głową i zwolniła miejsce przy mównicy dla kandydatów. Stanęła na uboczu sceny i czekała na swój kolejny moment.

Christopher- do tej pory nie pojawił się post z odpowiedzią na ostatnie pytanie, a deadline już minął. Jeśli sytuacja się powtórzy, postać zostanie zdyskwalifikowana z udziału w wyborach jako kandydat. Jeżeli istnieją jakieś komplikacje lub problemy, proszę o poinformowania kogoś z administracji- zależnie od sytuacji może udać się znaleźć stosowne rozwiązanie.

Zasady pozostają takie same.

Deadline: 03.06.2021, godz. 23:59

Dużo spokojniej przyjęłam prostą wypowiedź mężczyzny o imieniu Erneszt, będąc jednak szczerą... czekała na odpowiedzi Christophera. W poprzedniej wypowiedzi, zdawał się czuć nie do końca na właściwym miejscu... przynajmniej ja tak to odebrałam ale mogłam się mylić, znałam go w końcu krótko. Gdy jednak przyszła jego kolej, okazało się że wyszedł, to było dosyć niespodziewane. Skupiłam się jednak na kolejnym pytaniu... oczywiście że musiało ono tutaj paść. Słyszałam wielokrotne narzekania ze strony ludzi, burmistrz żalił się nawet o tym na naszym wspólnym spotkaniu jeszcze jak żył. W tej chwili miałam drobny problem z odpowiedzią, doskonale zdawałam sobie sprawę dlaczego część lasów pozostawała zamknięta. Cóż... starałam się jednak o posadę, spodziewałam się że większość obieca zbadać temat i jak tylko będzie to możliwe otworzyć lasy. Podeszłam do mównicy i oparłam o nią dłonie.
- Każdy mieszkaniec tego miasta już pewnie coś na ten temat słyszał, jako że nie ma żadnych sensownych oficjalnych wieści trudno stwierdzić co tak na prawdę dzieje się w lasach. Z tego co wiem część zaginięć o których była mowa dwa pytania temu miała miejsce właśnie w otaczających nas lasach. Domyślam się że część z was domaga się obietnic otworzenia z powrotem naszych tych pięknych terenów... ale tego obiecać, na tą chwilę nie mogę. Mogę za to obiecać, że jeśli zostanę burmistrzem, dokładnie sprawdzimy co jest problemem i bez wykrętów zostaniecie o tym poinformowani, tak jak o tym jak, o ile będzie to możliwe, uporamy się z problemem i kiedy sytuacja będzie mogła wrócić do normy. - odpowiedziałam i wróciłam na swoje miejsce.

Esna, czekając na kolejne pytanie, w myślach powtarzała sobie kolejne punkty swoich wypowiedzi. Zbierała się do tego, żeby po raz kolejny zaatakować, jednak na chwilę obecną nie nadarzała się ku temu okazja. Odpowiedź Virgo była nieco wypłukana. Kobieta nawiązała do Esny, co lekarki nie zdziwiło - jej przemowa miała być z założenia emocjonalna. Erneszt powtórzył podobną zresztą do jej sentencję, tylko w nieco bardziej "rozwodnionym" wydaniu, zdaje się, uznawszy, że nie ma co kupować widowni wielkimi przemówieniami.
Nie zrobił na kobiecie najlepszego wrażenia.
Następna kwestia dotyczyła lasów. Pani doktor prędko ułożyła sobie kilka zdań w głowie, podchodząc do podestu. To pytanie wiązało się bezpośrednio z jej planem, więc postanowiła po prostu pociągnąć według niego swoją odpowiedź:
- Jak wspomniałam w odpowiedzi na pierwsze pytanie, będę starała się zaangażować władze stanowe i federalne w opanowanie sytuacji w mieście. To dotyczy również służb zajmujących się podmiejskimi lasami. Będę działać w koordynacji z nimi i dążyć do otwarcia lasów, ale nigdy kosztem bezpieczeństwa mieszkańców. Jednak musimy zdawać sobie sprawę, że przestępczość w mieście i niebezpieczeństwa w jego okolicy, to nie są odrębne sprawy.
Przerwała na moment.
- To system naczyń połączonych. Musimy cały zdemontować. Do tego czasu, do rozwiązania głębokich, trawiących to miasto od lat problemów, sytuacja wokół niego również się nie poprawi.

