Byłem zmęczony. Cholernie zmęczony.
- Cóż, pewną rzecz chciałem ci powiedzieć, ale komplementy mogłyby teraz zostać uznane za próbę przekupstwa, więc chwilowo je przemilczę - mimo to, nie mogłem się oprzeć, by choć na chwilę nie zawiesić wzroku na wampirzycy. Choć z tyłu głowy wciąż męczył mnie mój senny koszmar, a raczej wspomnienie, to w gruncie rzeczy nic poważnego mi się nie stało. Zdążyłem przywyknąć do takich ataków.

Podniosłem się celem rozprostowania kończyn. Wykonałem krótki spacerek dookoła i nie patrząc na Tenebris, rzuciłem pozornie luźnym tonem:

- Jest wiele spraw, o których ci nie mówiłem, Virgo. Ani nie było na to czasu, ani sposobności ku temu. Jednakże... czy ty również opowiadasz mi wszystko o sobie?

Oparłam się o tył kanapy nic nie mówiąc. Kiedy wstał uważnie podążałam za nim wzrokiem, wydawał mi się słabszy niż ostatnio ale może to było tylko wrażenie? Westchnęłam trochę głośniej i przymknęłam na chwilę oczy.
- Pewnie znalazła bym chwilę żeby wspomnieć ci że szperałam w twoim telefonie, zabrałam z niego numer do najlepszej przyjaciółki, śledziła ją żeby potem umówić się na spotkanie o "wspólnej przeszłości". - mimowolnie przejechałam palcami po materiale obiciowym kanapy.
Usłyszałam jak mój telefon zawibrował więc wyjęłam go z kieszeni, przez chwilę w ciemnym ekranie spojrzałam na swoje odbicie. Przynajmniej nie miałam już zaczerwienionych oczu. Przeczytałam wiadomość i schowałam telefon z powrotem.
- Magnus zajmie się twoim mieszkaniem.. to człowiek ale nie raz nam pomagał nie zadając przy tym pytań... jest głuchoniemy. - skierowałam wzrok na Roderyka.
- Przynieść ci coś do przebrania? Czy masz więcej magicznych kruków?

- Virgo, kiedyś, gdy będziesz w lepszym humorze, opowiem ci, co łączy mnie z twoją rodziną. Obiecuję - odwróciłem się na pięcie i spojrzałem w oczy wampirzycy z śmiertelną powagą. - Tak, śledziłem twoją przyjaciółkę. Przyznaję. Ale nie uważam tego za coś złego. Jeśli masz mieć ze mnie jakichś pożytek, powinienem wiedzieć o wszystkim, co się dzieje w mieście. A na razie wiem wyjątkowo mało.

Odetchnąłem lekko i przeczesałem włosy dłonią. Lubiłem ją. Naprawdę lubiłem. Trochę już zapomniałem, jakie to uczucie.

- Dziękuję za pomoc. A co do kruków - uśmiechnąłem się szeroko do wampirzycy przy tych słowach - To tylko taka sztuczka prosta, ale pozwala zaoszczędzać czas. Te kruki to tylko nośnik, lecz możesz mi wierzyć, że garniturów to akurat mam całkiem sporo.

- Wystarczyło zapytać... - nie mogłam się oprzeć żeby lekko złapać jego dłoń kiedy przechodził. Tak bardzo chciała bym móc mu ufać pomyślałam przyglądając się jego, pokrytej bliznami ręce. Po chwili jednak ją puściłam. i spojrzałam w oczy wampira.
- Czy z twoim problemem byłeś ze mną szczery? Czy też coś ominąłeś? - wpatrywałam się w niego czując że moje serce przyspieszyło.
Wstałam na równe nogi i przesunęłam palcami po jego pokrwawionej koszuli.
- Lepiej jak się przebierzesz... doprowadzisz staruszka do zawału jak się zjawi.

Uśmiechnąłem się ciepło, czując jej dotyk i sam niemal odruchowo wyciągnąłem rękę. Jednak przypomniałem sobie, że jest cała w krwi i cofnąłem dłoń, chowając ją za plecami.

