Spotkanie dla drugiej grupy odbywa się w sali, która przeznaczana jest do różnych kameralnych wydarzeń kulturowych. W środku znajduje się niski wyróżniony podest, a na samym jego środku stoją cztery mównice z mikrofonem. Po prawej stronie od podestu stoją cztery krzesła, na których będą siedzieli kandydaci, czekający na ich kolej, by móc wejść w dyskusję z obecnymi mieszkańcami miasta. W środku tego pomieszczenia znajduje się dużo krzeseł, które będą mogli zająć zainteresowani spotkaniem. Pierwszy rząd jest zarezerwowany dla dziennikarzy.

Kolejka w tejże rozgrywce będzie dotyczyła głównie kandydatów, ze względu na to, że być może znajdą się w widowni osoby, będące jedynie biernymi słuchaczami. Każdemu kandydatowi przysługuje jeden post na kolejkę. Będą wyznaczane dla nich terminy, aby spotkanie to nie trwało w wieczność. Po upłynięciu terminu można spodziewać się postu od MG.
Uczestnicy niebędący kandydatami mogą również zgłaszać się, by zadać pytanie i w tym wypadku muszą cierpliwie poczekać na rozwój dalszych wydarzeń. Wobec tego proszę o niezasypywanie mnóstwem pytań kandydatów nim minie dla nich jedna kolejka.

Deadline dla kandydatów na pojawienie się w temacie: 20.05.2021, godz. 23:59

Udanej zabawy!

Ze względu na tak szczególne okoliczności, Jacob mógł wreszcie wyjąć z szafy swój najzajebistrzy garnitur jaki miał. Jego megalomańska natura wymusiła na nim, by jego wygląd był najlepszym co zaplanuje tego dnia sobą zaprezentować. W związku z tym z niezwykłą dokładnością wynitkował swoje zęby, pozbył się każdego włoska Aurory z odzieży, wypastował buty i starannie ułożył swoją fryzurę.
Tak na prawdę sam nie wiedział co chciał osiągnąć startując w tych wyborach. Pamiętał jednak ten impuls, który kazał podnieść mu długopis i wpisać się na liście, kiedy zobaczył, że nazwisko Tenebris widnieje na nim podwójnie. Wielu nazwisk nie kojarzył w ogóle, ale stwierdził, że choć mają układ z wampirami spod ręki Virgo, nie chciał by jakikolwiek przedstawiciel tego gatunku stał u władzy miasta. I bez takiej posady mogli nim władać. Oczywistym też było, że kierował się zwyczajową złośliwością i cwaniactwem. Tych wyborów nie traktował poważnie. W sumie to nie był pewien czy chce je nawet wygrać. Wystarczało mu to, że mógł swoją osobą nadepnąć na odcisk co poniektórym osobom.
Jako kandydat został przydzielony do grupy, której spotkanie wyborcze odbywało się w ośrodku kultury. Miał tą świadomość, że po raz pierwszy w swoim życiu będzie miał okazję spotkać się twarzą w twarz z Nathanielem Tenebrisem, który był mu znaną postacią, ale tylko z opowieści.
Z prostą postawą i szelmowskim uśmiechem wszedł do sali, w którym miało odbywać się do wydarzenie. Podał powitalną dłoń kilku osobom, które były raczej znane w mieście z tego tytułu, że miały swoje miejsce w radzie i udzielały się jako tako w Venandi. Gdy zbliżał się do podestu z mównicą, przywitał jeszcze kilka tutejszych szych.
- Dziewczęta.- zwrócił się po chwili do dwóch zgrabnych młodych dziewczyn, które przyszły tutaj razem z nim. W przeciwieństwie do większości obecnych tu ludzi, były ubrane na sportowo. Obie miały na sobie komplety składające się z leginsów i bluzki z napisem "Głosuj na Jacoba Parkera". Miłe panie trzymały w swych dłoniach po jednym koszyku, a w nich znajdowały się karnety na jego siłownię, pozwalające na jedno dwukrotne darmowe wejście oraz breloczki z logiem jego siłowni. Na sygnał Jacoba zaczęły niczym hostessy obchodzić salę i rozdawać ludziom upominki.
Parker skierował się do krzesełka przeznaczonego dla niego. Jeśli którykolwiek z kandydatów był już obecny i jego powitał, perfekcyjnie wcielając się w wymyśloną przez siebie rolę, jakby naprawdę marzył o tym, by wygrać te wybory.

Miał jasny i konkretny cel dlaczego chciał wygrać. Kiedy usłyszał o możliwości kandydowania, nie wahał się ani chwili i wpisał się na listę. Zauważył wpisaną Virgo, wiedział, że będzie ciężko z nią konkurować. Innych kandydatów brał pod uwagę, jednak nie znał ich więc nie zamierzał o tym myśleć. W głowie miał ułożony plan działania, zamierzał podejść do tego dość szczerze. W końcu mieszkańcy są rozumnymi istotami, wiedzą co dla nich dobre i nie zamierzał ich mamić.
Na umówione miejsce przyszedł trochę wcześniej, mimo iż zwykle wszędzie się spóźniał. Zależało mu, więc się postarał. Nie zastanawiał się jednak długo co ubrać na tą okazję, więc postawił na casualowy lecz estetyczny strój. Uważał, że garnitur i cała otoczka wyborcy będzie zbyt sztuczna i przesadzona.
Kiedy wszedł do środka, kilka osób zauważyło go z miejsca i rozpoznało. Z wszystkimi się serdecznie witał z tym swoim łobuzerskim uśmiechem na twarzy. Zauważył radnych miasta i poszedł się z nimi przywitać, każdemu uścisnął dłoń.
- Witam państwa serdecznie. Mam nadzieję, że dzisiejsze spotkanie będzie owocne. - Trochę czarował swoją osobą, miał do tego wdzięki więc sobie pozwalał na to.
Kiedy powitał się z większymi osobistościami, podszedł do stolika z naszykowanymi wodami w butelkach i poczęstował się jedną. Niedaleko siebie zauważył mężczyznę z dwiema paniami i szyldami. "Głosuj na Jacoba", przeczytał po cichu i zaśmiał się pod nosem. Nie dał jednak nic po sobie poznać. Podszedł dość spokojnym krokiem do mężczyzny.
- Witaj Jacobie, widzę, że będziemy konkurować. - Uśmiechnął się dość łagodnie. Nie wiedział do końca z kim ma do czynienia, nie zamierzał jednak być gburem.
- Życzę Ci powodzenia. - Wyciągnął do niego dłoń i czekał na reakcję, kilku reporterów zainteresowało się sytuacją i nagrywało ich zapoznanie, oczekiwali na ruch Jacoba.