Bathory zerkał co jakiś czas swoim znudzonym spojrzeniem na rywali i ciężko mu było w niektórych sytuacjach powstrzymać się od prychania. Cała ta polityczna szopka, jakiej został uczestnikiem, mogłaby się skończyć szybko - jednym wielkim pojedynkiem między nim, a Virgo i koniec problemu. Najsilniejszy Czystokrwisty bierze ziemie, a nie jakieś demokratycznie brednie. Niemniej nie opłacało mu się tutaj i teraz wyzywać jej na pojedynek, ani w ogóle ujawniać imperialistycznych zapędów. Myśl o demokracji podsunęła mu odpowiedź na kolejne pytanie.
- Jakoże jesteśmy w Ameryce, w wolnym kraju, proponuję referendum w sprawie lasów. Kto zechce głosować za otwarciem, zagłosuje, kto zechce przeciw - również zagłosuje. Niezależnie od wyniku, każdy zrobi ostatecznie co uzna za stosowne. Myślę, że to będzie najbardziej demokratyczne wyjście z tej sytuacji. Dziękuję.
Gdy siadał, myślał o tym, jak bardzo ludziom potrzeba kogoś, kto będzie nimi dowodził, nawet jeśli sami o tym nie wiedzą.

Informacja którą otrzymał, wydała się być dość poważna, okazało się jednak, że była tylko pomyłką, kiedy tylko mógł wrócił na salę i słuchał dalej wypowiedzi innych. Kiedy nadeszła jego kolej podszedł do mównicy.
- Najmocniej przepraszam, w odpowiedzi na poprzednie pytanie, powiem, że oczywiście, że się martwię tym wszystkim, głupi bym był gdybym udawał brak strachu, ale on właśnie powinien być motywujący do działań. Do działań aby jak najszybciej usunąć niebezpieczeństwo. Dlatego też lasy powinny zostać zamknięte, aby służby skupiły się całkowicie na odnalezieniu przyczyny i likwidacji jej. Mieszkańcy będą musieli uzbroić się w cierpliwość i pozwolić na działanie, aby wszystko wróciło jak najszybciej do normy.
Po zakończonej odpowiedzi usiadł na miejscu i zastanawiał się nad odpowiedziami innych, każdy w końcu miał trochę racji w swoich wypowiedziach.

Podczas wypowiedzi każdego z kandydatów wśród publiczności pojawiały się przeróżne reakcje. Zawsze znaleźli się ci, którzy potakiwali lub bez oporów okazywali swoje zainteresowanie. Bez względu na to, co o sobie myśleli nawzajem poszczególni kandydaci, każdy z nich i tak miał tych najwierniejszych słuchaczy, do których trafiał konkretny charakter niektórych przemówień. Małe poruszenie nastąpiło po odpowiedzi Erneszta, ponieważ ta różniła się najbardziej, a w dodatku, biedni ludzie nie spodziewali się, że mogą otrzymać taki przywilej.
Gdy nadeszła odpowiednia pora, do mównicy podeszła z powrotem kobieta w ołówkowej spódnicy, szykująca kolejną fiszkez pytaniem.
- Dziękuję za wasze odpowiedzi. Szanowni państwo, przypominam o możliwości przekazywania własnych pytań naszemu operatorowi, gdyby któraś z usłyszanych odpowiedzi była waszym zdaniem niewyczerpująca. Tymczasem przejdźmy do kolejnego zaplanowanego pytania. O przestępczości w mieście już rozmawialiśmy, ale zwróćmy teraz uwagę na problemy spotykane wśród naszej młodzieży, która bądź co bądź jest naszą przyszłością. W ciągu ostatnich lat obserwujemy coraz to większy przyrost przypadków uzależnienia narkotykowego. W ciągu ostatniego pół roku z powodu przedawkowania w naszym szpitalu wylądowało 50 osób w wieku poniżej 24 lat. Dziesięcioro z tego powodu zmarło... trudno oszacować liczby ile dzieci po prostu nie doszło do tak poważnego stanu ale nadal walczy z problemem narkotyków. Bezpieczeństwo i rozboje to jedno... co jako nowy burmistrz zamierzają państwo zrobić aby pomóc młodzieży zmagającą się problemami uzależnień?- spytała, a potem opuściła mównicę, by każdy z kandydatów mógł wypowiedzieć swoje zdanie.

