Wchodząc do środka wchodzi się do salony. Zrobiony na wzorze półkola z kominkiem a przy nim stołem i ciężkimi fotelami. Po drugiej stronie natomiast jest fortepian z ustawionymi w wazonie kwiatami.

- Jeśli uważasz, że wszystko przeze mnie, to zapewne dobrze mi idzie usypianie twojej czujności - zażartowała, gdy wychodzili z jej pokoju. Posłała mu sztuczny, złośliwy uśmieszek. Pozwoliła mu prowadzić się po korytarzach zamku.
- Buty założyłam na wypadek, gdybyś chciał pokazać mi coś na zewnątrz.- oznajmiła. Zapewne przez to wpatrywanie się w ogród natychmiast przyszło jej do głowy, że prędzej coś na zewnątrz jej pokaże. Zwłaszcza, że parę pomieszczeń w środku już jej zaprezentował wcześniej.
- Co to była za sztuczka, której użyłeś?- zapytała po drodze. Nie wiedziała o istnieniu umiejętności, którą jej zaprezentował. Nawet nie wiedziała na czym dokładnie polegała.
Weszli do ogromnego salonu. Był równie wspaniały jak reszta ich domu. Wszystko było takie zadbane i wyglądało jak nowe. Jej uwagę natychmiast przykuł fortepian. Nie mogła się powstrzymać i pospiesznie udała się w jego kierunku. Delikatnie przejechała palcami po klawiszach, uważając, by nie wcisnąć żadnego z nich.
- Grasz?

- Żartowałem głuptasie. - Uśmiechnął się uroczo. - To za pewne inny czysty tylko, że nie miałem okazji go jeszcze poznać. Ale.. nie o interesach będziemy mówić.
Szedł razem z nią i opowiadał jej gdzie co się znajduje. Jego wypowiedź przerwał dźwięk sms'a. Wyjął telefon z kieszeni i odczytał wiadomość.
- O widzisz, siostrzyczka odpisała. Z tego co widzę to nie ma nic przeciwko. - Zablokował z powrotem telefon i schował do kieszeni.
- Aaa, no w porządku, na zewnątrz też pójdziemy. - Pokazał na duże szklane drzwi prowadzące do ogrodu.
- To było ukrycie. Ty także to potrafisz, ale jeszcze o tym nie wiesz. - Zaśmiał się.
- Tutaj mamy salon główny, mamy tu też wejście do garażu i zejście do piwnicy. Tamtymi drzwiami można przejść do sali gimnastycznej, basenu i strzelnicy. Nie wiem, czy chcesz w każde pomieszczenie wchodzić, ale nie krępuj się i korzystaj do woli. Nie wiem tylko czy kiedyś strzelałaś, jeśli nie masz dużego doświadczenia, to raczej poczekaj na mnie.
Opowiedział jej jak weszli do salonu. Podszedł razem z nią do fortepianu. Uśmiechnął się trochę zawstydzony.
- Trochę. Kiedyś z nudów się uczyłem. Jak ma się tyle czasu to wszystkiego się próbuje.
Zaśmiał się.
- Może masz konkretne życzenia co pokazać? W tej części to tyle, tam dalej jest przejście do skrzydła zachodniego gdzie jest kuchnia, jadalnia i biblioteka.

Zerknęła na niego z zainteresowaniem, gdy dostała wieść o wiadomości od Virgo. Odetchnęła teatralnie z ulgą. Byłoby niezręcznie gdyby spotkały się przypadkiem gdzieś w domu. Musiałaby jej tłumaczyć jak się tu znalazła, a i tak nie byłoby gwarancji, że by jej uwierzyła.
- Liczę, że kiedyś mnie tego nauczysz.- oznajmiła zdecydowanym tonem. W końcu po to tu jest, żeby nauczyć się wszystkich wampirzych sztuczek (między innymi). Podobało jej się, że w kreatywny sposób jej to pokazał. Wzbudził w ten sposób w niej ogromną ciekawość i chęć nauczenia się tego.
- Pokaż mi na razie to, co najbardziej jest warte uwagi. Resztę sama odkryję, będę miała na to sporo czasu.- odpowiedziała mu. W końcu za dnia jest uwięziona w środku, więc zwiedzanie zakątków tego zamku będzie jakimś zajęciem. Mieli tu chyba sporo pomieszczeń, a pokazywanie ich wszystkich teraz mogło być męczące dla niego. Poza tym pewnie by się znudzili w którymś momencie.
- Zagrasz coś?- zapytała podekscytowana. Nawet nie czekała na jego odpowiedź, tylko pociągnęła go mocno za ramię, by usiadł przed instrumentem i pokazał swoje umiejętności. Usiadła obok niego i ręce trzymała blisko siebie, by nie przeszkadzać mu w manewrowaniu po klawiszach.
- Chciałabym zobaczyć chociaż kawałek ogrodu póki jest ciemno.- zaproponowała. Nie mogła zapomnieć o widoku z okna swojego pokoju.