- Chodź na górę. Przebiorę się tam, nie chcę używać magii chwilowo - to mówiąc, gestem wskazałem schody, nalegając, by moja urocza rozmówczyni ruszyła przodem.
- Mój problem jest odrobinę... bardziej skomplikowany. Nie mówiłem, bo nie sądziłem, że będzie to stanowić problem w najbliższej przyszłości, a nie chciałem kłopotać twojej ślicznej główki kolejnymi problemami. - akurat w tym momencie byłem całkowicie szczery. Nie sądziłem, że sama informacja o potencjalnej przecież obecności innego czystokrwistego w mieście aż tak wzburzy we mnie krew. Podświadomość lubi płatać figle każdemu, nie tylko ludziom.

Bez większej zwłoki zrobiłam o co prosił i poszłam na górę. Zdałam sobie sprawę że w zasadzie wcześniej tutaj nie byłam. Skrzyżowałam ręce na piersi i rozejrzałam się żeby w końcu skupić się na moim towarzyszu.

- Czyli jednak? Nie jestem ze szkła... a problemy to ostatnio część mojego każdego dnia. Możesz mi powiedzieć o swoich... może chociaż Tobie mogła bym pomóc? - mimo że starałam się nie wkładać w te słowa więcej emocji na prawdę kamień spadł mi z serca że w końcu udało się nam zrobić jakiś krok na przód.
Kiedy oglądałam piętro i się odwróciłam do niego plecami nawet na mojej twarzy pojawił się przelotny uśmiech.

- Sądziłeś że nie będzie stanowił problemu w najbliższej przyszłości? Coś się w takim razie zmieniło tak?

Podszedłem na chwilę do łazienki i dokładnie wymyłem ręce. Lata praktyki w zmywaniu krwi z różnych części ciała.

- Cóż, kwestia tego, że jestem zmuszony pożywiać się trochę częściej, niż zwykły wampir i powinienem tego pilnować. Moja własna głupota. - nie chciałem wdawać się w szczegóły, ale nie chciałem też jej okłamywać. - Przyznam szczerze, że nie spodziewałem się takiej reakcji mojego organizmu. Po prostu moje nazwijmy to schorzenie jest możliwe do wyleczenia tylko przy pomocy wampira czystej krwi. A i to jest spekulacja, nie mam stuprocentowej pewności w tej kwestii.

Zaprowadziłem moją piękną rozmówczynię do sypialni, gdzie zaraz sięgnąłem do szafy. Spojrzałem z zrezygnowaniem na swój zniszczony garnitur i postanowiłem ubrać teraz jednak coś luźniejszego. Nieśmiertelne chyba połączenie czarnych dżinsów i białej koszuli wydało mi się odpowiednie. Ubrałem się szybko i sprawnie i westchnąłem z zadowoleniem.

- Od razu lepiej...

Słuchałam go uważnie i kiedy poszedł się przebrać rozejrzałam się po sypialni. Chciałam usiąść na łóżku jednak przypomniałam sobie że sama jeszcze końca nie wyschłam. Przyglądałam się więc wampirowi opierając się o framugi drzwi.
- Cóż... masz przed sobą czystokrwistego wampira - powiedziałam lekko przygryzając dolną wargę kiedy zapinał koszulę.
Zaraz zganiłam się w myślach, przeklinając to jak ten mężczyzna na mnie działał.
- Co to za, jak to ująłeś schorzenie? Nigdy nie słyszałam żeby jakiś wampir miał takie problemy.
Uśmiechnęłam się w końcu szczerze kiedy usłyszałam jak wzdycha.
- Całkiem całkiem... - posłałam mu łobuzerskie spojrzenie.

Uśmiechnąłem się, słysząc komplement, ale zaraz spoważniałem. Pytania Virgo budziły we mnie dosyć nieprzyjemne wspomnienia, nie to jednak było najważniejszym problemem. Oparłem się wygodnie o fotel, stając naprzeciwko wampirzycy.