Deadline: 11.06.2021, godz. 23:50

Tym razem odpowiedzi moich konkurentów wysłuchałam spokojnie, nie to żebym wcześniej reagowała jakąś specjalną nerwowością, ale jednak drażniła mnie ta cała Esna. Jedynie co pomysł Ernesta wydał mi się... Nieco zabawny... Ale z drugiej strony inni nie wiedzieli przecież co takiego dzieje się w lasach, gdyby wiedział... Nie zostawiał by decyzji w rękach ludzi. Z resztą! Może to była tylko kiełbasa wyborcza. Skupiłam się na kolejnym pytaniu i musiałam przyznać... Dobrze że uczyłam się nie okazywać emocji od dziecka bo teraz umiejętność udawania spokoju była nieoceniona. Jasne że wiedziałam że rodzinny biznes ma swoją cenę, jednak te liczby były... Mocne. Co więcej musiałam naprawdę przemyśleć co chce powiedzieć, co ludzie chcą usłyszeć. Zastukałam paznokciem kilka razy o swoje kolano i gdy przyszła moja kolej podeszłam do mównicy. Dziesięcioro dzieciaków zmarło w ciągu ostatniego pół roku...
- To naprawdę straszne tragedię, współczuję wszystkim bliskim którzy stracili dzieci czy nadal borykają się z problemami u swoich pociech. Parę pytań temu mówiłam o reformie naszej policji i tutaj również będzie miało to zastosowanie... Nasza policja mimo iż, wierzę że robi co tylko w ich mocy... Nie daję rady. Musimy koniecznie wprowadzić zmiany i poprosić o pomoc policję z najbliższych miast. Co więcej nastolatką potrzebne jest wsparcie, jednym problemem są ci którzy już się uzależnieni i potrzebują opieki którą trzeba zorganizować. Drugim... Są dzieci które dopiero po narkotyki sięgną, konieczne jest uświadamianie ich w szkołach poprzez spotkania z wykwalifikowanymi do tego osobami. Proponuję też dodatkowe zajęcia wychowawcze... Nauczyciele muszą być bardziej uważni na problemy uczniów. - skończyłam mówić chwilkę po tym jak rozbrzmiał mój dzwonek, ale też problem był bardziej złożony.
Wróciłam na swoje miejsce w spokoju zakładając nogę na nogę. Trzeba było przyznać że ta debatą dała... To pytanie da mi do myślenia.

Esny nikt z kontrkandydatów nie irytował. Jeżeli miała wobec nich jakiekolwiek uczucia, to wahały się one między subtelną i mniej subtelną pogardą - większość kandydatów politycznych była tu dla zysku. Dostrzegała to zwłaszcza po wypowiedziach Erneszta, ale obecność Virgo Tenebris była dla niej niemalże skandaliczna. Nie rozumiała, w jaki sposób ktokolwiek mógłby uznać, że kobieta będąca właścicielką klubu będzie starała się o większą sprawiedliwość społeczną w Venandi. Absurd. Bathory miał jeszcze tę kartę przetargową, że był lekarzem, jednak treść jego wypowiedzi była tak pusta i populistyczna, że pozbawiała złudzeń co do intencji kandydata.
No i jeszcze ten właściciel księgarni, Christopher. Co on tu robił? Wydawało się, że nawet nie był szczególnie zaangażowany w całe te wybory.
Gdyby Esna miała więc zagłosować, prawdopodobnie zagłosowałaby na siebie. Przynajmniej w obrębie tej pierwszej grupy.
- Podzieliłabym zagadnienie na problem kryminalny i społeczny - odparła, zaczynając swoją wypowiedź. - Problem kryminalny związany jest nie tylko z szalejącą w mieście przestępczością, ale i skorumpowaniem lokalnych służb. Tę kwestię poruszyłam już, mówiąc o zaangażowaniu w problemy miasta władz stanowych i służb federalnych.
Westchnęła.
- Jest jednak też problem społeczny. Mam okazję obserwować jego skutki pracując w szpitalu, kiedy muszę oznajmić rodzicom, że ich dziecka nie udało się uratować.
Zmarszczyła lekko brwi.
- Jako lekarka będę starała się o otwarcie centrum rehabilitacji oraz resocjalizacji w mieście. Musimy też wzmocnić służby socjalne tak, aby mogły dotrzeć do najbiedniejszych rodzin zanim dotrą do nich dilerzy. Będę forsować większy udział budżetu na pomoc społeczną i wsparcie edukacyjne dla najbiedniejszych rodzin w budżecie miasta.
Przerwała na moment.
- Jednak nie będę udawać, że problemu nie ma w podaży. Mogę więc również państwu obiecać, że choćbym nie została burmistrzem, przetrząsnę każdy liść w tym mieście aby znaleźć tych skurwysynów, którzy zniżają się do sprzedawania dzieciakom dragów. Mam dość patrzenia na umierających osiemnastolatków w szpitalu.