Niechaj zadrży Ziemia! A przynajmniej podłoga w tym ośrodku kultury. Zamiast drżeć trochę raczej zaskrzypiała, bo panele zbyt nowe już nie były, a Waszka szedł bardzo pewnie. Ciężkie jego buty, wojskowe jakieś kamasze, robiły chyba tym panelom lekką krzywdę. Ale co on by się przejmował. Nie przejmował się.
Nie był tu dla poklasku, a żeby się trochę rozruszać i tym imperialistom powypominać. W lewej kieszeni zmiętą miał kartkę z własną agendą, a w prawej - wypunktowane, co mu się nie podobało w pozostałych kandydatach.
Imogen. Jak wyczytał, najstarsza chyba, przynajmniej oficjalnie, z towarzystwa. Za dużo o babce nie wiedział, ale imię miała trochę dziwne. Chociaż co on się do niej miałby przypierdalać. Jakby to od niego zależało to powinna wygrać.
Nathaniel. O, to nazwisko kojarzył. Będzie w niego się ciskać piorunami.
Jakub. Ni chuja nie wiedział kto to, ale imię brzmiało jakby po siłowni obczajał, czy ma lepsze bicki niż pozostałe ziomki w szatni. Kto dziecku daje Jakub na imię.
Wszedł do środka, otwierając drzwi szeroko. Uśmiechnął się krzywo do dziennikarza, który uwiecznił wizerunek niezbyt wysokiego punkowca w ramonesce, koszulce Misfits i zmęczonych życiem dżinsach. Część dziennikarzy odwróciła wzrok od tych już obecnych panów kandydatów, żeby go pstryknąć, doszukując się w sylwetce Waszy taniej sensacji. Antycypując to, założył brązowe soczewki, żeby jego heterochromia się nie wyróżniała.
- Cześć, Venandi! - Uniósł rękę w powitalnym geście. Potem kilku tam osobom podał dłonie. Komuś tam piątkę przybił jak tani celebryta. W uszach huczeli mu The Exploited, kiedy podszedł do obu kandydatów. Zwłaszcza do Nathaniela uśmiechnął się szeroko, kiedy mówił:
- Wassian. Niech wygra najlepszy.
Oczywiście, że uścisnął im dłonie jeśli mu pozwolili, porządny, męski uścisk dłoni miał. Jeżeli Imogen się już zjawiła, jej również podał rękę i się ukłonił, dodając:
- Najlepsza.
Jak jeszcze jej nie było, poczekał z tym gestem aż się zjawi.
Przeciwnikom należy okazać szacunek zanim się ich zmiażdży. Może dlatego nawet ręce umył przed wyjściem.

Podrapałam się po głowie ostatni raz nim weszłam na salę. Jeszcze jeden wdech, poprawienie mankietu mojej marynarki i stanowcze wejście. Najpierw oślepiły mnie flesze, a potem dotarł do mnie miks zapachów potu, perfum i zwykłych ludzkich woni. Zmarszczyłam nos i starałam się nie marszczyć równie mocno czoła, co zazwyczaj. Plan był prosty, powoli przejąć władzę w Venandi tak, by wampiry przestały mieć monopol. Pytanie brzmi czy wyborcy zgodzą się na panią detektyw z wioski obok. Założyłam kosmyk za ucho, starając się nie irytować na niego. Dobre znajome ze stada pomogły mi się przyszykować, użyczyły ten damski garnitur, który był z pewnością bardziej wygodny niż sukienka oraz zaproponowały mniej mocnego koka niż zazwyczaj. Ogólnie miałam wygląd dużo bardziej... umilony.
Chwilę mi zajęło zlokalizowanie miejsca, w którym mam czekać na swoją kolej. Poznałam Nathaniela Tenebris kiedyś i niewiele się zmienił (co się dziwić), drugiego chłopaczka chyba kiedyś widziałam w lesie, a trzeci był mi całkiem nieznany. W ogóle sama młodzież chce walczyć o władzę. Westchnęłam i ruszyłam w stronę krzesełek, gdzie jedno miało moje nazwisko. Zamierzałam po prostu usiąść i czekać na mowę, ale panowie postanowili się zachować z klasą. Niestety.
Uścisnęłam im po kolei dłoń mocnym i stanowczym uściskiem, żeby nie myśleli, że walczą z emerytką.
- Niech wygra - odpowiedziałam najbardziej nieznajomemu typkowi. W ostatecznym rozrachunku wszyscy mnie irytowali i nie powinni tu być, bo są kierowani z pewnością złymi pobudkami.
- Powodzenia, panowie - dodałam, żeby nie było, że się nie odzywam, i usiadłam na swoim miejscu czekając na dalszy ciąg wydarzeń.

W pierwszej chwili miałam zamiar iść do szkoły, poszwędać się, pogadać z dzieciakami o wadze wyborów i demokracji. Ale jak zobaczyłam na liście kandydatów Parkera, to nie mogłam się powstrzymać i nie przyjść tutaj. Ledwie wkroczyłam na salę, a zobaczyłam już cycate laski z koszulkami z imieniem Jacoba i jakimiś dennymi hasłami. Parsknęłam srogim śmiechem, aż kilka radnych wokół spojrzało się sceptycznie.
- Koleżanki, gdzie wasz szef? - rzuciłam, poprawiając okulary, szukając wzrokiem Jacoba, bo naprawdę chciałam zobaczyć, co on tu odjebuje.
- Fajny gajerek, nie było męskiej wersji? - spytałam, gdy rozpoznałam znajomą twarz. Skrzyżowałam ręce na piersi i uniosłam brew. - Nie no, seksbomba, naprawdę - skwitowałam.

