Cicho się zaśmiałam widząc reakcję wampira.
- Powodzenia Magnusie- szepnęłam wychodząc.
Z uśmiechem ujęłam jego ramie a kiedy upewniłam się że mężczyzna nas już nie widzi dałam Roderykowi całusa w policzek.
- Roderyku... w takim tempie zaraz się do Ciebie wprowadzę. Musisz już mieć pomału dość mojej osoby. - spojrzałam na niego z udawanym zmartwieniem wypisanym na twarzy.
Wolnym, spacerowym krokiem skręciliśmy do parku.

[c.d]

Otworzyłem drzwi przed Virgo i zamknąłem zaraz za nami na wszystkie trzy zamki. Zdziwiony stwierdziłem, że po krwi nie ma ani śladu.

- Twoja służba jest zaskakująca momentami. Nie zechcesz może mi go wypożyczyć na jakichś czas? Przydałby się tu i ówdzie...

Sięgnąłem do lodówki, upewniając się, że i tam posprzątał. Posprzątał. Zadziwiła mnie skrupulatność ów jegomościa i fakt, że nie zadawał o nic pytań.

Weszłam do środka i tym razem zaraz na wejściu zdjęłam szpilki. Byłam na prawdę zmęczona całym tym dniem i w zasadzie nocą. Uśmiechnęłam się lekko widząc porządek i usiadłam na chwilę na kanapie lekko rozmasowując nogi.
- Czystokrwiści potrzebują ludzi takich jak Magnus. Oczywiście chętnie ci go wypożyczę jednak często będziesz go potrzebował? - zapytałam zaczepnie zaraz jednak oparłam się o tył kanapy z poważniejszą miną. Przez myśl przeszło mi który to raz już dzisiaj ląduję w tym miejscu z tym mężczyzną jednak ta myśl szybko ustąpiła miejsca kolejnym którymi zadręczałam się od momentu gdy padły słowa łowcy. Nagle usłyszałam swój telefon, odczytałam wiadomość i dłuższą chwilę zastanawiałam się jak na nią odpowiedzieć. W końcu wystukałam sms i schowałam telefon, jutro będę musiała zabrać Mire z tego miejsca i zapewnić jej bezpieczeństwo. Jednak to wolałam  zostawić na jutro, dziś miałam już dość zmartwień.
- Nie powinnam cię była dziś tak narażać...

Mruknąłem coś niezbyt wyraźnie pod nosem i sięgnąłem do jednego worka z krwią. Rozlałem go na dwa niezbyt pokaźne, aczkolwiek fikuśne kieliszki i odłożyłem na przyszłość. Dosiadłem się do Virgo, podając jej jeden z kieliszków. Uśmiechnąłem się delikatnie, gdy usłyszałem, jak mnie przeprasza.
- Absolutnie nie masz za co mnie przepraszać, moja droga - mówiąc to, wplotłem wolną dłoń w jej włosy i chwilę się nimi pobawiłem. Uwielbiałem to robić. Zaraz jednak spoważniałem, przypominając sobie coś innego, co napomknął starzec w barze.
- Bardziej mnie jednak ciekawi inna rzecz. Ten łowca, chociaż sprawiał wrażenie dobrze przygotowanego, był sam. A staruszek wspominał coś o zabiciu kogoś z czystokrwistych wampirów. To dziwne. Zazwyczaj wy jesteście bardziej... cywilizowani, niż my, przemienieni. Czemu akurat tak zależy mu na wampirzym arystokracie?
Ten dzień był stanowczo za długi, ale na to pytanie chciałem poznać odpowiedź jak najszybciej to tylko możliwe.

Z wdzięcznością przyjęłam kieliszek i wypiłam kilka łyków lekko mróżąc oczy. Uśmiechnęłam się kiedy zaczął bawić się moimi włosami, robił to często tego dnia. Obróciłam twarz i czule pocałowałam wewnętrzną cześć jego dłoni.
- Bella wspominała że miał przy sobie krew... - znowu na krótką chwilę w mich oczach zawitał smutek ale też drobne iskierki gniewu.
- Niektórzy myśliwi zabierają dla siebie trofea... Może robi to dla przyjemności... Nie z przekonania... Jeśli tak logiczne było by że szuka coraz trudniejszej zwierzyny. - moja ręka zacisnęła się w pieść.
- Sądziłam jednak że łowca, sam nie ma szans z wampirem... On był zupełnie sam... Podpity... A zabił go... Może faktycznie może się też mierzyć z czystym. - upiłam kolejny łyk lekko oblizując usta.
- wiem że to bolesne wspomnienie... Ale jak wy walczyliście z moim rodzajem? Stawialiście na liczebność? Czy było w tym coś więcej?