- Cóż, cała historia jest dosyć długa i zawiła. To opowieść raczej do usłyszenia nie na trzeźwo. Przynajmniej część o mojej klątwie - wzruszyłem lekko ramionami. Podjąłem wątek kuracji, który w obecnej sytuacji był bardziej naglącą pilnością - Owszem, jesteś, ale przez to, że...jesteś to ty, pomóc mi nie możesz. Muszę osobiście zabić czystokrwistego i osuszyć z krwi do cna. - postanowiłem od razu powiedzieć prawdę. Nie widziałem sensu, by dłużej to ukrywać.

Na wspomnienie o klątwie uniosłam lekko brew, zaraz jednak przeszedł mnie dreszcz. Podświadomie przejechałam ręką po swojej szyi a uśmiech zszedł mi z twarzy.
- Roderyku...- zastanowiłam się przez chwilę nad tym co chcę powiedzieć i na razie odsunęłam to na bok.
- Jak udało ci się wytrwać tyle lat? Ludzka krew ci wystarczyła? Tak po prostu? - przyglądałam się mojemu rozmówcy i cicho westchnęłam.
- Czystokrwistych jest niewielu... a jak już, nie są to byle jakie wampiry... nie chcę cię urazić... ale nie wiem czy przemieniony był by w stanie pokonać i zabić takiego wampira.

Zaśmiałem się lekko i niezbyt wesoło. Ponownie do wspomnień.

- Och, uwierz mi, kiedyś piłem całe litry krwi! I to nie tylko ludzkiej! Czystej krwi wampirycznej napiłem się raz... A przynajmniej tak myślałem wtedy - przeciętny obserwator by tego nie zauważył. Ba, wybitny równie. Ale Virgo stała przecież klasę wyżej i mogła dostrzec w mym spojrzeniu dawne cienie szaleństwa.
- Masz rację, sam bym nie dał rady. Zwłaszcza w moim obecnym stanie. Ale kiedyś...kiedyś potrafiliśmy zabijać nawet czystokrwistych. Z dużym wysiłkiem, ale jednak. Wyobraź to sobie, kochana - nutka szaleństwa zabrzmiała tym razem w moim głosie - Przemieni będący w stanie zabijać czystokrwistych!

Spochmurniałam słysząc jego wypowiedź, coś mi w tym wszystkim nie pasowało. Kiedy zaczął opowiadać o tym jak zabijali czystokrwistych kolejny dreszcz przeszedł mi po plecach. Postanowiła się jednak dłużej nie powstrzymywać i podeszłam do mojego rozmówcy. Mokra czy nie przytuliłam go ukrywając twarz w zagłębieniu jego szyi. Czułam zapach jego skóry i dłuższą chwilę w ogóle się nie odzywałam.
- Myślę... że w Venandi pojawił się jakiś czystokrwisty... udało mi się czegoś dowiedzieć w międzyczasie od naszego ostatniego spotkania. - uśmiechnęłam się na to wspomnienie.
- Jeśli to prawda... - westhnęłam.
- To może coś zaradzimy...

Objąłem delikatnie Virgo i zatopiłem na krótką chwilę usta w jej włosach. Leniwymi, długimi ruchami pieściłem jej plecy, chłonąc jej bliskość. Lekko zaśmiałem się, gdy skończyła mówić.

- Nie wiem, czy odbieranie komuś życia, by przedłużyć swoje, można uznać za moralne moja droga! - co prawda, kiedyś z tym problemów nie miałem, ale te czasy szczęśliwie były już za mną. Tak przynajmniej myślałem.

Odchyliłam się na chwilę żeby spojrzeć w jego oczy.
- Nie twierdze że to moralne, ale ten wampir bez pozwolenia wkroczył na moje terytorium. Musi liczyć się z tym co stanie się jeśli go dorwę. Ta śmierć na moim koncie wydaje się niską ceną... - końcówkę zdania wyszeptałam, lekko przesuwając palcem po brodzie wampira.
Na moment znów przymknęłam oczy zastanawiając się nad tym co chciałam zrobić po czym lekko odgarnęłam włosy, odsłaniając szyję.
- Na razie może moja krew ci wystarczy... - przeszedł mnie lekki dreszcz na myśl że naprawdę to zaproponowałam.