Madison spodziewała się raczej przyjemnego dnia. Zapowiadano słoneczną pogodę i temperaturę w okolicy dwunastu stopni. Była to miła odmiana po przedłużającej się od zimy fazie ochłodzenia. Można było zamienić wreszcie ocieplaną kurtkę na wygodny i znacznie lżejszy płaszcz, a ocieplane obuwie na buty sportowe. Nie było nic w wiośnie, czego by wilczyca nie witała z zadowoleniem. No może poza powtarzającym się dwa razy do roku obowiązkowym linieniem Biszkopta. Działo się tak na wiosnę i na jesień. To akurat było uciążliwe i mało oczekiwane zdarzenie. Tego dnia jednak musiała odłożyć na bok wszelkie nie związane z pracą problemy, bo szef brukowca, w którym pracowała, przydzielił ją do wysoce ważnego zadania. Fotoreporterka musiała udać się na spotkanie kandydatów na burmistrza Venandi z mieszkańcami i dostarczyć do redakcji zdjęcia z tej uroczystości. Dostała w swoje ręce oficjalne zaproszenie dla prasy i tyle. Trzeba było się tam zjawić i się tym zająć.
Maddy, szykując się w swoim domu do wyjazdu, zapakowała do specjalnej torby na sprzęt fotograficzny swój aparat cyfrowy. Pakowała go z należytą ostrożnością, bo do spłacenia za niego zostało jej jeszcze trzy raty. Gdy narzędzie jej pracy było już na miejscu, do osobnej przegródki w torbie włożyła termos z kawą. Zrobiła to ponieważ nigdy nie była fanką kawy serwowanej na tego typu uroczystościach. Wolała własną. Mając wszystko co potrzebne, nie ociągała się długo, tylko wyruszyła samochodem do miasta. Gdy przybyła na miejsce okazało się, że przed Ośrodkiem Kultury nie ma już miejsc parkingowych. Toteż, przeklinając pod nosem, zawróciła na parking przed supermarketem, zostawiła tam auto, a sama przespacerowała się z torbą na ramieniu na miejsce spotkania. Gdy tam dotarła, zawiesiła na szyi swoją przepustkę prasową i udała się prosto do sali, gdzie mieli przemawiać kandydaci. Czekając na ich przybycie łyknęła trochę kawy z termosu. Czas mijał. Ziewnęła. W końcu się pojawili, wszyscy, co do jednego. Maddy włączyła flesz na sprzęcie i pospiesznie wykonała zdjęcia wchodzącym do sali ludziom w garniturach. Niektórzy pozdrawiali wyborców, niektórzy nie. Następnie zajęła z powrotem swoje miejsce i z aparatem w rękach czekała na to, co stanie się niedługo. To znaczy na wystąpienia i prezentację programów przez kandydatów.

Powoli sala zaczynała się zapełniać, część dziennikarzy ruszała już żeby zająć sobie dobre miejsce, inni czekali z tą czynnością do ostatnich chwil, robiąc zdjęcia uczestnikom, notując swoje obserwację czy usłyszane od kogoś z najważniejszych tutaj dzisiaj osób, słowa. Niewątpliwie grupa druga zrobiła wokół siebie sporo zamieszania, wiele osób które przyszło tu jako cywile, chciało poznać uczestników wyborów i chociaż chwilę porozmawiać. Znaleźli się też tacy którzy chętnie zbierali wszelkie podarki jakimi niektórzy kandydaci próbowali ich przekupić. W pewnym momencie, niewysoka szatynka ubrana w typowo biurowy zestaw ubrań składający się z spódniczki, koszuli i żakietu, podeszła do mównicy poprawiając okulary.
- Drodzy państwo, zostało nam jeszcze parę minut. Bardzo proszę zajmować już miejsca, kandydatów za to zapraszam na wyznaczone krzesła. Bardzo proszę, osoby spoza prasy o nie zajmowanie opisanych miejsc, jest dość krzeseł na sali. - zakomunikowała i odeszła od mównicy.
Była to chwila w której powoli, każdy już udawał się na właściwe miejsce, przez moment powstało przez to nie małe poruszenie na sali, szybko jednak ucichło. Tak jak zkomunikowała wcześniej kobieta, po upływie kilku minut na scenie pojawił się nieco przygruby mężczyzna z plikiem kartek w dłoni. Zajął jedną mównice i chwilę trwało zanim uporządkował swoje papiery. Upewnił się że kandydaci zajęli odpowiednie krzesła i omiótł spojrzeniem sale. Szczerze powiedziawszy, nie było jakoś bardzo dużo widać ponieważ powieszone światła kierowane były prosto na "scenę".
- No dobrze, pokrótce wytłumaczę jak będzie przebiegała debata. Zadam państwu kilka pytań, po kolei będą państwo na nie odpowiadać. Każdy kandydat ma na swoją odpowiedź minutę której zakończenie będzie sygnalizowanie tym o to dzwonkiem. - zakończył a techniczny zajmujący miejsce w końcu sali w prowizorycznym centrum zarządzania nacisnął guzik.
Z głośników wydobył się krótki dzwonek przypominający sygnał rozpoczynający szkolną przerwę, był jednak nieco cichszy.
- Państwo również mogą zadawać pytania kandydatom, prosimy o zgłoszenie się, a ktoś z chodzących po sali technicznych przekaże mi państwa pytanie. Żeby nie zakłócać, zaplanowanych pytań, te którą nasuną się obecnym podczas słuchania wypowiedzi kandydatów, zostaną zadane na końcu. - na koniec wypowiedzi odkaszlnął i skupił się już na siedzących obok kandydatach do roli burmistrza.
- A więc, jeśli na chwilę obecną nie ma pytań! Nazywam się David Rajmar, od paru lat jestem dumnym członkiem rady naszego pięknego miasta. Z dumą rozpoczynam debatę grupy drugiej. - powiedział oficjalnie i przejrzał pośpiesznie swoje notatki.
- Ostatnie miesiące nie było wcale łatwe dla naszego miasta, aż 40 niewyjaśnionych spraw zaginięcia, prawdopodobnie nieodnaleziony seryjny morderca którego ofiarą padło aż 15 obywateli naszego miasta, wydarzenia podczas jarmarku i śmierć naszego drogiego burmistrza to jedynie kropla w morzu. Jeśli zostanie pan lub pani burmistrzem, jakie kroki będzie chciał poczynić w celu zapewnienia nam bezpieczeństwa? Czy mieszkańcy Venandi, będą mogli czuć się wreszcie bezpiecznie? - wyliczając statystyki mężczyzna czytał ze swoich notatek, jednak gdy przeszedł do zadania pytania, jego wzrok powędrował już na kandydatów.