Widziałem smutek i złość w oczach wampirzycy, jednak nie miałem zamiaru teraz ich uśmierzać. Nie dlatego, że nie zależało mi na wampirzycy. Wręcz przeciwnie. Im szybciej pozbędziemy się tego łowcy, tym szybciej minie zagrożenie. A ból i zemsta są dobrymi motorami napędowymi działania.

- Wciąż wydaje mi się to dziwne. Łowcy powinni atakować tych z nas, którzy tracą łatwo nad sobą kontrolę. Kiedy ci się osobiście zdarzyło kogoś zabić? - wypaliłem instynktownie, po czym zaraz się poprawiłem - Wybacz, nie odpowiadaj. Ale mam nadzieję, że wiesz, co mam na myśli.
Zastanowiłem się chwilę nad pytaniem wampirzycy. Ach, wspomnienia...
- Och, po pierwsze wampirzyca, która mnie uratowała, sama była czystokrwista i potrafiła w jakichś sposób wpędzać nas w kontrolowany szał. Byliśmy szybsi, silniejsi i głodni krwi, ale tylko krwi naszej ofiary. Niezwykle przydatna zdolność dla wampira, który kontroluje dużo przemienionych - upiłem łyk krwi, odsłaniając na chwile kły z lubością i kontynuowałem - Co zaś do samej metodyki... Łączyliśmy wszystko. Wybieraliśmy albo tych głodnych i osłabionych, albo tych, co ledwo się upaśli i chcieli jedynie udać się na spoczynek. Zawsze atakowaliśmy w grupie, zazwyczaj dwóch-trzech z nas atakowało, a potem parę jeszcze się dołączało. Mieliśmy wiele sposobów. Wszystko ułatwiał nam fakt, że moja mistrzyni wiedziała zaskakująco dużo o wszystkich wampirach w mieście i dzięki temu łatwo mogliśmy wpaść na plan ataku.
Sposępniałem na chwilę, wspominając jeden z naszych "wypadów" na osłabionego czystokrwistego, który ledwo co przed chwilą zabił innego z swego rodzaju. Wciąż był śmiertelnym zagrożeniem dla mnie, gdy byłem przynętą. Zaraz jednak jeden z moich towarzyszy przebił go włócznią z srebrzystym grotem, a w ślad za nią poszły trzy kolejne. Ja z wdzięcznością przyjąłem ostatnią z nich, gdy nabity na ostrza wampir patrzył na mnie z nienawiścią. I wbiłem mu ją prosto w serce.

- Roderyku... - uniosłam brew ale zaraz westchnęłam.
- Nie jestem święta... Sądzę że każdy z nas, ma na swoich rękach czyjąś krew. Ja nie jestem wcale wyjątkiem. - oparłam głowe o plecy kanapy przymykając oczy. Może nie w każdym przypadku osobiście wykonywałam wyrok niemniej jednak wiele krwi polało się przeze mnie. Słuchając opowieści Roderyka nagle pojawił się w mojej głowie pomysł. Jednak sama na pewno nie dała bym sobie rady.
- Dziękuję... Czyli zasadzka... To w sumie dobry pomysł. - usmiechnęłam się i spojrzałam mu w oczy.
Bardzo mi się podobał, miał w nich jakiś taki błysk.
- Pojadę jutro do baru i zabiorę Belle na wzgórze.. Tam będzie bezpieczna, powinnam też pogodzić się z Natem... Jakiś łowca sadysta... Czystokrwisty... Trochę tego za dużo... - westchnęłam i dopiłam swoją krew.
- Ale to jutro... Zaraz po prostu tutaj zasne. - uśmiechnęłam się lekko

Z pewną rezygnacją dopiłem kieliszek i go odłożyłem na stolik. Wszystko co dobre musi się kiedyś skończyć. Nie podobał mi się pomysł angażowania w bezpośrednie starcie z łowcą, ale zasadzka na niego to coś innego. Tyle, że...