Zaśmiał się po cichu pod nosem.
- Sama się tego nauczysz, Twój instynkt Ci w tym pomoże. Ale pokażę Ci z czasem te umiejętności, abyś wiedziała czego się spodziewać.
Wiedział, że będą to ciekawe lekcje i nie mógł się ich już doczekać zwłaszcza, że Octavia wydawała się być dość pojętną uczennicą.
- W sumie najważniejsze Ci pokazałem. Ale tak jak mówisz, został nam ogród. Zaraz do niego przejdziemy. - Uśmiechnął się szeroko.
- Ważne, że wiesz gdzie mój pokój, kuchnia, łazienka. Resztę sama odkryjesz.
Wywrócił oczami kiedy prosiła aby zagrał, usiadł jednak posłusznie obok. Zastanowił się chwilę co jej zagrać. Po czym zaczął, a melodia delikatnie płynęła z instrumentu. Była to jedna z jego ulubionych piosenek na fortepian. Wsłuchiwał się w spokojny rytm. Nie potrzebował patrzeć na palce więc zerkał co jakiś czas na nią.

Prychnęła pod nosem niczym zdenerwowany kot. Oczekiwała jasnej instrukcji, a pozostawiono ją tym, że sama to odkryje. Już myślała, że uda jej się pójść na łatwiznę. Plusem było to, że pewnie nie była to na tyle trudna technika, by jej się długo uczyć. Wcześniej jej nie opanowała, bo nawet nie wiedziała o jej istnieniu.
- Rozumiem, że twój pokój jest na liście najważniejszych miejsc w domu.- zaśmiała się wesoło. Przeczuwała, że nie to mógł mieć na myśli, ale nie mogła się powstrzymać przed tym, by to powiedzieć( dzięki Roderyk za inspirację). Przez moment patrzyła na jego twarzy i wyczekiwała jakiejś reakcji.
Przyglądała się uważnie ruchom jego dłoni, gdy wędrowały po klawiszach fortepianu. Pierwszy raz słyszała melodię, która wypełniła salon. Była bardzo przyjemna dla ucha, trochę uzależniająca. Byłaby w stanie długo jej słuchać. Nic nie mówiła, grzecznie słuchała. Wcale nie brzmiało to jakby grał tylko "trochę". Musiałaby chyba mu pokazać jak to brzmi, kiedy ktoś nie grał wcale.
- Skazałeś się właśnie na wieczne granie mi do kotleta.- oznajmiła, kiedy tylko skończył grać. To co powiedziała miało być chyba czymś w rodzaju komplementu. Wyraziła to na swój specyficzny sposób, ale łudziła się, że Nathaniel to zrozumie. Pokiwała przy tym głową z uznaniem.

Kiedy skończył grać utwór zwrócił swoją twarz w jej kierunku i uśmiechnął się łobuzersko.
- Na Twojej liście owszem. - Nie dał się zawstydzić i patrzył pewnie kiedy oczekiwała reakcji.
- Do kotleta chyba znaczy do posiłku? - Zaśmiał się. Dokładnie wiedział co to znaczy, chciał jednak się z nią podroczyć.
- Jak będziesz się pilnie uczyć to może, może. - Wywrócił oczami jakby to było coś niezwykłego. Ucieszyło go, że wysłuchała do końca i nie przerwała. Miała szacunek dla jego wykonania pewnie dlatego, że sama była artystką.
Niespiesznie wstał od fortepianu.
- To co? Ogród?
Postanowił najpierw pokazać jej ogród różany. Zaśmiał się w duchu, że z nadmiaru romantyzmu w tamtym miejscu idzie aż dostać mdłości.
Udał się z nią do szklanych drzwi i przeszli w odpowiednie miejsce.