[No dobra kochani! Od tego postu jesteście już pod moją opieką Kolejność odpowiedzi jest dowolna - aby uniknąć dłuższych przerw i przeciągania wątku. Po prostu w swoim poście dopiszcie że teraz wy zostaliście poproszeni do odpowiedzi. Jeśli chodzi o obserwatorów! Tak jak powiedział David zgłaszajcie się i powiedzcie swoje pytanie, zostanie ono zadane gdy właściwa lista pytań się skończy. Przypominam że terminy są określane tylko dla kandydatów, postaci przysłuchujące się nie muszą pisać w kolejkach - chociaż oczywiście mogą. Nie odpisanie w terminie będzie traktowane jak brak odpowiedzi, aby tego uniknąć piszcie lub uprzedzajcie mnie wcześniej o waszej nieobecności

Na dziś koniec ogłoszeń parafialnych, termin do którego czekam na wasze posty to: 26.05.2021, godz. 23.59]

Nie musiał długo czekać aż do sali weszli pozostali kandydaci. Uścisnął dłoń każdemu z nich, począwszy od Nathaniela, który podszedł do niego jako pierwszy. Uraczył go pewnym podaniem ręki i przelotnym uśmiechem, zupełnie wcielając się w swoją rolę potencjalnego burmistrza tego miasta.
- Nathaniel Tenebris, we własnej osobie. Domyślam się, że nie będzie to łatwe współzawodnictwo.- odpowiedział bez ani grama złośliwości w jego głosie, choć gdzieś ukradkiem zmrużył lekko oczy, co mogło wskazywać na to, że miał naprawdę wiele na myśli, gdy używał tych słów. To, że Nathaniel był poważną konkurencją to akurat fakt, ale druga strona medalu była taka, że i Jacob nie zamierzał ułatwiać mu tych wyborów.
Spojrzał na kolejnego kandydata, którym był Wassian. No proszę, kolejny wampir- pomyślał od razu blondyn, szybko weryfikując pochodzenie gatunkowe swoich konkurentów, na co pozwalała mu jego nabyta podczas bitew na bagnach zdolność.   Kolejna przyszła Imogen, kobieta o ciemnych włosach, która z urody wydawała się najstarsza z nich. Wydawała! W końcu nie mogła być starsza od Nathaniela, będącego wampirem czystej krwi. Jej aura była inna niż Wassiana i Tenebrisa, ale jednocześnie różniła się od ludzkiej. Już raz widział podobną energię i gdy zastanawiał się nad jej pochodzeniem, do sali weszła Madison. Gdyby nie zbieg okoliczności i jej by nie rozpoznał od tak, ale przypomniał sobie spotkanie z nią w lesie. Wilkołak.
- Powodzenia.- odpowiedział, by nie pozostać dłużnym. Nim wszystko się zaczęło, zauważył kolejną znajomą twarz, która weszła do sali.- Przepraszam na chwilę.- odparł do swoich konkurentów. Skorzystał z tego, że miał jeszcze chwilę przed rozpoczęciem spotkania i podszedł do Vitt, prowadząc ją na bok, by móc porozmawiać.
- Po wszystkim mogę być cały twój. Żałuj, że nie widziałaś jeszcze co mam pod spodem.- zażartował i puścił jej oczko. Mógł z nią droczyć się jeszcze dłużej, ale w porę został pogoniony przez kobietę, która podeszła do mównicy.- Na mnie pora.- pstryknął lekko Vittorię w czoło i udał się w stronę swojego krzesła, by na nim usiąść.
Jacob słuchał cierpliwie, nie dając po sobie poznać, że sporo wiedział o tych ofiarach, a także o tym, że w rzeczywistości było ich więcej. Gdy nadeszła jego kolej na wypowiedź, podszedł do mównicy, uniósł jedną dłoń w geście powitalnym i uśmiechnął się łagodnie.
- Jeszcze raz, witam wszystkich serdecznie. Przestępczość w naszym mieście z dnia na dzień staje się coraz poważniejszym problemem, czego dowodem jest morderstwo burmistrza podczas Jarmarku Bożonarodzeniowego. Tak, morderstwa, moi drodzy, nie bójmy się tego słowa. Oczywiście, pierwszą rzeczą, jaką zrobiłbym w imię zwiększenia bezpieczeństwa mieszkańców miasta, to powierzyłbym większe środki dla naszych służb mundurowych, by mogły zatrudniać większą ilość funkcjonariuszy i zapewniać im stosowne szkolenia. Jednocześnie, chciałbym wprowadzić serię szkoleń z samoobrony w szkołach i placówkach publicznych. Aby prywatne działalności nie straciły na tym postanowieniu, powstałaby możliwość składania odpowiednich wniosków o przeprowadzenie takiego szkolenia także dla pozostałych pracowników.- mówił, próbując wydusić z siebie maksimum charyzmy. Jego wzrok wędrował wśród publiki, zatrzymując się niekiedy na poszczególnych osobach. Potem zajął z powrotem swoje miejsce i słuchał wypowiedzi pozostałych kandydatów.

Przemowa prowadzących typowa, w ogóle cała sytuacja typowa. Westchnęłam, starając się to jednak ukryć, by potem wysłuchać tego, co ma do powiedzenia dzieciak w garniturze.
A gadał typowe rzeczy. Co innego ma się odpowiedzieć, na takie pytanie? Miałam ochotę się rozwalić na krześle, ale w ten sposób nie wygram tej debaty. A słuchając tego chłopaka, uważałam coraz mocniej, że muszę.
Gdy tylko skończył swoją przemowę, poderwałam się z miejsca, by zdążyć przed innymi. Mam minutę, dam radę. Stanęłam w świetle reflektora, mrużąc lekko oczy.
- Dzień dobry - odezwałam się, a echo poniosło mój głos po sali. - Nie jestem najlepsza w przemowach, ale mam doświadczenie ze szkoły policyjnej oraz wieloletnią praktykę jako prywatny detektyw. Nikt z nas nie powie więcej, niż pan przede mną, dlatego warto się zastanowić, kto przeprowadzi takie dobezpieczanie Venandi najlepiej. Właściciel siłowni? Miejscowy bogacz? Czy facet nie wiadomo skąd? Dziękuję - dokończyłam i zeszłam z widoku. Nie liczyłam, że przekonam ich charyzmą, albo ładnym uśmiechem. Liczyłam że przekonam ich prawdą.