- Brakuje nam informacji Virgo - przyznałem niechętnie. - Mamy teraz na głowie łowcę dodatkowo. Patrząc po nim, wątpię, by to on dokonał kradzieży. Jasne, to możliwe, ale wątpię w to. On by po prostu wybił wszystkich twoich współpracowników, którzy w tym uczestniczyli, a nie bawił się w żadne kradzieże. Jeśli mam rację, oznacza to, że mamy w mieście łowcę i nowe wampiry. Najlepiej by było, jakby się nawzajem powybijali.
Intrygowała mnie jeszcze niesamowita wiara, jaką staruszek pokładał w swoim towarzyszu. A wiara przecież potrafi czynić cuda. Teraz jednak nie zamierzałem tego roztrząsać.
- Mam świetny pomysł: napisz do panicza Nathaniela o potencjalnym zagrożeniu, a my pójdźmy spać na górę. Co panienka sądzi? - spytałem, z uśmiechem wstając i podając dłoń uroczej wampirzycy.

- Też sądzę że ten cały Hareton nie miał nic wspólnego z kradzieżą... Obawiam się że mamy do czynienia z czystym i dodatkowo teraz z tym... - przygryzłam na chwilę wargę.
- I nie martw się, nie podejmę żadnych kroków póki nie będę miała pewności że to się uda. - zastanowiłam się jednak nad jego myślą.
- To był by dobry plan... Ale nie wiemy kto jest czystym... Jednak gdybyśmy się dowiedzieli! - zaśmiałam się lekko i chwyciłam jego rękę. Przeczesałam swoje włosy po czym zerknęłam na swój stój.
- hmmm chyba będę musiała coś od Ciebie pożyczyć. - spojrzałam na wampira niby niewinnie.
- chyba że wolisz żeby zasnęła w samej bieliźnie? - cieszyłam się chociaż na chwilę mogę pomyśleć o czym innym niż łowcy i wampiry. No, może z wyjątkiem tego który stał przede mną.

Z delikatnym uśmiechem sięgnąłem ręką do policzka Virgo i delikatnie ją pogładziłem. Nachylilem się zaraz i ponownie pozwoliłem sobie zatracić w jej słodkim zapachu. Schwytałem jej skórę na szyi zębami i z uśmiechem stwierdziłem:

- Osobiście bym wolał, jakbyś spała bez niczego - mruknąłem lekko, pieszcząc szyję wampirzycy ustami. Byłem zmęczony, ale odrobina pieszczot przecież nikomu nie zaszkodzi. Nagle jednak przeszyła mnie myśl.
- Virgo - zacząłem powoli poważnym tonem - W ciągu kilkunastu godzin słyszymy o potencjalnym czystokrwistym bądź wyjątkowo zuchwałym półkrwi. Potem mamy łowcę fanatyka w dziwnym stroju i o jeszcze dziwniejszym zachowaniu. Co jeśli to ONI już są w sojuszu? On zabije czystokrwistego, ba, nawet dwóch, jakiekolwiek by jego powody nie były. A ten nieznany wampir miałby wtedy otwartą drogę, by zająć dla siebie Venandi. Nawet, jeśli jest półkrwi.

Zamruczałam jak zadowolona kotka lekko odginając szyję.
- Nie wiem czy to taki dobry pomysł... - przejechałam palcami wzdłuż guzików jego koszuli.
- Dasz radę wtedy grzecznie spać? - powiedziałam szeptem.
Zaraz jednak wyczułam zmiane w jego tonie i zrobiłam krok w tył. Nie mogłam się przy nim skupić a jego pytanie tego ode mnie wymagało.
- Nie... Nie sądzę. Wampir dokładnie wie kogo okradł, gdyby już byli w zmowie on też by o mnie wiedział. - zastanowiłam się jeszcze chwilę. Faktycznie mogło by się okazać bardzo nie na rękę gdyby tamten wampir nawiązał sojusz z łowcą. Trzeba się jak najszybciej dowiedzieć z kim się mierzymy.
- Ten starzec nie wiedział kim jestem... A gdyby ten młodszy wiedział na pewno to ja była bym na celowniku.

- Może nie znać cię z wyglądu Virgo, co nie oznacza, że ogólnie o tobie nie wie. Albo mogli się podzielić. Wampiry zajmą się tobą, łowcy paniczem Nathanielem - zasępiłem się lekko. Zbyt dużo pytań, zbyt mało odpowiedzi. A nasz potencjalny informator się spalił.
- Aczkolwiek gwoli pocieszenia wydaje się niezwykle staromodnym człowiekiem ten łowca - ziewnąłem teatralnie i sięgnąłem ręką do wampirzycy - Czas spać, moja droga.

