Hareton westchnął. Ciężko. Odszedł na chwilę od mężczyzny i zrobił kółeczko dookoła własnej osi na uspokojenie. Z kolejnym ciężkim westchnięciem wznowił rozmowę:
- W porządku. Rozumiem. Znaczy się, nie rozumiem. Przez kilka lat nie móc znaleźć jednego pieprzonego wampira, który jest, jak się okazało, głową rodziny Tenebris i nosi urocze imię Virgo, świadczy o twojej albo niechęci, albo głupocie. Nie osądzam.
Earnshaw niemalże zazgrzytał zębami, słysząc kolejną część wypowiedzi Valkyona. Czy on i te wampiry są w komitywie?
- Tak samo powiesz policjantom w czasie akcji? Żeby nie strzelali, no bo to przecież łamanie prawa?

Spojrzałem na rozmówce z pewną rezerwą.
- Panienka Tenebris? - Nie miałem przyjemności poznać tej dziewczyny osobiście, w końcu rzadko pojawiałem się w mieście a jednak ciężko było mi uwierzyć że akurat ona miała by być czystą przewodzącą wampirom.
- Skąd masz takie informację? - zmarszczyłem lekko brwi po czym lekko potrząsnąłem głową.
- Po za tym, nie wiem skąd pochodzisz i jakie praktyki stosuję się u Ciebie. Ale puki nie jesteśmy pewni z kim mamy do czynienia to nie zaczynamy akcji. Już śpieszę z wyjaśnieniem... - przestąpiłem z nogi na nogę.
- Mieliśmy już kilku narwańców przed rytuałem którzy byli przekonani że trafili na ślady wampira... wilkołaka... jednak pozory czasem mylą a płacą za to niewinni. Prowadzimy patrole, bronimy ludzi przed realnym niebezpieczeństwem. Jeśli Panienka Virgo i jej brat to Czyści, to świadczy to o tym że trzymają swoje wampiry na smyczy. Co nie znaczy że jak któryś się zerwie to nie ingerujemy.

Ja pierdolę... prawie że wymsknęło się z ust Łowcy. Boże mój, co jest nie tak z tym miastem? Aż tak głęboko przepełnia je ślepota, czy zło?
- Powoli, od początku, bo nie wierzę, w co słyszę. Pozwalasz chodzić mordercom na wolności, bo trzymają innych morderców na smyczy? Co to za wybiórcza logika? - Hareton kipiał złością, ale nie tracił jeszcze nerwów. Jeszcze.
- Wiem stąd, że stwierdziła, że jeśli jeszcze raz zabiję niewinnego wampira, to mnie osobiście wykończy. Rzecz w tym, że nie ma w tym mieście niewinnych wampirów, Valkyonie. Tobie pewnie dobrze się śpi, bezpiecznemu w domostwie, ale co powiesz ludziom, którzy muszą żyć w mieście, hmmm?

Kiedy poszedł porozmawiać nie przeszkadzała mu, zajęła się rozpoznawaniem roślin które posiadają w pracowni. Jednak dzięki dobremu słuchowi wiedziała, że coś jest nie tak. Podeszła pod ścianę obok drzwi, mając nadzieję, że jej nikt nie zauważy. Wyczuła energię która kipiała złością. Skupiła swoją magię i delikatnie przesłała ją do mężczyzny powodując u niego rozluźnienie. Chciała aby jego złość odeszła i aby skupił się na faktach. Jednocześnie próbowała wyczuć jego zamiary, jednak z marnym skutkiem. Nie znała go i nie wiedziała kim jest, jedyne co mogła to hamować jego ewentualny wybuch złości.

Czułem jak mężczyznę przede mną ogarnia coraz większy gniew. Jednak na jego słowa lekko się zaśmiałem.
- A kimże my jesteśmy jeśli nie mordercami trzymającymi innych w ryzach? Po za tym, nie wiemy czy te wampiry faktycznie zabijają a jeśli tak to kogo? Ludzie nie znikają, a jeśli faktycznie dochodzi do ataków to w dużym procencie udaje nam się dorwać sprawce.  - westchnąłem.
Czułem że nie przemowie temu łowcy do rozsądku, Rozejrzałem się po miejscu w którym się znajdowaliśmy.
- Nie mamy za dużo danych o tej rasie, a takich jak ona są setki. Mamy bardziej naglące problemy niż wampiry które nie zabijają. Mamy też pod opieką wielu czarodziei którzy prawda wspierają nas w walce jednak wyznają kult życia, twierdzą że każde jest równie ważne. Powiedź mi więc, jeśli mogę zapytać co wydarzyło się w twoim życiu że tak bardzo znienawidziłeś akurat krwiopijców?