Wpadłam do sali spóźniona. Co prawda po Jarmarku nie miałam wyjątkowo wielkiej ochoty, by brać udział w wydarzeniach publicznych, ale jednak niewiele się działo w tym małym mieście, poza oczywiście walkami na śmierć i życie. Miło było wziąć udział w czymś bardziej przyziemnym.
Zajęłam szybko miejsce na końcu sali, jak właśnie przystojny blondyn wypowiadał się. Ciekawa byłam, którą rasę reprezentuje kto z nich wszystkich. Jasne, wiedziałam o Virgo i Nathanielu, ale reszta? To nie mogli być sami ludzie. Dostrzegłam technika chodzącego wokół siedzących i podeszłam do niego szybko.
- Przepraszam, mam pytanie do aktualnego kandydata - zaczepiłam mężczyznę z uśmiechem. - Nie musi odpowiadać publicznie, ale chciałabym poznać jego numer telefonu. - Mrugnęłam do faceta, starając się dodać drobną sugestię Dominacją, bo naprawdę chciałam ten numer.
Potem wróciłam na siedzenie, starając się słuchać dalej. Następna babka nie bawiła się w konwenanse. Lekki szok przysłoniła mi ciekawość, czy jej taktyka się sprawdzi.

Rozejrzał się po innych kandydatach, w między czasie zauważył jedną znajomą twarz (Vittorię), chwilę przyglądał się kobiecie kiedy rozmawiała z Jacobem. Zasiadł na swoim miejscu i wysłuchał przemówień poprzedników.
Kiedy nadeszła jego kolej podszedł do mównicy.
-Dzień dobry państwu. -Na sekundę zawiesił glos aby dobrze ubrać zdanie w słowa. - Burmistrz w naszym państwie, a zwłaszcza w naszym stanie, nie ma za dużo do powiedzenia. Sprawuje bardziej pieczę reprezentacyjną niż administracyjną. Pytanie zadane jest bardzo ważne i wszyscy mieszkańcy oczekują solidnych działań. Bez odpowiednich środków jednak jest to nie wykonalne. Logiczne jest aby wzmocnić służby policji, być może wojskowe i dołączyć do tego szereg śledczych, aby znaleźć sprawców. Potrzeba na to jednak dużej ilości środków, których Venandi samo w sobie nie posiada. Jako przyszły burmistrz, chcę być również inwestorem tego miasta, dzięki temu pomoc staje się realna, a nie zostaje pustymi słowami wypowiedzianymi podczas debaty.
Wypowiadając ostatnie słowo zabrzmiał dzwonek. Skinął głową do publiki i z dość poważną miną zrobił miejsce następnym osobom.

Waszka poczekał grzecznie na pozostałych. Zwłaszcza krótka i zwięzła wypowiedź Imogen zrobiła na nim odpowiednie wrażenie - kobieta była konkretna! Musiał więc zacząć swoje przemówienie od:
- Pani Hazelpott ma rację, jestem człowiekiem nie wiadomo skąd - Na jego ustach zagościł taki zawadiacki nieco uśmiech. - Ale to się zaraz wyjaśni. Jestem właścicielem pubu Propaganda, prywatnie pochodzę z Rosji, ale już od dawna mieszkam w USA. I powiem wam, że jak przyjeżdżasz do USA to spodziewasz się nowej jakoś i sprawnie działających władz, a tymczasem - poczułem się jak w domu!
Musiał zrobić świetne wrażenie, porównując Rosję do Ameryki.
- U nas też tak było, zwłaszcza za Jelcyna. I wiecie co Putin zrobił, żeby wyrwać z korzeniami to bezprawie i szalejącą mafię? Wyrwał oligarchów z korzeniami.
Spojrzał na Nathaniela Tenebris.
- Jako burmistrz zacznę od tego, że nie będzie żadnego prywatnego "inwestowania" w to miasto. Pieniądze to sposób burżuazji na kontrolowanie woli obywateli, nic więcej. Musimy znaleźć sami pieniądze. Zapytacie: Waszka, a w jaki sposób?
Zaśmiał się na to pytanie. Cholera wie, dlaczego.
- Odpowiedź jest prosta! Nałożę opłaty lokalne i podniosę podatki nieruchomościowe najbogatszym tego miasta, tym wszystkim "właścicielom" i "inwestorom" - Tu nawet zrobił cudzysłów palcami, a jeszcze pokazał Nathaniela ręką, żeby wszyscy wiedzieli o kogo chodzi. - Tyle mogę zrobić w obrębie hrabstwa! Wystarczy, że Rada Miasta mnie poprze. A wtedy, wtedy dwie pieczenie na jednym ogniu. Utniemy głowę hydrze i zabierzemy burżuazji ich "inwestycje", a jednocześnie miasto dostanie zastrzyk gotówki na dofinansowanie swojej ochrony. Ochrony, która będzie służyła obywatelom!
Na koniec niemalże zakrzyknął. Zadzwonił dzwonek, ale Waszka jeszcze dodał:
- Zadawajcie pytania dalej żeby się przekonać, jak to zrobię.

Debata ewidentnie zaczynała się zaogniać i to już przy pierwszym pytaniu! Techniczny faktycznie zapisał pytanie od Imoth i zaniósł je do Davida który pochłonięty słuchaniem kolejnego kandydata po prostu schował je między swoje kartki. Po każdym wystąpieniu rozlegały się drobne oklaski, widać że każdy z uczestników miał wśród zebranych jakiś popleczników. Walka zaczynała być wyrównana. Wystąpienie ostatniego kandydata niewątpliwie zapadało w pamięć jednak prowadzący zwrócił na nie większą uwagę niż na innych ze względu na drobne naciąganie czasu. Pozwolił mu jednak dokończyć tym krótkim zdaniem po czym sam zajął miejsce przy mównicy. Odkaszlnął i poukładał swoje kartki tak aby je widzieć.
- Przypominam że kandydaci mają zmieścić swoje wypowiedzi w czasie nie przekraczającym minuty. - upomniał przyglądając się uczestnikom debaty i na chwilę zatrzymując się na Wassianie.
- Dziękuję bardzo za odpowiedzi. - dodał i znów na moment odezwał się brawa widowni wspierającej siedzących na scenie.
- Zatrzymajmy się na chwilę przy sprawie bezpieczeństwa. Nie odnaleziono sprawców wydarzeń na jarmarku. Policja przypuszcza jedynie że był to atak jakiegoś gangu lub terrorystów. Nie każdy ma dostęp do tak silnych środków halucynogennych i może podać je tak dużej liczbie ludzi. Przez ten incydent zginęło wiele osób, w tym właśnie burmistrza, który według wielu był właśnie głównym celem. Moje pytanie więc brzmi... nie obawiacie się objęcia stanowiska które być może nadal nie jest bezpieczne? - jak poprzednio, po zadaniu pytania pozbierał swoje kartki i zwolnił miejsce dla pierwszego kandydata.