[c.d.]

Nogi przeniosły ją ostatecznie do salonu, gdzie raz już była. Przez długi czas myślała o swoim spotkaniu z Virgo. Zrobiła na Octavii bardzo dobre wrażenie. Wydawała się przyjazna, otwarta i niezwykle pewna siebie. Wieli to chyba wypisane w genach- innego usprawiedliwienia dziewczyna nie znała.
Gdy spostrzegła fortepian natychmiast przypomniała sobie minioną noc. Mimowolnie uśmiechnęła się do siebie próbując w myślach odtworzyć melodię, którą grał Nathaniel. Minęła jednak instrument i rozsiadła się wygodnie na fotelu. Natychmiast zdjęła tenisówki, bo przecież TAK BYŁO WYGODNIEJ. Przekręciła się bokiem na ogromnym siedzisku, a nogi przewiesiła przez podłokietnik. Otworzyła książkę, wzięła głęboki oddech i przystąpiła do lektury.
W jednym krótkim momencie od książki oderwało ją powiadomienie z telefonu. Dostała sms'a od Nathaniela. Nie do końca wiedziała,o co mogło mu chodzić. Miała jednak nadzieję, że po prostu chciał wiedzieć co u niej. Zaraz po tym doczytała rozdział o chrzcie ognia do końca i zamknęła książkę. Poczuła lekkie znużenie, więc oparła głowę o oparcie fotela i na moment przysnęła.

Wjechałam do garażu i zrezygnowana weszłam do salonu. Szybko się zorientowałam że Octavia śpi na fotelu. Podeszłam do niej i delikatnie wyjęłam ciężką książkę z jej rąk i cicho westchnęłam. Poszłam odstawić ją na miejsce i przyniosłam koc. Teoretycznie nie odczuwamy jako takiego zimna ale pomyślałam że podobnie jak z Roderykiem dziewczynie może być tak wygodniej więc przykryłam ją. Po tym usiadłam przy fortepianie i napisałam sms'a.

Drzemka nie trwała długo, ale wystarczająco, by Virgo zdążyła się zjawić, a nawet okryć ją kocem. Octavia mruknęła cicho pod nosem, gdy się wybudzała. Zdała sobie sprawę, że jest otulona miękką tkaniną. Pogładziła koc dłońmi i otworzyła nagle oczy. Rozejrzała się po otoczeniu i dostrzegła Virgo.
- Ah...to ty.- westchnęła z ulgą. Przez moment była zdezorientowana, ale chyba nic w tym dziwnego, zwłaszcza że od bardzo dawna nie dzieliła z nikim żadnego lokum.
- Też grasz na fortepianie?- zapytała niemal natychmiast, zwracając uwagę na miejsce, w jakim znajdowała się właśnie Vi. Dziewczę wyprostowało się i usiadło normalnie na fotelu, by nie wyglądać jak dzikie dziecko wypuszczone z klatki. Jednak otuliła się odrobinę szczelniej kocem, bo wydawał jej się tak miękki, że nadal chciała czuć jego ciepły dotyk.

Głos wampirzycy wyrwał mnie z zamyślenia, schowałam telefon i przyglądałam się chwilę klawiszom. Przejechałam po nich palcami nie wydając żadnego dźwięku po czym uśmiechnęłam się.
- Dawno tego nie robiłam... - Przyznałam szczerze.
Byłam przybita całą tą sytuacją dlatego odwróciłam się przodem do instrumentu i zagrałam mój ulubiony fragment duetu z Corpse bride. Po czym po prostu wstałam i skrzyżowałam ręce na piersi.
- I jak? Wciągnęła cię lektura? - uśmiechnęłam się.