Brak emocjonalności Virgo i emocjonalność Esny wydawała się Ernesztowi dziwna. Zarówno apatia, jak i nadmierna emocjonalność nie służyła ludziom. Wyglądali wtedy pokracznie, nieco komicznie. Niektórym czerwieniły się policzki z emocji, niektórym uszy lub szyja. Sądząc po reakcjach słuchaczy, jedni z radością wysłuchali spokoju, inni bluzgów. Ktoś tam kiwał głową, marszczył czoło. Wszystko to wydawało mu się zabawne. Jakby był w teatrze, każdy coś robi, ale nikt nie wie o co chodzi. Kandydatka Esna zwróciła uwagę na lekarskie spojrzenie na problem. Erneszt zapamiętał, żeby namierzyć ją w szpitalu, może być przydatnym sojusznikiem. O ile w ogóle będzie przydatna. Choć ten temperament wydawał się urzekający. Do ostatniej sekundy nie wiedział, co powie. Myślał jedynie o wystąpieniu kobiet.
- Szczerze powiedziawszy nie znam się na sprawach społecznych, nastolatkach ani narkotykach. Nie powiem nic bardziej odkrywczego od pań przede mną, dlatego wykorzystam minutę, by zapewnić, że jako burmistrz nie będę udawał, że jestem alfą i omegą, a wsparcie specjalistów będzie nieuniknione. - Mówiąc to, spróbował ponownie użyć Dominacji na tłumie, starając się nie tyle ich otumanić, co zaszczepić myśl, jaki to nie jest szczery i ludzki. Tak, ludzie to lubią. Siadał, mając nadzieję na rychły koniec tego spotkania, bowiem zaczynało mu się już nudzić.

Temat dość ciężki, ale ważny dla mieszkańców. Słuchając poprzednich wypowiedzi, spróbował swoimi umiejętnościami wyczuć co ludzie chcą usłyszeć, jakie oni rozwiązania widzą. Przemyślał to i połączył ze swoimi pomysłami.
- Szanowni Państwo, liczby te nie są łatwe, bo to nie są nawet byle liczby. To realne dzieci, młodzież, nasi mieszkańcy. Koledzy, bracia, znajomi. Jako burmistrz postawiłbym na edukację i leczenie. Nie ma popytu, nie ma podaży. Nie ma kupców, nie ma sprzedaży. - Lekko uśmiechnął się słysząc jak mu się zrymowała wypowiedź. - Zajęcia w szkole, pomoc psychologów, reorganizacja psychiatrii i oddział dla uzależnień. Być może zastanowiłbym się nad legalizacją marihuany i składałbym dokumenty do rady stanu, ponieważ jako zioło, ma zastosowania lecznicze, a podatek dochodowy, można przekazywać dalej na zwalczanie narkotyków twardych.
Kontrowersyjne bądź nie, to chciał właśnie powiedzieć i tak zadziałać. Słuchał dalszych pytań, ciekawy jak potoczy się dalej debata.