[ Zasady pozostają bez zmian. Również zachęcam wolnych słuchaczy do zadawania pytań!
deadline 27.05.2021]

Wassian przyjął spojrzenie z pokorą i się lekko ukłonił. Oczywista sprawa, że musiał być potulny, przecież nie chciał, żeby mu wyłączyli mikrofon. Inna sprawa, że wprawdzie głos miał gładki jak jedwab, to przecież mógł się przekrzyczeć przez ogólny gwar. Po co więc przejmować się arbitralnymi regułami debaty, gdy tak wiele miał do powiedzenia? Miał w takim wypadku idealną odpowiedź na postawione przez arbitra pytanie. Poczekał grzecznie na swoją kolej. Przy okazji puścił oko do Nathaniela Tenebris - nie spodziewał się wygrać przeciwko komuś, kto mógł z łatwością kupić głosy, ale przynajmniej co mu krwi napsuł tego wieczora, to jego.
To już dawało mu wystarczającą satysfakcję.
Gdy przyszła jego kolej, podszedł do podestu. Stanął przy nim, ustawił się, odchrząknął i odparł:
- Ee tam. Pochodzę z Rosji, nie takie rzeczy się widziało.
Machnął ręką, odszedł i usiadł z powrotem na swoim miejscu.

Uśmiechnął się półgębkiem, gdy jego pozycja została dwukrotnie podważona, ewidentnie się tym nie przejmując. Właściwie to na swój sposób imponowała mu postawa pozostałych uczestników, którzy zdecydowali się na objęcie zupełnie innej strategii niż on. Siedział grzecznie ze złożonymi politycznie rączkami na kolanach i słuchał wypowiedzi każdego z kolei.
- Tak, jestem właścicielem siłowni. Szok. W miejscu mojej pracy widzę wielu sfrustrowanych ludzi, którzy swoją złość przelewają na ciężary i worki treningowe. Przychodzą także ludzie będący na co dzień ofiarami przemocy, czy to w domu, w szkole, czy też w pracy. Gdzie w takim razie jest pomoc, która im się należy? Czy naprawdę musiał zginąć burmistrz, by miasto zaczęło kwestionować dotychczasowe funkcjonowanie naszych służb mundurowych? Dopiero teraz się boicie? Cóż..ja się nie boję. Także byłem ofiarą przemocy i sam rozpocząłem walkę z własnymi demonami. Chcę, aby nikt w tym mieście nie musiał z czymś takim radzić sobie sam, wobec tego ja, jako WŁAŚCICIEL SIŁOWNI- możecie tak napisać nawet na kartach wyborczych- bez względu na wynik, zadbam o to, by nikt nie musiał się więcej bać. Musimy rozpowszechniać ludzką świadomość o przemocy i o tym jak ją zwalczać, nawet gdy nasze prawo nie chroni nas tak jak powinno. Dziękuję.- pozwolił sobie na kolejne jakże wzniosłe przemówienie, zdając sobie sprawę z tego, że w większości nie odniósł się nawet do nowego pytania. Usiadł z powrotem na swoim miejscu i czekał na kontynuację spotkania.

Debata rozpoczęła się na dobre. Podczas zabierania głosu przez kolejnych kandydatów Maddy starała się robić jak najlepsze serie zdjęć ich zacnych gąb. Zastanawiała się, czy to bardzo rozprasza przemawiających, gdy im flesz mryga i mryga po oczach podczas dobierania odpowiednich słów i doszła do wniosku, że ma to w nosie. Najważniejsze dla niej było, żeby otrzymać odpowiednie ujęcia, a potem zapłatę za nie. Cała reszta była mniej istotna. Do mównicy podchodzili kolejno trzej młodzi mężczyźni i jedna kobieta. Część z nich fotoreporterka znała z widzenia, część nie, jednak w tej chwili było to mało ważne. Każda z tych facjat musiała się znaleźć zapisana na karcie pamięci w jej aparacie z jak najlepszej strony. Tego od niej wymagano i tego starała się dokonać. Nagle wyczuła, że coś jej wibruje w kieszeni żakietu. Położyła aparat na kolanach i sięgnęła po swoją komórkę. Jak się okazało, po bliższym sprawdzeniu telefonu, dostała wiadomość od brata. Nie było to jednak nic wymagającego natychmiastowej odpowiedzi, więc schowała urządzenie z powrotem do kieszeni i wróciła do obserwacji mównicy przez obiektyw.
Westchnęła zrezygnowana nasłuchując pytań, jakie kierowano do kandydatów na temat złej sytuacji bezpieczeństwa w mieście. I trudno się dziwić. W sytuacji, gdy łowcy zamiast polować na wampiry, jak bozia nakazała, są ich chłopcami na posyłki, bezpieczeństwo w mieście musi być w stanie opłakanym. I dzieją się „dziwne i niewytłumaczone rzeczy”. Potem jeden z mężczyzn przy mównicy stwierdził, że pochodzi z Rosji. Tego tylko brakowało. Prawdopodobnie nic z tego zadupia planety Ziemia jeszcze dobrego nie przyjechało do Stanów i wątpiła, by w tym przypadku miało być inaczej. Ale była tylko kobietą od cykania zdjęć, więc co ona tam wie?
Ponownie poruszył się jej wyciszony telefon, ale tym razem go nie sprawdzała, pozwalając urządzeniu się trząść. Będzie musiała dzisiaj poważnie porozmawiać ze Stefanem, żeby jej nie przeszkadzał, kiedy jest w pracy. Robiła zdjęcia dalej, gdy tylko nadarzała się okazja. Póki co nie zadawała pytań. Temat, jaki poruszano był tym, który ją interesował i nie widziała sensu, żeby na ten moment dublować pytania już zadane. Dyktafon włączony w jej komórce sprawnie nagrywał wszystkie wypowiedzi uczestników spotkania.

