Przygryzłam lekko, dolną wargę. Nie wiedziałam jak mogłam to wytłumaczyć bo sama do końca tego nie rozumiałam. Pokręciłam lekko głową.
- Nie wiem... Kiedy ostatni raz to zrobił... - wstrzymałam się, nie byłam pewna ile Nathaniel jej powiedział.
Ale nie miałam też zielonego pojęcia kiedy Nathaniel wróci ani dlaczego zniknął tym razem.
- Zniknął kiedy był na tropie naszego ojca... On czasem jest taki impulsywny... za nim coś przemyśli to już robi.... Boże, mam nadzieję że nic mu nie jest... - oparłam głowę na ręce.
- Octavia... tak bardzo cię za niego przepraszam, może się znajdzie na dniach... - co prawda sama w to nie wierzyłam.
Miałam tylko nadzieję że nie wpakował się w większe bagno. Zerknęłam na Mirę i lekko skinęłam głową na znak że rozumiem. Nathaniel był podstawą naszego układu z Tepes, jego zniknięcie poważnie nam zagrażało.
- Posłuchajcie... są osoby które nie mogą się dowiedzieć że Nathaniela nie ma... przynajmniej tak długo jak się da... Octavia... - nie wiedziałam co powiedzieć.
Wyciągnęłam rękę i nakryłam jej dłoń swoją.

Octavia zaczęła wszystko odbierać bardziej osobiście niż powinna. Nie umiała w tej chwili nad tym zapanować. Przez to coraz mniej miała ochotę tutaj być. Czuła, że zaraz ludzie znowu zaczną się nad nią użalać i jednocześnie zatajać kolejne rzeczy. Miała wrażenie, że wokół niej dzieje się teraz mnóstwo rzeczy, o których nikt jej nie mówi.
- Virgo...nigdy więcej nie przepraszaj mnie za niego.- powiedziała, a jej głos zabrzmiał bardziej surowo niż dotychczas. Powoli docierało od niej, że Nathaniel rzeczywiście gdzieś odszedł i nie wiadomo kiedy wróci. Karciła się w myślach za naiwność, która nią owładnęła przez ostatnie tygodnie jej pobytu w domu rodziny Tenebris. Gdy Virgo jej dotknęła, wyrwała swoją rękę spod jej dłoni i uniosła wzrok na jej twarz.
- O mnie się nie martw, nie będę sprawiać kłopotów.- odpowiedziała odrobinę ozięble, po czym zerwała się z krzesła. Jednym haustem wypiła to, co zostało w jej lampce i odłożyła ją z powrotem na stół.
- Idę odpocząć.- mruknęła, jakby chciała tym samym oznajmić, że wychodzi i nie chce, by ją zatrzymywano. Brzmiało może to jak głupia wymówka, ale nie wiedziała, co jeszcze mogłaby teraz powiedzieć. Zaraz po swoich słowach skierowała się do drzwi i poszła do swojego pokoju.

[c.d.]

Jej nie trzeba było mówić kilka razy tego samego, wiedziała o tym w końcu byli potężną rodziną, gdyby dowiedziano się, że Nathaniel zniknął bez słowa mogłoby to być wykorzystane. Nie znała się na podejściu "politycznym " wampirów więc obawiała się nieco mniej tego co by mogło się stać. W końcu co mogą zrobić? Wytoczyć między sobą jakieś wojenki słowne? Próbować przekonać do siebie innych? Nie, zdecydowanie Mira nie miała chęci na słuchanie psioczenia tej ognistowłosej baby. Milczała nie wiedząc nawet co powiedzieć. Dopiero reakcja Octavi dała jej do myślenia. Dziewczyna była dość...roztrzęsiona? Nie wiedziała jak to ująć. Ona w ogóle była ciężka w obyciu. Starała się jakoś z nią nawiązać kontakt, ale no szczerze? Czuła nieco obaw, że raczej nie będą przyjaciółkami. Nie wiedzieć czemu. W końcu Mira nie chciała jej nic przykrego zrobić czy powiedzieć. Po prostu starała się by i ona czuła się na luzie w jej obecności. Niestety jej zachowanie nie potwierdziło tego, czy się jej to udało czy nie. Wręcz mogłaby powiedzieć, że obecność Mirabelle nieco ją drażniła? Nie miała jak tego określić. Nie mniej, poczuła się przybita reakcją Oc. Rozumiała, że ta musiała coś czuć do brata Virgo. Współczuła nie tylko rodzeństwu ale i tym, którzy cierpieli a cierpieli wszyscy tylko przez to, że jedni drugich chcieli chronić. Czy to nie jest popaprane?

W normalnych okolicznościach nie spodobał by mi się ton wampirzycy, jednak sama czułam się przybita tą sytuacją a co dopiero Octavia?
- Octavia... nie o to chodzi, posłu... - nie dałam rady dokończyć bo dziewczyna wypiła wino i wyszła.
Westchnęłam ciężko i pokręciłam lekko głową. Cała ta sytuacja wymykała mi się spod kontroli. Spojrzałam na moment na Mirę z przepraszającą miną.
- Mira... spróbuje porozmawiać z Octavią i wrócę dobrze? My też mamy kilka rzeczy do obgadania. Po za tym.. - uniosłam lekko brew.
- Jak pójdziesz przy drzwiach z piwnicy prosto to dojdziesz do sali gimnastycznej. Odpocznij chwilę, przebierz się i poczekaj tam na mnie zgoda? - uśmiechnęłam się łagodnie i ruszyłam za wampirzycą.

[c.d.]

Widziała, że coś się dzieje z Octavią i nie było to nic przyjemnego, nie chciałaby czuć tego co ona sama czuła w tej chwili. Ale niestety życie to nie bajka. Gdy Octavia uciekła dosłownie z jadalni, Mira tylko odprowadziła ją wzrokiem, było jej przykro, ale co mogła począć? Jak pomóc? Nie mogła, nie potrafiła. Cicho westchnęła a gdy Vi wspomniała coś o sali treningowej skinęła głową. Jak najbardziej, nie widziała powodu by się tam nie przespacerować. W między czasie gdy Virgo zniknęła ona odprowadziła swojego pupila do sypialni zamykając drzwi na klucz jednocześnie informując służbę, że sama będzie ogarniała pokój by nie straszyć więcej niewinnych osób. No, chyba że ktoś się nie boi i ma tyle odwagi by wejść do jej sypialni to droga wolna. Klucz zapasowy zostawiła by udać się po chwili przebrana do sali gimnastycznej.
C.D