Uśmiechnęła się łagodnie, gdy Virgo zaczęła grać na instrumencie. Bardzo dobrze jej szło i wcale nie brzmiało jakby dawno tego nie robiła. Wychodziło jej to z pewną gracją, że chciało się nie tylko jej słuchać, ale przyciągała także spojrzenia. Octavia nie śmiała się nawet odezwać, gdy ta grała.
- Tak. Jak widać musiałam się w tym nawet przespać.- zażartowała i zaśmiała się z samej siebie. W trakcie czytania czuła jak ją powoli nużyło, więc wystarczyło, że tylko na chwile przymknęła oczy. Nie była zbyt przestawiona na życie w ciągu dnia. Tym razem jednak spała o takiej porze, że większość dnia była na nogach. Jeśli dobrze będzie jej szło to za jakiś czas będzie musiała znowu zmienić swoje nawyki.
- Załatwiłaś wszystko co musiałaś?- zapytała zaciekawiona. Virgo wróciła szybciej niż się przemieniona tego spodziewała.

Wstałam od instrumentu i założyłam ręce na piersi.
- Wiesz... to tylko teoria. W praktyce  powinno interesować cię przede wszystkim to że nie możesz dać opanować się pragnieniu. Żaden czysty nie pozwoli na to żeby za dnia biegał wampir który może nad sobą nie panować. - uśmiechnęłam się jednak czule do dziewczyny.
- Jestem pewna że dasz radę... masz czas żeby się do tego przygotować jeśli jeszcze ci to nie wychodzi. Zwłaszcza że tutaj nie przychodzą ludzie.
Na jej pytanie na chwilę zesztywniałam i zapatrzyłam się w próżnie.
- Niestety... chyba to będzie trudniejsze niż myślałam... - westchnęłam.
- Ale nie zaprzątaj  sobie tym głowy...

- To chyba będzie najtrudniejsze.- westchnęła z lekkim niezadowoleniem, co dało się wyczytać z jej grymasu na twarzy. Obecnie uważała, że wolałaby mieć pięć znaków wypalonych na ciele niż być wystawianą na taką próbę. Znała konieczność takiego zadania, ale trochę ją przerażało, że nigdy nie doczeka się tego momentu. Możliwe, że tak myślała, bo w końcu nie miała jeszcze nigdy niczego wypalanego na ciele i nie ma pojęcia z jakim bólem przyjdzie jej się zmierzyć.
- Niby tak...Opanowanie się przy piciu krwi z torebki to zupełnie co innego niż z ciepłego ciała człowieka.- powiedziała ponuro. Te myśli sprowadzały ją do swoich najmroczniejszych wspomnień. Teraz nawet nie zbliża się do ludzi jeśli nie jest nasycona krwią z zimnej torebki. Nie chce by głód zawładnął jej instynktami.
W międzyczasie usłyszała sygnał powiadomienia pochodzący z swojego telefonu. Odruchowo odblokowała urządzenie i przeczytała zawartość sms'a. Westchnęła ciężko i odłożyła telefon.
- Nie potrzebujesz odrobiny relaksu?- zapytała i uśmiechnęła się szeroko, niby złowieszczo jakby chciała jej zaraz przedstawić jakiś diaboliczny plan. Octavii zdawało jej się, że obie potrzebują czegoś, co pozwoli im się rozluźnić.

Ciężko było mi się postawić na miejscu przemienionego wampira. Sama piłam krew od samych narodzin i nigdy nie czułam tak palącego glodu. Jednak nie raz widziałam ile młode wampiry kosztuje samokontrola.
- Nie śpiesz się... Masz czas. Tutaj słońce ci nie grozi i masz czas żeby ćwiczyć. Kiedy bedziesz gotowa zajmiemy się chrztem. - chciałam żeby wiedziała że nikt jej nie naciska.
Kiedy będzie gotowa to będzie i nikt nie będzie tego momentu wymagał od razu. Każdy potrzebuje na to swojego czasu. Słysząc jej pytanie Uśmiechnęłam się ukazując białe zęby.
- masz jakiś konkretny pomysł?- zdecydowanie nie odmówiła bym chwili wytchnienia.

Nie oczekiwała od nikogo współczucia. Zrozumienie tego, co przechodzi przemieniony wampir mija się z cudem. Octavia sama niekiedy niepotrafi pojąć tego, co się z nią dzieje, gdy łaknienie ją obezwładnia. To jest uczucie jakby umysł się wyłączył a ciało wyszło poza kontrolę.
Po usłyszeniu jej pytania zerwała się natychmiast z fotela. Poskładała grzecznie koc i położyła go na siedzisku. Oparła ręce o biodra i rozejrzała się z zamyśloną miną.
- Macie tu może jakiś barek z alkoholem?- zapytała, ale miało to brzmieć bardziej jak popozycja. Ponownie posłała jej przebiegły uśmieszek z nutką podekscytowania.
-Słyszałam, że macie tu jacuzzi. Możemy jakoś to pogodzić.- wprost nie mogła oprzeć się tej pokusie. W końcu nigdy nie miała okazji w ten sposób wypoczywać.