Nie patrzyłam na chłopaczka tłumaczącego się ze swojej siłowni. Niewiele mnie to obchodziło. Sam fakt, że się tłumaczył, powinien ludziom dać do myślenia. Zamiast tego przyglądałam się ludziom siedzącym przed nami. Zwykli szarzy obywatele, którzy po prostu chcieli poczuć się bezpiecznie w swoim domu. Tylko tyle i aż tyle. Typek z Rosji w ogóle nie był dla mnie zagrożeniem. Komunistyczna świnia i w dodatku gada tak, jakby cały świat był jego matką Rosją. Niepokoiło mnie wszakże nieznanie tego, co dzieje się w drugiej grupie. Tym bardziej, że jest tam Virgo Tenebris.
Kiedy chłopaczek usiadł, wstałam od razu. Nie chciałam tego zamieniać w dyskusję tylko z nim, ale trochę nie dawał mi wyboru.
- Pstre gadanie - odezwałam się, zerkając jeszcze na konkurenta. - Ciekawe w jaki sposób można zadbać o to, by dosłownie każdy czuł się bezpiecznie? No, nie da, drodzy państwo. Dlatego ja nie będę tego gwarantować ani obiecywać. Mogę natomiast jako burmistrz, dołożyć wszelkich starań, by bezpieczeństwo w mieście się podniosło, bo i mnie na tym zależy. Nie chcę się bać o przyjaciół i rodzinę zawsze jak wychodzą z domu. A odpowiadając na pytanie szanownej pani, codziennie mogę zginąć, ta posada jest niewiele bardziej niebezpieczna.
Skinęłam głową i wróciłam na miejsce.

Po sali rozległa się fala cichych śmiechów kiedy Wassian udzielił swojej wyjątkowo krótkiej odpowiedzi. Za to z autentycznym zainteresowaniem obserwowali drobną konfrontację do jakiej doszło między właścicielem siłowni a panią detektyw. Gdy kobieta kończyła swoją wypowiedź rozległ się dźwięk dzwonka czyjegoś telefonu. Prowadzący przebiegł groźnym spojrzeniem po zebranych żeby zdać sobie sprawę że owe urządzenie należało do jednego z kandydatów. Zmarszczył brwi widząc jak Nathaniela Tenebris wyciąga pospiesznie je z kieszeni i po wcześniejszym sprawdzeniu kto dzwoni przykłada słuchawkę do ucha. Trudno powiedzieć czy w tym momencie był bardziej zły czy po prostu zaskoczony zaistniałą sytuacją. Kandydat pospiesznie zszedł z podestu i ruszył na korytarz,kiedy więc Imogen skończyła co miała do powiedzenia, nastała chwila niezręcznej ciszy. David odkaszlnął, poprawił swoją marynarkę i podszedł nieco zmieszany do mównicy przekładając swoje kartki.
- Dziękuję bardzo kandydatom którzy udzielili odpowiedzi. Widzę że debata zaczyna się zaogniać ale proszę pamiętać o udzieleniu odpowiedzi podczas przedstawiania swoich przemów. - dodał zerkając na Pana Parkera.
- Przejdźmy może do dalszej części... - mówiąc zerknął czy gdzieś nie widać brakującego kandydata i pokręcił głową z dezaprobatą.
- Od kilku miesięcy znaczna część lasów pozostaje zamknięta. Coraz więcej osób oburza się z tego powodu, wkrótce rozpocznie się sezon letni... Jako burmistrz, czy zamierzają państwo coś z tym zrobić? - po zadaniu pytania klasycznie pozbierał swoje kartki i usiadł czekając na kolejne odpowiedzi.

Uwaga! Nathaniel Tenebris zostaje ukarany za niedotrzymanie terminu stratą pytania. Może, a nawet powinien wrócić do odpowiedzi na kolejne. W przeciwnym razie zostanie zdyskwalifikowany z wyborów. Przypominam również że każda nieobecność powinna być wcześniej zgłoszona do prowadzącego wątek mg.

Deadline 03.06.2021

Waszka wymiął już sobie tę kartkę, którą przyniósł, dość porządnie. Zadumał się nad pytaniem. Podrapał po brodzie. Kiedy przyszła jego kolej, wstał i podszedł do mównicy. Nie był jakoś super przygotowany na to pytanie, bo też ni cholery nie wiedział co się odjaniepawlało w tych lasach. Kątem oka zerknął na Nathaniela, nieco zirytowany, że ów się upokorzył bez jego pomocy. Ten tam to pewno wiedział.
- No to jest jakieś chore, nawet w czasie epidemii nie zamyka się lasów - odparł szczerze. - No to będę musiał koordynować ze służbami, które się tu lepiej znają, burmistrz nie do końca zarządza lasami wokół miasta jako takimi. Ale mieszkańcy powinni mieć jak najprędzej do nich wstęp.
Podrapał się po głowie.
- Z drugiej strony, to miasto ma przestępczość w suficie. Na pewno nie będę na nikogo naciskać, żeby otwierał lasy, jeśli będzie to się wiązało z niebezpieczeństwem dla mieszkańców, jakkolwiek nie byłoby to niepopularne.

Jacob posłał słodki uśmieszek do prowadzącego, nie przejmując się tym, że teraz chodziło mu właśnie o niego. Potem nachylił się lekko w kierunku Wassiana.
- A tego co dzisiaj ugryzło?- powiedział szeptem, a potem wyprostował się i słuchał pytania. Sam odezwał się akurat do Wassiana, ponieważ wcześniej jemu należała się reprymenda. Jacob świetnie się bawił wcielając się w lalkowego kandydata. Gdy nadeszła jego kolej podszedł do mównicy, prostując się elegancko.
- Odpowiedź jest prosta. Pozbędę się przyczyny, dla której je zamknięto, a potem otworzę je na nowo.- odpowiedział, tym razem bardzo krótko i konkretnie w przeciwieństwie do tego co robił wcześniej. Domyślał się, że ludzie najzwyczajniej nie wiedzą dlaczego lasy zamknięto w przeciwieństwie do niego, ale nie mógł przecież się do tego przyznać. Mógł jedynie złożyć kolejną pozornie pustą obietnicę i czekać aż ktoś na niego zagłosuje.

Podrapałam się po głowie dużo delikatniej niż zazwyczaj. Ostatecznie musiałam zachować jakieś pozory kulturalnej. Kiedy dzieciaki skończyły gadać, wstałam i podeszłam do mównicy.
- Kwestia lasów budzi we mnie dużo sprzecznych emocji - powiedziałam szczerze i nadzwyczaj elokwentnie, jak na mnie. - Z jednej strony pragnę, by każdy mieszkaniec był bezpieczny, z drugiej natomiast nie chcę zbytecznej kontroli nad Państwa życiami. Dlatego otworzę lasy do pewnego płytkiego momentu, a dalsza podróż będzie niewskazana dopóki nie pozbędziemy się przyczyn niebezpieczeństwa. Niemniej osobiście odradzam spacery.
Nie wiedziałam do końca, co im powiedzieć. Lasy były otwarte dla wszystkich, którzy umieli się obronić. Niestety nie dało się im tego delikatnie przekazać. Polityka to zasrana rzecz, pomyślałam siedząc już na krześle.