Uśmiechnęłam się odsłaniając swoje kły i odczekałam aż skończy mówić. Położyłam mu dłoń na policzki i pocałowałam.
- Roderyku, czy ty wątpisz w moje umiejętności?  - spojrzałam mu w oczy z poważną miną.
- Sam wampir to nie problem. Po za tym dlaczego fakt że wydaję się staromodny to pocieszenie? - po tych słowach ujęłam jego rękę ale ruszyłam pierwsza prowadząc go za sobą w górę schodów.

Jęknąłem głucho w duchu, podążając za wampirzyca. Mój wzrok również podążał za nią tu i ówdzie, gdy szliśmy po schodach.

- Nie przeinaczaj mojej troski o ciebie w niewiarę, potem mi to będziesz wypominać. Próbuję być dżentelmenem, a nie jest to łatwe wobec osoby, która może cię wyrzucić kilometr w powietrze! - zaśmiałem się lekko po tych słowach. Perspektywa snu z Virgo poprawiała mi humor.
- Czuję się bezużyteczny przy tobie! Co zaś do łowcy, to uważam, że jego staromodność po prostu dosyć mocno rzuca się w oczy i nie będzie trudno go przegapić.

Gdy weszliśmy po schodach skierowałam się do tej samej sypialni w której byliśmy ostatnio. Cieszyło mnie to że towarzyszący mi wampir wyraźnie był w lepszym humorze. Zatrzymałam się jednak w wejściu do pokoju opierając się plecami o framugę i spojrzałam na niego poważnie.
- Powiem ci teraz znów coś banalnego... - zaczęłam po chwili na zebranie myśli.
- Pamiętasz jak ci powiedziałam że dziś podejmuję dużo głupich decyzji? I że po części podejmuję je takie a nie inne dzięki Tobie? - spojrzałam mu głęboko w oczy kładąc dłonie na jego policzkach. Trochę dziwnie się czułam bo kiedy zdjełam szpilki wampir był odemnie wyższy.
- Po części to ty jesteś zrodłem tej siły... Od dzisiejszego ranka nie czuję się sama... - powiedziałam to ale musiałam spuścić wzrok bo z tego wszystkiego bałam się że się zarumienie. Panienka Tenebris... Silna, nie słuchająca się nikogo kobieta miała by się zarumienić jak jakaś zakochana nastolatka... Nie wchodziło w gre.

Położyłem dłonie na biodrach Virgo, przytrzymując ją blisko siebie. Słuchałem jej z rosnącym zdziwieniem, ale jednocześnie czułem, jak serce mocniej mi zabiło. Uśmiechnąłem się ciepło do wampirzycy, a gdy skończyła mówić, bez słowa się do niej nachyliłem. Pocałowałem delikatnie jej szyję, by parę centymetrów wyżej z kolei ją ugryźć, już wcale nie tak lekko. Zdobiłem każdy skrawek jej skóry leniwymi pocałunkami, nigdzie się nie spiesząc. Gdy dotarłem do jej ucha, szepnąłem cicho:

- Jesteś jeszcze piękniejsza, gdy się wstydzisz, Vi... - i przygryzłem lekko jej ucho, po czym odsunąłem się od niej lekko z delikatnym, ciepłym uśmiechem.

Przyjemne dreszcze przeszły przez całe moje ciało kiedy mnie całował. Moje ręce zsunęły się na jego koszule lekko ją gniotąc gdy poczułam ugryzienie. Jednak kiedy usłyszałam jego szept zrobiło mi się gorąco. Ukryłam twarz tuląc się do jego klatki piersiowej, chłonąc jego zapach. W końcu spojrzałam mu zadziornie w oczy.
- Czy przypadkiem nie mieliśmy już iść spać drogi panie? - odsunęłam się od niego i podeszłam do łóżka zdejmując przez głowę bluzkę. Borza czarnych włosów posypała się na moje ramiona i czarny stanik wykańczany delikatną koronką.

Patrzyłem z uśmiechem na Virgo, gdy szła w kierunku łóżka. Podziwiałem jej zgrabne, pełne gracji ruchy i cicho westchnąłem, gdy zdjęła bluzkę. Podszedłem do niej i objąłem od tyłu, przygryzając tym razem jej ramię.

- Ja osobiście umieram ze zmęczenia, ale nic nie poradzę na to, że jesteś taka kusząca... - zamruczałem cicho do jej ucha, błądząc rękoma po jej brzuszku i biodrach. Nie mogłem się nacieszyć tym dotykiem.