Hareton poczuł nagle, jak jego złość odchodzi. Było to całkiem...przyjemne uczucie. Móc dyskutować o wampirach i nie czuć przy tym agresji wobec ich przeklętej rasy. Koiło to umysł Łowcy. Nie mógł oddawać się przecież tak prymitywnym uczuciom, będącym podszeptami Upadłego Anioła.

- Valkyonie - rozpoczął poważnym tonem Hareton, zastanawiając się nad każdym wypowiedzianym słowem - Czy jeśli państwo ujmuje gwałciciela, rosłego mężczyznę o ponad siedmiu stopach wzrostu i zamyka go w więzieniu, nawet jeśli ostatni gwałt dokonał dziesięć lat temu, czy nazwiesz to państwo państwem opresyjnym? Nie. To jest państwo sprawiedliwe. Jednak nie da się wymierzyć w ten sam wymierny sposób sprawiedliwości wampirom. Jeśli masz niebezpiecznego schizofrenika na wolności, zamykasz go na zamkniętym przedziale. Nawet! - w tym momencie z lekkim uśmiechem Hareton uniósł jeden palec w górę - Nawet, jeśli jeszcze niczego nie zrobił. Wampira tak nie zamkniesz. Uwierz mi, próbowali tego moi Bracia już dawno, dawno temu. Przemieniony ZAWSZE zabija. Statystycznie siedem osób, ale to akurat nie ma znaczenia dla tej rozmowy. Liczy się fakt, że z ręki Przemienionego zawsze ktoś umrze. Powiedz mi proszę, czemuż śmierć nawet tej jednej osoby zabitej w szale krwi nic dla ciebie nie znaczy?
Łowca zatopił się na chwilę w wspomnieniach. Ale nie po to, by wzbudzić w sobie agresję niezbędną do polowania jak zazwyczaj to czynił.
- Robię to, co robię, bo ktoś musi. Ile razy musiałeś pocieszać sierotki, które nie zrozumiały, czemu ten pan, wyglądający przecież jak człowiek, wyssał z ich mamusi całą krew? Czy życie takiej istoty, która morduje nas jak bydło, rzeczywiście warte jest ochrony?
Hareton wspominał złote pukle małej dziewczynki, której sukienka pozostawała wciąż olśniewająco biała. Nie tak jak bluzka jej matki, cała ozdobiona szkarłatem jej krwi.

- W pewnym sensie się z tobą zgadzam... Jeżeli ktoś jest winny to po prostu jest. Jednak... Skąd takie przekonanie że każdy wampir zabija? Jeśli przedstawisz mi dowód że ta cała pannica z wzgórza zabijała lub zabija, osobiście ukręcę jej łeb. - spojrzałem na niego poważnie.
- Jednak że są to istoty inteligentne częściowo pochodzące od ludzi uważam że zasługują na sprawiedliwość. Nie jesteśmy tyranami, nie będę zabijał tylko za to że ktoś jest innego gatunku. A statystyki? Zapamiętaj... Jeśli średnia wynosi 7 to równie dobrze mógł być wampir zabijający dziesiątki jak i ten ktory nie zabił wcale. - odetchnąłem.
Trochę się rozgadałem i zacząłem zadawać sobie pytanie czy ma to sens. Przetrłem oczy i spojrzałem na łowce.
- wybacz... Myślę że zgadzamy się co do jednego... Nie możemy pozwolić żeby gineli niewinni... Sposób nie ma znaczenia..

- Valkyonie, każdy Przemieniony zabija. Każdy. Absolutnie każdy jeden. Ów wampirzyca otwarcie powiedziała, że zabije mnie, jeśli zabiję kolejnego niewinnego wampira. Ale ja nie zabiłem ani jednego niewinnego wampira w życiu. Każdy mordował - to mówiąc, Hareton odsłonił swoją protezę i pokazał koraliki. Ten z zabitego w Venandi wampira dopiero się formował, ale już był widoczny.
- Czystokrwiści to jak szefowie mafii, sam przed chwilą to powiedziałeś. Nie jesteś ciekaw, co trzymają w podziemiach swojej fabryki Tenebris? Głowa ich rodu jest wampirzycą czystej krwi i ma pod sobą Przemienionego. Nie wiem, czy tylko jednego, ale jednego na pewno. Co więcej mam ci pokazać, by cię przekonać? To wszystko przydarzyło mi się od razu w ciągu pierwszych dwóch dni. Ten drugi nawet się jeszcze nie skończył.