- Cóż, nie wiesz jeszcze, czego od ciebie chce...Albo twojego brata, twojego ojca...Możliwości są nieskończone Virgo, nie ma co od razu negatywnie się nastawiać! - z uśmiechem pogładziłem jej włosy i ucałowałem lekko.

Gdy jednak ukazała mi swoją szyję, poczułem głód. Bardziej duchowy, niźli fizyczny. Kusiła całą sobą, by wgryźć się i skosztować choć odrobinę jej krwi. Pochyliłem się lekko i pocałowałem delikatnie. Przechodziłem powoli pocałunkami po jej szyi, jakby zastanawiając się, w którym miejscu ugryźć. Pieściłem chwilę wampirzycę, by nagle ją pochwycić i...pocałować lekko w czółko z uśmiechem.

- Jak na tak mądrą osobę, podejmujesz czasami wyjątkowo głupie decyzje moja droga! - powiedziałem z kpiącym uśmieszkiem.

Znów ten nieprzyjemny, zimny dreszcz. Co ostatnio wszyscy uparli się na wspomnienia o tym pożal się boże rodzicu pomyślała jednak po chwili chłód ustąpił ciepłu które rozchodziło się po mojej skórze za każdym razem gdy czułam jego usta. 
- Przyznaję że w przeciągu ostatnich 24 godzin zrobiłam wiele głupot... i pewnie dalej je robię... pytanie brzmi.. Czy to ci przeszkadza? - spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się.
- Nie przeszkadza mi to... chociaż raczej wiele pożytku nie będziesz ze mnie miał... sama dawno nic nie jadłam... ale może to ci pomoże? - westchnęłam.
- Tylko... zachowaj to dla siebie... Nie wspominaj o tym nawet podczas kolejnych spotkań o "wspólnej przeszłości".

- Po prostu...Nie chcę cię narażać Virgo - westchnąłem ciężko i ująłem jeden niesforny kosmyk jej włosów, przeplatając go sobie między palcami - Piłem kiedyś z wampirów, co prawda nigdy czystokrwistych i jak zapewne się domyślasz, nie czyniłem tego z potrzeby, a dla zabawy.

Uśmiechnąłem się jednak lekko, słysząc ostatnie słowa wampirzycy i spojrzałem na nią z lekką kpiną wypisaną w spojrzeniu.

- Czy ktoś tu jest zazdrosny o przyjaciółkę?

Wtuliłam twarz z powrotem w jego klatkę piersiową ręką lekko gładząc materiał jego koszuli przy guzikach.
- Roderyku... Uwielbiam cię...Ale na prawdę musisz ograniczyć martwienie się o mnie. - uśmiechnęłam się i spojrzałam w jego oczy.
Na wzmiankę o Mili wywróciłam oczami i czule go pocałowałam.
- A mam o co? - uniosłam jedną brew i zlustrowałam go spojrzeniem.

- Wciąż! Nie mam zamiaru pić twojej krwi moja droga. Raz piłem i widzisz jak skończyłem! - zaśmiałem się lekko, ale byłem i tak wdzięczny wampirzycy za samą propozycję - Niemniej jednak, dziękuję. Naprawdę dziękuję.
Przesunąłem wierzchem dłoni po jej policzku i uszczypnąłem lekko.
- To zależy. Co jeśli Leblanc skradnie serce twojego uroczego braciszka?

Zamrugałam kilka razy nie do końca rozumiejąc. Na chwilę wrociłam w pamięci do naszej kłótni. Coraz bardziej byłam pewna że pozwoliłam za bardzo się opanować złości. Spuściłam wzrok, po chwili się orientując że dalej nic nie odpowiedziałam.
- To nie moja sprawa... Nat jest już dużym chłopcem po za tym... Nie sądzę że ma teraz głowę do romansów a nawet jeśli... Niech robią co chcą. - usmiechnęłam się lekko i zrobiłam krok w tył.
- Nie zmuszę cię... Ale pamiętaj że to otwarta propozycja gdybyś potrzebował... Lub po prostu miał ochotę- puściłam do niego oczko i przysunęłam palcami po włosach z powrotem rozsypując je po ramionach.

