Uśmiechnęłam się półgębkiem. Astrid naprawdę miała zadatki na ciętego wilkołaka, i bardzo dobrze - ciężkie czasy idą.
- Zdziadziały staruch to się zgodzę. Czemu nie zostanę alfą? Hm... - zamilkłam na chwilę. - Właściwie się nad tym nie zastanawiałam nigdy. Chyba wychodziłam z założenia, że lepiej poprawiać po kimś, niż kiepsko dowodzić - wzruszyłam ramionami, sięgając po dokładkę mięsa. - Choć nie jesteście pierwszymi, którzy mi to sugerują. Zastanowię się nad tym.
Miałam już pełny brzuch, ale w mojej lodówce nie było takich pyszności, więc stwierdziłam że lepiej najeść się na zapas. Dodatkowo alkoholu we krwi miałam z kolei zbyt mało, więc każdy gryz próbowałam popijać dużymi łykami.
Zerkałam co jakiś czas bezwstydnie na łowczynię siedzącą przy stole. Jak źle musiało jej być u swoich, że przychodzi do wrogów.
- Co proponuję? - powtórzyłam usłyszane pytanie, a kawałek mięsa wypadł mi z ust na blat. Wytarłam go palcem, by przełknąć i powrócić spojrzeniem do Fili. - Problemy są dwa - rozpoczęłam, nachylając się do dziewczyny. - Zbytnie rozbicie wilków, jak widzisz każdy uważa co innego, oraz Tenebris. Choć tak naprawdę nieważne kto by rządził tym miastem, i dopóki są to wampiry, nie jest dobrze. Pijawki mają to do siebie, że jak raz gdzieś postawią stopę, to chcą tu zostać. Dodatkowo zbyt długo żyją i nudzi im się ten kawałek ziemi, który już mają. Wolałabym się nie spoufalać z nikim, ale jeśli to pomoże przywrócić równowagę w okolicy, to można zawrzeć pakt z łowcami. Z tym że nie do końca im ufam. Ale wampirom ufam jeszcze mniej. Trochę patowa sytuacja. Chyba żeby założyć coś w rodzaju sojuszu między przywództwami wampirów, wilków i łowców, ale do tego też wolałabym się nie uciekać. Najchętniej to wybiłabym wszystkich nie naszych i byłby spokój. Ale to trudne i nieco niehumanitarne.

Rozmowa trwała, ale gospodyni wstała po jakiejś chwili od stołu najwyraźniej nie chcąc już słuchać tych wywodów między przyjaciółką i córką. Zbierała puste półmiski, dolewała lub donosiła czego brakowało kursując między kuchnią, a jadalnią. Astrid za to nieco bardziej opanowana niż wcześniej słuchała pomysłów ciotki i na końcu tym razem ona parsknęła.
- Pokój? Nie można mieć pokoju z wampirami... Ostatnie lata niby go mieliśmy i co? Teraz są słabi, jeśli stado chce coś ugrać to trzeba uderzyć teraz i to mocno. Został jeden czysty wampir, jeśli rozprawimy się z nimi dla przykładu to inni nie będą próbowali z nami zadzierać. - mówiła i przechodząca za nią matka zatrzymała się przy niej żeby położyć dłoń na jej ramieniu.
- Nie chce wojny... Chciała bym żeby był spokój jak wcześniej... - odezwała się nagle milcząca do tej pory Freydis.
Widelcem już dobrą chwilę jedynie przerzucała jedzenie z miejsca na miejsce.
- No dobrze.. Może wystarczy już tej polityki. - rzucił nagle ojciec dziewczynek uderzając rękami o stół i spoglądając spojrzeniem nie znoszącym sprzeciwu to na Imogen, to na Astrid.
Reszta wieczoru upłynęła więc już przy zwykłej rozmowie, jeśli któraś próbowała chociaż minimalnie wrócić do tematu natychmiast to ukrócał przypominając jak standardowy ojciec "mój dom i moje zasady".

[z.t - daje zakończony wątek, jeśli chcecie możecie dać post z zakończeniem, jeśli nie to uznać po prostu temat za zakończony]