Cicho pisnęłam kiedy mnie ugryzł, bardziej jednak z zaskoczenia i zaraz po tem uśmiechnęłam się. Przejechałam opuszkami po jego rękach którymi dotykał mojego brzucha. Kiedy mruczał mi do ucha przechyliłam głowę w jego kierunku sama cicho mrucząc.
- powinniśmy iść spać... - odsunęłam jego ręce tak że mogłam się dostać do zamka spodni. Rozpiełam je i zsunęłam wolno po biodrach, po czym nachyliłam się żeby całkiem je sobie zdjąć. Miałam juz na sobie koronkowe majtki do kompletu z stanikiem i czarne zakolanówki zakończone wzorem z koronki.

Przesunęłam powoli lewą ręką po plecach Virgo, muskając ją lekko. Gdy się pochyliła, sięgnąłem ręką do jej pośladka i ścisnąłem go mocno, po czym obróciłem wampirzycę ku sobie.

- Zdecydowanie powinniśmy - rzuciłem z uśmiechem i pocałowałem namiętnie partnerkę, po czym nagle popchnąłem ją na łóżko. Nie czekając na jej reakcję, klęknąłem między jej nogami i ująłem jedną z nich, obdarowując ją na całej długości pocałunkami i okazjonalnymi ugryzieniami.

Kolejne przyjemne dreszcze przeszły moje ciało a oddech przyśpieszał. Odwzajemniłam pocałunek wampira a kiedy nagle wylądowałam na łóżku po prostu nie mogłam się nie zaśmiać. Zamruczałam cicho w odpowiedzi na jego pocałunki, przygryzając wargę kiedy szczypał mnie zębami. Czułam że serce bije mi coraz szybciej z każdym kolejny spotkaniem ust mojego partnera z moją skórą. Uniosłam się lekko na łokciach żeby usiąść i wplotłam palce w włosy wampira.
- No to chyba nie jesteś aż tak zmęczony - szepnęłam i tym razem ja go pocałowałam długo i namiętnie pieszcząc jego usta językiem. Tym czasem rękami zaczęłam rozpinać mu koszulę po czym zsunęłam mu ją i rzuciłam gdzieś na ziemię.

- Zależy co rozumiesz przez AŻ tak zmęczony - uśmiechnąłem się szeroko do wampirzycy, gdy nasze usta się rozłączyły. Złapałem na chwilę jej szyję zębami, po czym pocałowałem delikatnie w to samo miejsce. Po czym rozpłynąłem się na chwilę w cieniach, by zaraz pojawić się wygodnie rozłożony na łóżku za Virgo.
- Hmmm, chyba wygodnie jak na dwie osoby, nie sądzisz? - spytałem szeroko szczerząc się do partnerki.

Kiedy wampir zniknął opadłam na łóżko kładąc rękę między piersiami. Czułam jak waliło mi serce, jednak za nim zdążyłam się uspokoić to pojawił się za mną. Odchyliłam lekko głowę żeby na niego spojrzeć i zaśmiałam się.
- Myślę że sprzedawca cię nie okłamał - szepnęłam obracając się na brzuch i przysuwając się bliżej.
- Przyznaj mi się do czegoś... - uniosłam lekko brew i przyjeżdżając palcem po jego nagim torsie wpatrywałam się głęboko w oczy.
- To jakaś zemsta za to jak cię zostawiłam wcześniej? Sprawiasz że aż szumi mi w głowie i uciekasz? - szepnęłam mu do ucha po czym pocałowałam w skórę na szyi.

Zaśmiałem się lekko i wplotlem rękę w włosy wampirzycy, przeczesując je powoli. Pochyliłem się do niej i lekko pocałowałem.
- Zemsta? Ależ skąd. Zemsta jest mało elegancka, moja droga - objąłem Virgo przyciągając ją bliżej do siebie. Przesuwałem ręką po jej plecach, rozkoszujac się dotykiem jej jedwabiście gładkiej skóry.
- Źle wspominam dawne czasy, gdy się mściłem na kimkolwiek. Teraz jest zdecydowanie spokojniej.

Wywróciłam teatralnie oczami ale przytuliłam się do niego lekko przesuwając nogą po jego biodrze.
- Zemsta nie zawsze jest rozwiązaniem... ale szczerze są sytuacje w których nie wyobrażam sobie puścić coś płazem - szepnęłam i chwilę wolno całowałam jego szyję od ucha w dół.
W końcu lekko odchyliłam się żeby na niego spojrzeć.
- Dobrze... zdejmuj te spodnie i idziemy spać - uśmiechnęłam się i obróciłam do niego plecami.