Odpowiedz na pytanie łowczyni była dosyć oczywista z punktu widzenia czarodziejki. Trudno jej było wyobrazić sobie co innego mogło by to powodować, a czas idealnie by pasował i wyjaśniał brak obrażeń po walce z tymi stworzeniami.
- Raczej tak... - odparła idąc już do mikroskopu.
- Chyba że zapomniałaś wspomnieć o tym że jesteś n przykład rycerzem.. - dodała półżartem i później skupiając się na swojej próbce.
Pytanie Jane sprawiła że zrozumiała jak głupio musiało brzmieć jej stwierdzenie dla kogoś nie wtajemniczonego w postępy w badaniach i zaśmiała się.
- Wybacz... Każdy fragment wendigo jaki próbujemy przebadać natychmiast obumiera...Niemożliwe jest zrobienie ani morfologi ani zeskrobiny... wszystko w momencie zmienia się w pył. Pomyślałam... - zerknęła na mikroskop i machnęła ręką.
- Nieważne. - dodała tylko i przystąpiła do usg.
Gdy dziewczyna zdjęła bluzkę, czarodziejka posmarowała głowice sprzętu i odrobinę chłodny sprzęt przyłożyła do skóry Jane. Po raz kolejny, przez jakąś chwilę zupełnie zamilkła skupiona na pracy. Obserwowała ekran i notowała jedną ręką kiedy przesuwała głowice dalej.
- Wydaje się że wszystko w porządku, żadnych niepokojących objawów. - stwierdziła ostatecznie odsuwając sprzęt i wycierając swoją pacjentkę papierowym ręczniczkiem.
- Zostało jeszcze rtg... Musimy przejść do innego pokoju i będziesz wolna. Daj mi proszę znać gdybyś odkryła jeszcze jakieś rewelacje typu regeneracja na poziomie rycerzy dobrze? A może w ogóle chciała byś nam kiedyś pomóc w badaniach nad wendigo? To naprawdę niesamowity gatunek. - mówiła już wstając i gdy tylko Jane się ubrała, otworzyła drzwi.
Pracownia rtg była w tej samej części szpitala, była trochę upiorna, pomieszczenie było wyłożone kafelkami i stał w nim tylko rentgen i łóżko. Na jednej ścianie razem z drzwiami była szyba za którą stał robiący zdjęcie.
- Połóż się na plecach... - poleciła coś przestawiając na maszynie.

Jane od razu podłapała żarcik Kristen. Z drugiej strony, przeszła jej przez myśl w tym momencie jedna głupia rzecz, ale zaraz później wyrzuciła ją z głowy.
- Haha, raczej pochwaliłabym się takim awansem. No i raczej bym wiedziała, gdybym nim została.- odparła, śmiejąc się co drugie słowo. Valkyon raczej nie oszalałby na tyle, by przeprowadzać na niej rytuał, kiedy śpi, żeby wzmocnić jej organizm. Domyślała się, że od pewnego czasu był bardziej opiekuńczy w stosunku do niej, ale do czegoś takie musiałby chyba upaść na głowę. Był to jedynie absurdalne pomysły, które przeszły przez szalony umysł łowczyni.
Pierwszy raz w życiu miała robione Usg i przez chwilę chciało jej się śmiać, ponieważ to badanie kojarzyło jej się wyłącznie z ciążą. Wiedziała, że nie tylko ciężarne się tak bada, ale i tak jej myśli skłoniły się ku niemu. Poczuła lekki chłód na skórze, ale mimo wszystko wydawał jej się przyjemny. Łowczynię zaczęło zastanawiać czy i na zimno jej ciało będzie inaczej reagować, skoro okazało się, że jej rany same się leczą. Wychodziło na to, że zawdzięczała to Wendigo, a je zawsze otaczał chłód.
- Jeśli się mogę na coś przydać, to nie widzę przeszkód.- odpowiedziała, gdy ubierała bluzkę. Nie miała pojęcia jak mogłaby pomóc im w laboratorium. Mogłaby jedynie cokolwiek podpowiedzieć opierając się o przebieg opętania i jej poprzednie starcie z Wendigo.
Weszły do sali rentgenowskiej, gdzie cały sprzęt stał i czekał na nią. Akurat tutaj miała już okazję robić zdjęcia jakiejś połamanej kości, bo w końcu łowcy często byli narażani na wszelkie urazy. Położyła się zgodnie z instrukcjami i postępowała wedle dalszych wskazówek, by badanie przebiegło sprawnie i pomyślnie.