Telefon bardzo mocno wytrącił go z równowagi, postarał się jak najszybciej załatwić sprawę i wrócić. Zdążył akurat aby usłyszeć następne pytanie. Kiedy nadeszła jego kolej podszedł do mównicy.
- Odpowiadając zwięźle na poprzednie pytanie, tak, martwię się, ponieważ sam mam rodzinę, bliskich, tak jak i zapewne każdy z obecnych tu osób. Nie myślę jednak o tym, tylko skupiam się nad tym co mogę zrobić dla nich i innych.
Poprawił mikrofon i wziął wdech.
- Lasy i parki mogą być otwarte, jednak będą stale sprawdzane przez odpowiednie służby, głębsza część lasu, pozostanie jednak zamknięta dla bezpieczeństwa. Nie możemy zamknąć mieszkańców w domach, jest to skrajnie głupie. Chcę postawić warty ochrony jak i robić obchody dookoła wyznaczonej części lasu, przynajmniej do czasu ujęcia sprawców.
Wiedział, że odebrany telefon na pewno obniżył jego szansę, dlatego postarał się wykorzystać dany czas na kolejne rozwiązywanie spraw ważnych, niż na przeprosiny.

Ewidentnie znaczna część widowni okazała duże zainteresowanie tematem zamkniętych lasów, zapewne każdy słyszał jakąś wersję rzekomego powodu dla którego pozostawały one zamknięte. Przez przeciągający się zakaz każdy kolejny wydawał się bardziej abstrakcyjny bo jak długo sezon godowy może mieć jakiś odkryty w tych lasach gatunek będący pod ochroną? Albo jak długo będzie miało trwać wydobycie surowców? Czy odstrzelenie jakiegoś wściekłego zwierzęcia? Tyle pytań i zapewne zdecydowana większość mieszkańców oczekiwała na nie odpowiedzi. Oczywiście, nikt nie wierzył zapewne że kandydaci już są wtajemniczenie i podadzą owy tajemniczy powód tu teraz i natychmiast. Z zdecydowaną aprobatą jednak przyjęli odpowiedzi kandydatów którzy obiecywali zbadać tenże temat. David już wstawał żeby podejść do mównicy i zadać kolejne pytanie kiedy ostrzegł wracającego Nathaniela. Posłał mu karcące spojrzenie jednak zaczekał i wskazał w ponaglającym geście ręką na mównice. Nie siadał już jednak tylko poprzekładał swoje kartki i gdy tylko ostatni kandydat skończył swoją wypowiedź, zajął jego miejsce poprawiając mikrofon.
- Dziękuję bardzo za odpowiedzi. Kolejne pytanie dotyczy coraz to większej części naszej drogiej młodzieży. W ciągu ostatnich lat obserwujemy coraz to większy przyrost przypadków uzależnienia narkotykowego. W ciągu ostatniego pół roku z powodu przedawkowania w naszym szpitalu wylądowało 50 osób w wieku poniżej 24 lat. Dziesięcioro z tego powodu zmarło... trudno oszacować liczby ile dzieci po prostu nie doszło do tak poważnego stanu ale nadal walczy z problemem narkotyków. Bezpieczeństwo i rozboje to jedno... co jako nowy burmistrz zamierzają państwo zrobić aby pomóc tym którzy jak by nie było są przyszłością tego miasta? - jak wcześniej po zadaniu pytania złożył swoje kartki i zajął miejsce z boku czekając na wypowiedzi kandydatów.

[ Przypominam o terminowym odpisywaniu lub wcześniejszym zgłaszaniu nieobecności. Przy okazji dziękuję za wasz aktywny udział w evencie <3
Deadline 10.06.2021]

O, o, o! Znowu pytanie, na które odpowiedź miał już przygotowaną. Na dodatek jeden z kandydatów jebnął taką odpowiedź, że Wasza zaczął swój wywód od odchrząknięcia:
- Z całym szacunkiem dla kandydata Jacoba, ale ja bym go zapytał jak ma zamiar znaleźć tę przyczynę ot tak jako właściciel siłowni, skoro odpowiednie służby biedzą się nad tym od dłuższego czasu i nic nie wskórały.
Uśmiechnął się i puścił oczko do Jacoba. Teraz się nie dziwił tej Imogen, że tak się na niego uwzięła, kurwa, przypierdalanie się do innych było przyjemne. Ale, wracając do meritum...
- A wracając. Możemy sobie mówić o magicznych rozwiązaniach, ale najczęściej powód dla większej przestępczości i narkotyków kryje się w ekonomii. A pomnikiem ekonomii Venandi nie są te kluby nocne, prowadzone przez śmietankę towarzyską miasta, której zależy na zachowaniu statusu quo.
Tu wskazał ramieniem na Nathaniela. Właściciele ziemscy. To jasne było, że właściciele klubów mieli biznes w dragach. Bo co mieliby stosować jako przykrywkę przestępcy, jeśli nie kluby i burdele?
Schronisko dla psów?
- Pomnikiem jest ta stara, opuszczona fabryka na przedmieściach.
Odchrząknął.
- Jak mówiłem, jako burmistrz wprowadzę nowy podatek od takich przybytków jak ten klub. Sam go zapłacę z mojej speluny na przedmieściach. I hajsy z tych opłat lokalnych pójdą w miasto. Postaram się o pieniądze stanowe. Miastu potrzebne są inwestycje w infrastrukturę i inwestorzy zewnętrzni.
Przerwał na chwilę i zmierzył wszystkich wzrokiem.
- A jednocześnie w szkołach trzeba uczyć o zagrożeniach, nawet najgorsze szkoły w mieście potrzebują psychologa i trzeba zadbać, żeby CPS wykonywały swoją robotę. Inaczej sobie nigdy nie poradzimy.
Dobra, jeszcze chwila, już wiedział, że może nagiąć swój czas.
- Tylko trzeba o tym pamiętać, że tu skutki nie przyjdą od razu. To wymaga organicznej roboty, starań międzypokoleniowych. Ale wierzę, że obywatele Venandi są tego wysiłku warci. Dziękuję!
Po tym gromkim zakończeniu skończył i zszedł. Ze sceny.