Przeglądałem się ręce mężczyzny bez wiekszych emocji. Spodziewałem się że za nienawiścią jaką darzył istoty nocy kryła się jakaś bardziej złożona historia. Nie chciałem jednak ciągnąć.
- Dobrze... Czego oczekujesz? Mamy napaść na dom tej wampirzycy? I jak wyjaśnisz to ludzią o ile jakiś nie ma po swojej stronie? Tenebris założyli to miasto... Nawet burmistrz liczy się z ich zdaniem a my... My nawet nie wiemy ile wampirów faktycznie tutaj jest. Co wiecej wampiry to nie jedyna plaga tego miasta. W okolicy od kilku dni krecą się Wendigo. Do tego rzadko ale zdarzają się wilkołaki. Chcesz skupić się na wampirach które jak na razie nie stanowią zagrożenia a narazić ludzi na realne niebezpieczeństwo?

Hareton westchnął. Nie wiedziałem czemu, ale nie był zły. Był po prostu smutny. Bezdennie smutny.
- Zawiodłem się na tobie, Valkyonie. Jesteś tylko kolejnym z tych konformistów, którzy twierdzą, że zło samo się wypleni, jeśli zostawimy je w spokoju. Wystarczy zrobić minimum, a resztą niech Bóg się zajmie. - Łowca pokręcił głową z rezygnacją. Zagwizdał na swojego psa, poprawił miecz przy pasie i dokończył swoją wypowiedź.
- Powiedz to samo dzieciom, które teraz siedzą w domu dziecka w Londynie. Ich odpowiedź będzie moją odpowiedzią. Chodź Dracula, nic tu po nas - zawołał Hareton do swojego psiaka i odwrócił się do rozmówcy plecami. Uniósł tylko na koniec rękę, żegnając się z Valkyonem.

//udaje się na obrzeża lasu

Otwierałem już usta żeby coś powiedzieć jednak mężczyzna ruszył dalej. Właśnie tego się bałem po liście jaki dziś dostałem. Do Venandi zjeżdżali łowcy z różnych stron i nie wszyscy rozumieli sytuację tutaj. Pokręciłem głową z rezygnacją i wróciłem do pracowni.
- Wybacz że cię zostawiłem... Na czym skończyliśmy? - zapytałem próbując zająć czymś innym myśli.
Hareton jednak zainteresował mnie sprawom czystej. Nie znałem Tenebrisów oczywiście ale z tego co wiedziałem Virgo często była widywana w mieście, był czas że pomagała w barze a przecież wcale nie musiała. Może to wszystko było tylko na pokaz żeby być całkowicie po za podejrzeniami.

Kiedy mężczyzna wyszedł Crystal odetchnęła głośno. Poczuła jakby kamień spadł jej z serca. Była wykończona emocjami łowcy. Czuła jak truł się sam wewnątrz. Zaczynała się dusić w pomieszczeniu.
- Możemy wrócić do tego później? Potrzebuję się przewietrzyć. Sama.
Skierowała twarz w jego stronę w nadziei, że zrozumie.
- Ten mężczyzna... był bardzo źle nastawiony do wszystkiego. Gdybym go nie powstrzymała, możliwe, że coś by zrobił.
Westchnęła głośno.
- Potrzebuję naładować baterie wśród drzew. Obiecuję nie odchodzić daleko.
Nie czekała dłużej na jego odpowiedź, wyszła dotykając ścianę dłonią.

[ciąg dalszy]

Nie sadziłem że ta sytuacja mogła tak ruszyć dziewczynę jednak ledwo co ją znałem dlatego tylko przytaknąłem na jej prośbę.
- Przyznaję że był agresywny... Rozumiem że to ty go w pewnym momencie uspokoiłaś? - za nim jednak dostałem odpowiedź Crystal wyszła.
Zdążyłem zauważyć że była bardzo wrażliwa na to co ją otacza i nie byłem przekonany czy to aby na pewno dobrze. Na tym świecie jest wiele mroku i nie każdy pochodzi od istot nocy. Westhnąłem cicho i jeszcze raz podziękowałem czarodziejką z szklarni. Przed nimi jeszcze sporo pracy więc nie chcąc przeszkadzać wyszedłem.

[z.t]