Jane jak zwykle potrafiła zarażać swoim dobrym humorem i uśmiechem. Kristen miała czym się stresować, głównie tym kiedy jej drobne kłamstewka wyjdą na jaw i jak się to dla niej skończy. Im jednak dłużej była przy łowczyni tak jej dobry humor zaczynał się jej udzielać.Czarodziejka nie skomentowała słów o rycerzu ale widząc rozbawienie koleżanki gdy przeprowadzała badanie usg, nawet ona... ta cicha i nieśmiała myszka nie mogła się powstrzymać i zażartowała kiedy odkładała głowice sprzętu.
- Gratuluje, to będą trojaczki. A teraz chodźmy. - i z szerokim uśmiechem poszły na rtg.
Kiedy łowczyni się ułożyła, Kristen ustawiła rentgen na nią i poleciła żeby dziewczyna się nie ruszała. Znikała za drzwiami trzy razy, i trzy razy zmieniała pozycję łowczyni, na plecach, na brzuchu i na boku.
Gdy wreszcie skończyła wróciła do niej notując coś na swoich kartkach.
- Dzięki za poświęcony czas... i jeszcze raz przepraszam z to że dziewczyny od razu o ciebie odpowiednio nie zbadały. Co do badań - nawiązała w końcu do odpowiedzi Jane.
- Chętnie przyjmiemy pomoc, może zauważysz coś czego my nie widzimy... w większości opieramy się na samych hipotezach. Jeśli naprawdę możesz pomóc to zadzwonię gdy umówimy kolejną sekcje. Jacob jest ostatnio bardzo zajęty... - stwierdziła nieco zmieszana.
Nazwał go po imieniu, co prawda zdarzyło się jej to gdy mówiła bezpośrednio do niego, a jednak tutaj, w pracy raczej używała służbowych zwrotów. Nawet do Jane w końcu mówiła na początku "Pani". Zasłoniła na chwilę twarz kartkami jak by chciała coś doczytać i odkaszlnęła.
- Odezwę się jak przyjdą wyniki, zwłaszcza krwi... martwię się trochę czy nabawiłaś się jakiejś lekkiej anemii.

Jane roześmiała się wesoło, kiedy Kristen wspomniała o trojaczkach. Dobrze, że od razu uznała to za żart, bo inaczej by się zmartwiła. Nie widziała siebie w roli matki, tym bardziej, że nie miała dobrego przykładu ani autorytetu. Jej rodzicielka zwiała przy pierwszej lepszej okazji jak tylko poznała prawdę i istniejącym w mieście bractwie. Poza tym, życie łowcy jest tak pokręcone, że nie ma w nim miejsca na wychowywanie dziecka. Dlatego tym bardziej podziwiała swojego ojca, który udźwignął obie te role.
W sali z RTG Jane postępowała zgodnie z instrukcjami. Przekręcała się to na brzuch, to na wskazany bok. Kristen dość sprawnie uwinęła się w obsłudze tej maszyny. Gdy wróciła na dobre zza szyby, Jane zeszła z urządzenia i przeciągnęła się odrobinę leniwie.
- W porządku. Masz mój numer, więc pozostaniemy w kontakcie.- odpowiedziała pogodnym tonem głosu. Nazwanie Jacoba po imieniu jej nie ruszyło, bo sama nie korzystała z oficjalnych zwrotów. Poza tym ona i Czarodziej byli prawdopodobnie w podobnym wieku, więc tym bardziej wolała zachować relację czysto koleżeńską. No i nie widywała się z nim zbyt często, dlatego nie myślała za dużo o tym blond pięknisiu.
- Nie czuję się osłabiona, ale to nic. Wyniki powiedzą nam więcej.- odpowiedziała Czarodziejce, gdy ta wspomniała o anemii. W końcu Jane nie była kompetentna, żeby debatować na temat zdrowia z osobą lepiej w tym kierunku wykształconą.
- Dzięki za te badania, kto wie, może odkryjesz coś nowego?- odparła po chwili i uścisnęła Kristen przyjaźnie w geście pożegnalnym.- Do zobaczenia.- dodała i wróciła do swoich zajęć. Prawdę mówiąc, była odrobinę podekscytowana z powodu regeneracji, którą odkryły.

zt