Przeglądałam się dziewczynie zaciekawiona i kiedy zaoytała o barek zaśmiałam się głośno. Oparłam rękę o biodro i zastanowiłam się chwilę.
- Masz jakiś strój kąpielowy? Jak nie, to ci coś pożyczę - zapytałam podłapując temat z szerokim uśmiechem.
- Ale ostrzegam że osobiście uwielbiam wino! Najlepiej słodkie. Jeśli masz inne życzenia to powiedź - puściłam jej oczko.
- Proponuję żebyśmy spotkały na basenie... Przyniosę alkohol, co ty na to?

Na widok zadowolonej miny Virgo w Octavii zaczął budzić się jakiś dawny dryg do zabawy. W końcu za czasów bycia człowiekiem wszędzie jej było pełno, nie kryła się w cieniu, żyła z to w pełnym słońcu. Znalazła kolejną osobę do spędzania razem czasu bez obawy, że rozerwie jej gardło, co wywoływało u niej jeszcze większą ekscytację. Tęskniła za czymś takim. Czuła się jakby wręcz odmłodniała o parę lat.
- Tak, tak, mam.- odpowiedziała, uspokajając się w końcu. Przez moment pomyślała, że jej pomysł jest głupi, ale jak tylko ujrzała uśmiech Vi porzuciła tą wątpliwość.
- To miód na moje serce.- westchnęła wyraźnie zadowolona na wieść o winie.
- Wino jak najbardziej.- dodała. Cieszyło ją to, że miała z kim wypić słodkie wino- w końcu. Samantha- siostra Octavii nienawidziła słodkiego, wolała zawsze pić wytrawne. Plusem w całej sytuacji było tylko to, że każda miała całą butelkę dla siebie i nie musiały się ze sobą dzielić.
- W porządku, idę się przebrać i spotkamy się na miejscu.- oznajmiła i przytaknęła głową. Nie czekała dłużej tylko pognała do pokoju przebrać się i zabrać przy okazji ze sobą ręcznik.

[c.d.]

Ucieszyło mnie że dziewczynie też odpowiada wino. Na pewien moment poczułam się jakoś inaczej. Zrobiło mi się ciepło na sercu, co prawda miałam przyjaciółki w wampirzych kręgach jednak nigdy nie spędzałyśmy w ten sposób czasu. Szybko ruszyłam przed siebie.
- No to pokój, kuchnia i basen! - szepnęłam sama do siebie.

[c.d]

Przyjechał wykończony do domu, nie sądził, że tak potoczą się sprawy.
- Halo? Jest ktoś w domu?! - Wydarł się nie słysząc nikogo. Zastanawiał się gdzie obie panie się podziały. Ochroniarz pokierował go na basen. 
Wywrócił oczami i udał się w odpowiednie pomieszczenie.

[c.d.]

Czułam się bardzo dziwnie, byłam tu w końcu parę raz ale zawsze obserwowałam z bezpiecznej odległości. Wspólnie przekroczyliśmy bramę i podeszliśmy pod drzwi. Instynktownie na krótki moment złapałam rękę Elijaha i lekko uścisnęłam zaraz puszczając. Cieszyłam się że przyszedł ze mną chociaż też trochę się martwiłam. Otworzył nam jakiś staruszek i wpuścił do środka. Ledwo powstrzymałam się od gwizdnięcia, piękne miejsce.
- Ciekawe o co może jej chodzić...- powiedziałam w zasadzie tylko po to żeby nie myśleć i podeszłam dotknąć instrumentu w tym pokoju.
W głębi serca martwiłam się tą rozmową i to bardzo.