Obserwowałem przez chwilę wampirzycę w ciszy, zastanawiając się, na ile ją wtajemniczać. W końcu uznałem , że mamy na to jeszcze mnóstwo czasu i nie ma się co spieszyć. Poruszyłem lekko ramionami i uśmiechnąłem się do niej ciepło.

- Jakbym planował jakąś większą imprezę bądź alkoholizację to dam ci znać Virgo. A tymczasem, może w ramach odstresowania, pozwolisz zaprosić się na spacer?

Uśmiechnęłam się ciepło do wampira.
- Ciężko mi nawet sobie wyobrazić, takiego wampira jak ty urządzającego większą imprezę. - zamyśliłam się na chwilę.
W zasadzie wcale nie chciałam wracać do domu, jeszcze nie.
- Chętnie - w tym momencie rozległo się pukanie do drzwi.
- W zasadzie... Magnus lubi pracować gdy nikt nie patrzy mu na ręce. Możesz spokojnie zostawić bałagan na dole w jego rękach. Gdzie chciał byś się przejść? Noc trwa już w najlepsze.

- Szczęśliwie, czasy imprez, gdzie zamiast wina piło się krew, mam już za sobą. Aczkolwiek, nie pogardziłbym jakąś dawką rozrywki, tak między nami!

Machnąłem ręką, przywołując jednego z kruków, który zaraz rozpłynął się bezszelestnie. Jedynym dowodem jego krótkiej egzystencji były zapasowe klucze, które pojawiły się jakby z powietrza w mojej dłoni. Wskazałem gestem wampirzycy drogę z czystej kurtuazji, prowadząc ją do wyjścia z mieszkania.

- Zasugeruję pobliski park, chyba nie mamy ani siły, ani chęci udawać się do pobliskich lasów. - złożyłem propozycję Virgo, chociaż kusiła mnie wycieczka poza miasto, rozsądek podpowiadał co innego.

Zeszłam płynnie po schodach a na ich końcu spojrzałam na niego zadziornie.
- Powiedź w czym się lubujesz to może coś da się załatwić, chociaż faktycznie krwawe imprezy lepiej sobie darować. Rzucają się w oczy. - Na jego propozycję uśmiechnęłam się. Bardzo dawno tak po prostu nie poszłam się przejść do parku. Przede wszystkim od bardzo, bardzo dawna po prostu nie miałam wieczoru dla siebie. Wieczne problemy i interesy, zapowiadała się miła odmiana.
- Brzmi świetnie, las w zasadzie też ale faktycznie mamy spory kawałek. - Za drzwiami czekał podstarzały azjata który lekko skłonił się gdy mnie zobaczył. Miał ze sobą czarną torbę podróżną, zerknął do środka i wyjął z kieszeni kurtki telefon na którym zaczął coś wystukiwać po czym pokazał nam wiadomość. "Będę potrzebował jakiś 30-40min. Czy to państwu odpowiada? Mam na państwa zaczekać po skończonej pracy?"

- Nie nie, absolutnie nie. Zajmij się tym tak, jak uważasz i jesteś z mojej strony wolny. - przeraziła mnie odrobinę skrupulatność mężczyzny. Ceniłem coś takiego w swoich ludziach, niemniej jednak, tego człowieka akurat nie znałem. - Jakbyś potrzebował coś do picia, w barku powinieneś coś znaleźć. Ewentualnie kawa, aczkolwiek, to chyba słaba godzina na kawę.

Podałem ramię Virgo, gdy zeszliśmy na dół i uśmiechnąłem się do niej kolejny raz. Odruchowo prawie że.

- Chyba, że panienka reflektuje na kawę po naszym spacerze? Wtedy pora zdecydowanie nie będzie zbyt późna.