Nigdy tu nie był wcześniej. Widział może posiadłość z daleka, ale tak to czuł się jak w paszczy lwa. Nie był to ich teren, ani nawet neutralny. bardzo niepokojące. Elijah bacznie rozglądał się i oceniał budynek, każdy jego słaby punkt, możliwości ucieczki i takie tam. Wrócił jednak myślami na ziemie, gdy ciszę przerwała siostra.
- Oby o jakąś głupotę... Nie podoba mi się to... Mam złe przeczucia. - odparł cicho do niej, ale uważnie nasłuchiwał wszystkiego co się dzieje. Nie lubił czystokrwistych. Nie lubił przez tą dominację, którą posiadali. Gdyby tylko on miał taką moc... Mógłby wszystko zrobić. Ich życie stałoby się o wiele łatwiejsze.

Zobaczyłam ich gdy tylko zeszłam na dół. Magnusa już nie było i dobrze, wolałam żeby człowiek nie kręcił się teraz przy Mirze. Podeszłam bliżej i założyłam ręce na piersiach.
- Dziękuję że przyszłaś... - powiedziałam i spojrzałam jej towarzysza lekko unosząc brew.
W zasadzie nic dziwnego że nie przyszła sama i tak byłam pod wrażeniem że nie chciała zmienić miejsca.
- Mam nadzieję że nie będzie wam przeszkadzać... mam w domu nowo przemienioną i wolę mieć ją na oku... - postanowiłam tą sprawę postawić jasno.
- A ty rozumiem że przyszłaś z bratem? - zapytałam na chwilę zatrzymując spojrzenie na mężczyźnie.
To na pewno ten który był z nią w barze, z resztą mieli ten sam kolor oczu.

Mir potrzebowała nieco czasu by dojść do siebie po tym wszystkim. Ostatnie godziny były dla niej nie lada wyczynem. Poznawała właściwości własnego ciała, poznawała możliwości oraz starała się trzymać w miarę możliwości z dala od bodźców, które mogłyby skusić ją do złego. Niestety tych bodźców było sporo a mimo to jakoś na razie sobie radziła i to coraz lepiej. Już w trakcie rozmowy z Vi potrafiła się opanować od zjedzenia wszystkich zapasów! A to przecież dobry krok! Gdy Vi poleciła jej schować wszystkie swoje rzeczy dla bezpieczeństwa zrobiła to przecież lepiej dmuchać na zimne. Chwilę później została sama. Miała czas by to wszystko ogarnąć i po prostu odpocząć chwilę. Gdy niespodziewanie usłyszała głos Virgo za drzwiami prosząc, by zeszła. Zaskoczona a zarazem przekonana, że chodzi pewnie o Octavię, którą miała tutaj poznać. Chociaż po chwili dotarło do niej, że przecież wspomniała o gościach. Więc...postanowiła nieco się "odpicować". Podpięła rude loki tak, by trzymały się wszystkie w kupie na głowie. Powciskane spinki we włosy jakie znalazła. Do tego spodnie i bluzka od, zwyczajnie jak zawsze. Po chwili niepewnie skierowała się do salonu przypuszczając, że właśnie tam są nieznajomi. Już schodząc dostrzegła dwie nieznane osoby. Może nie tak do końca nieznane. Katherina i ten czarnowłosy. Przyjrzała się im nieco w barze i teraz...była niemal pewna swoich przypuszczeń, które również miała Virgo. Mimo to miała poważną minę i spokojnie zeszła wchodząc do salonu.
- Już jestem.
Odezwała się i lekko acz niepewnie spojrzała z delikatnym uśmiechem na ustach na dwoje rodzeństwa przed nimi.

Uśmiechnęłam się do brata, cieszyłam się że przyszedł ze mną.
- Bądźmy czujni... - nie dokończyłam bo usłyszałam kroki na schodach.
Kiedy Virgo zeszła oparłam ręce na biodrach o lekko wzruszyłam ramionami na jej słowa.
- Wszystko jedno... To twój dom... - zaraz przeniosłam wzrok na nowo przybyłą.
- No proszę kelnerka... - zaśmiałam się lekko.
W sumie to nawet nie byłam zdziwiona już w barze potrafiła wpakować się w tarapaty. Zastanawiało mnie wprawdzie co sprawiło że wylądowała w domu Tenebris ale z drugiej strony to nie moja sprawa.
- Mój brat Elijah... może przejdźmy do sedna? Co się stało że nagle zapragnęłaś mnie zobaczyć?